บทที่ 3 ผมจะดูแลให้ถึงใจเลย

หลังจากที่ชายที่มีชื่อว่าภัทร เดินไปนั่งที่เก้าอี้ของอาจารย์วินแล้วนั้นเขาก็ได้พูดขึ้นว่า

" ยินดีที่ได้รู้จักอีกรอบนะครับ คุณกันต์ ไม่ใช่สิ ต้องเป็นนักศึกษากันต์ "

" สินะครับ "

กันต์ที่กำลังนั่งงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ เก้าพี่สาวของกันต์เธอก็ได้พูดว่า

" คุณภัทรค่ะ นี่กันต์น้องชานฉันค่ะ คนที่ฉันพูดขอให้ท่านอนุญาตเข้ามาฝึกงานค่ะ "

ภัทรที่ในตอนนี้ ที่เอาแต่จ้องหน้าของกันต์เขาที่มองหน้าอย่างไม่กระพริบตาจนกันต์ที่ในตอนนี้รู้สึกกลัวในตัวของเขาจึงได้พูดว่า

" คุณจะจ้องอะไรผมนักหนา "

เก้าที่ได้ยินดังนั้นก็ได้พูดกับน้องชายของเธอพร้อมกับตีเบา ๆ ไปที่หลังของกันต์ผู้เป็นน้องชาย

" นี่กันต์ไปพูดกับเจ้าของบริษัทฉันแบบนั้นได้ไง "

ส่วนทางด้านอาจารย์วินก็พูดเสริมขึ้นมาว่า

" ใช่ ๆ เธอไปพูดกับท่านอธิการแบบนั้นได้ไงนักศึกษา "

กันต์ที่ในตอนนี้โดนโจมตีทุกรอบด้านในตอนนี้เขาก็เริ่มที่จะทำตัวไม่ถูก แต่แล้วภัทรชายหนุ่มผู้ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ของอาจารย์วิน เขาก็ได้พูดขึ้นว่า

" คุณไม่ต้องไปว่าเขาหรอก เขาคงตกใจกับเรื่องนี้อยู่มั่ง "

" ใช่ไหมครับกันต์ "

ภัทรเมื่อเขาพูดจบ เขาจึงยิ้มให้กันต์อีกรอบหนึ่ง ส่วนทางด้านกันต์ที่ในตอนนี้เริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้วนั้นเขาก็ได้พูดขึ้นมาอย่าง เบา ๆ ว่า

" แล้วไม่ทราบว่าเออคุณ...คุณ... "

ชายหนุ่มที่ชื่อภัทรก็พูดพร้อมยิ้มว่า

" ผมชื่อภัทรครับ "

กันต์ที่ได้ยินชื่อแล้วนั้นเขาก็พูดว่า ครับ ๆ คุณภัทรต้องการให้ผมทำอะไรเหรอครับ "

ภัทรเขาก็พูดตอบกลับมาว่า

" คุณก็มาเป็นเลขาผมช่วยจัดตะรางงานทำตามกฎและคำสั่งก็แค่นี้ล่ะ "

" คุณโอเคไหม "

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นเขาก็หยุดคิดครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า

" ครับ ทำครับ "

ภัทรที่ได้ยินคำตอบของกันต์เขาก็แอบยิ้มเล็ก ๆ แล้วก็พูดว่า

" ผมถือว่าคุณตกลงแล้วนะ "

" งั้นวันนี้ก็มาเริ่มงานเลยนะ "

กันต์ที่ได้ยินแบบนั้นเขาจึงทำหน้าตกใจแล้วก็รีบพูดว่า

" คือผมยังไม่ถึงเวลาฝึกงานเลยนะครับ "

" อีกอย่างวันนี้ผมมีเรียนด้วย "

ภัทรเขาก็พูดว่า

" งั้นเอาอย่างนี้ คุณก็มาทำงานกับผมแล้วช่วงเวลาว่างผมสอนหนังสือคุณล่ะกัน "

" คุณว่ายังไง "

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นเขาที่กำลังจะพูดตอบกลับภัทรไปแต่ก็โดนอาจารย์วินพูดแทรกขึ้นมาว่า

" งั้นก็ฝากเด็กคนนี้กับท่านด้วยนะครับ "

ภัทรเขาจึงพูดกับอาจารย์วินว่า

" ไม่ต้อห่วงครับ ผมจะดูแลเขาให้ดี ให้ถึงใจเลย "

เขาที่ในขณะที่พูดกับอาจารย์วิน แต่สายตาของเขาก็เอาแต่จ้องมองกันต์อย่างไม่ล่ะสายตา และเมื่อทั้งสี่คนได้ข้อตกลงร่วมกันแล้วภัทรเขาก็หันไปคุยกับเก้าพี่สาวของกันต์ว่า

" งั้นคุณก็เขาที่ทำงานเลยนะ "

" เดี๋ยวน้องชายคุณผมดูแลเอง "

เก้าที่ได้ยินแบบนั้นเธอจึงรีบตอบกลับภัทรอย่างไวพร้อมกับลุกขึ้นไหว้ภัทรแล้วพูดว่า

" งั้นฉันฝากเจ้าน้องชายฉันด้วยนะค่ะท่านประธาน "

" ถ้าเขาทำอะไรที่ทำให้ท่านไม่ถูกใจฉันต้องขอโทษท่านจริง ๆ นะคะ "

ภัทรเขาก็ตอบกลับไปว่า

" ครับไม่ต้องห่วง "

และเมื่อเก้าพูดจบเธอก็ขอตัวออกจาห้องไป ส่วนทางด้านภัทรกับกันต์ ภัทรเขาก็ได้พูดกับกันต์ว่า

" ส่วนคุณก็ตามผมมาที่รถนะ "

และเมื่อทันทีที่กันต์กับภัทรออกมาจากห้อง กันต์พบกับกวีและก็มิ้นที่ยื่นรออยู่หน้าห้องก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะรีบเดินเข้าไปหากันต์แล้วพูดว่า

" เป็นไงบ้านกันต์ "

" โดนอาจารย์ดุอะไรรึเปล่า "

กันต์เขาจึงตอบว่า

" ไม่ได้โดนดุแต่ได้ที่ฝึกงาน "

และในขณะที่กันต์กำลังยื่นคุยกับเพื่อนซี้ทั้งสองอยู่นั้นภัทรเขาก็เดินหันกลับมาหากันต์แล้วพูดว่า

" ทำไมคุณไม่ตามผมไปที่รถ "

กันต์ที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็รีบพูดว่า

" ต้องขอโทษด้วยครับผมแค่ทักทายเพื่อนก่อนไปกับคุณเฉย ๆ ครับ "

" ต้องขอโทษจริง ๆ ครับ "

ภัทรพอเขาได้ยินดังนั้นก็เอามือลูบหัวของกันต์แล้วก็พูดว่า

" งั้นก็รีบ ๆ คุยแล้วตามผมมาที่รถนะ "

" รถผมจอดอยู่หน้าทางเข้ามหาวิทยาลัย ทางเข้าที่คุณเจอผมนั้นล่ะ "

" คุยเสร็จแล้วตามผมไปนะ ส่วนกระเป๋าคุณส่งมาสิเดี๋ยวผมถือไปให้ "

กันต์ที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดว่า

" ผมว่าผมถือเองดีกว่าครับ ไม่เป็นไรครับคุณภัทร "

ภัทรเขาก็เลยเอาหน้ายื่นมาใกล้ ๆ กับใบหน้าของกันต์แล้วพูดว่า

" ผมบอกพี่คุณไปแล้วว่าผมจะดูแลคุณเอง เพราะงั้นคุณส่งมาเถอะ "

กันต์ที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อเขาจึงต้องส่งกระเป๋าไปให้ภัทรอย่างโดยดีแบบไม่สามารถพูดอะไรต่อได้