ตอนที่ 307 ความสุขสันต์

ตอนที่ 307 ความสุขสันต์

หลังสิ้นเสียงของหมิงอวิน ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบสงัดทันทีหลินหลันนำเสื้อผ้าเด็กอ่อนที่คลี่ไว้มาพับกลับไปดังเดิมทีละตัว นางพับมันอย่างเอาจริงเอาจัง ลูบรอยยับบนเนื้อผ้าทุกตัวให้ราบเรียบอย่างละเอียดถี่ถ้วน เสมือนต้องการสยบความหงุดหงิดภายในใจให้สงบลง

หมิงอวินไม่เอื้อนเอ่ยใดๆ อีกเช่นกัน ทำเพียงมองดูนางพับเสื้อผ้าตัวแล้วตัวเล่าจนเรียบร้อย เขาเข้าใจดีว่าในใจนางวุ่นวายสับสนเพียงใด ทว่าสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยให้นางลังเลใจเยิ่นเย้ออีกแล้ว

“ข้ารู้แล้ว” หลินหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยขณะก้มหน้า เมื่อในมือว่างงาน จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

หมิงอวินลุกขึ้นแล้วไปนั่งลงข้างนาง ดึงมือของนางมา แล้วใช้ปลายนิ้วถูไถลงบนใจกลางฝ่ามือนางเบาๆ พลางกล่าวอย่างนุ่มนวล “คิดเสียว่าเป็นสถานการณ์หนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป อย่างมากภายภาคหน้าก็ไม่ต้องไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง หากไม่อยากไปจริงๆ เจ้าก็อ้างว่าไม่สบาย แล้วพรุ่งนี้ข้าไปแทนเจ้าเอง”