i'm your boyfriend ผมนี่แหละแฟนคุณ

จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นในคืนวันนั้น วันที่ความโกลาหลเกิดขึ้นในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งและผู้รอดชีวิตหนึ่งเดียวคือผม น่าเวทนาสิ้นดี ผมผู้รอดชีวิตราวปาฏิหาริย์แต่ความจำเสื่อมและตาบอด มันไม่ต่างอะไรกับคนตายเลย ชีวิตน้ำเน่าตามแบบฉบับนิยายเหรอ ผมไม่อยากให้ชีวิตของผมเป็นเช่นนั้น

" Hi da.." เสียงใสๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังเข้ามาขณะ เปิดประตูเข้ามาในห้อง ผมหันไปตามเสียงใสๆของเธอ แต่แล้วเธอกลับเงียบไป

" Who are you ใครเสียงใคร" ผมเอ่ยถามเป็นสำเนียงภาษาอังกฤษและภาษาไทย ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นคนที่ไหนเป็นคนไทยหรือเป็นคนต่างชาติผมไม่มีประวัติอะไรของตัวเองเลย รู้แต่ว่าผมตอบได้ นึกออกเป็นทีๆ

"คุณตาบอด!"

" ก็ใช่น่ะสิ ผมตาบอดแล้วคุณล่ะเป็นใครคุณรู้จักผมคุณรู้จักผมใช่ไหม คุณรู้ใช่ไหมว่าผมเป็นใคร คุณรู้ คุณบอกผมสิผมเป็นใคร"

" I don't know เออ ฉัน ฉันไม่รู้จักคุณค่ะ ฉันเป็นพยาบาลฝึกหัดค่ะ ฉันรู้แค่ว่าเออ...คือมีคนมาส่งคุณที่นี่ เขาคงเป็นแฟนคุณ เออเขา...เขาชื่อคิมเบอร์รี่"

คิมเบอร์รี่ ทำไมได้ยินชื่อนี้แล้วมัน ปวดจี๊ดในสมองเหมือนมีชื่อนี้โผล่ขึ้นมาในความคิด

"ผมมีแฟน แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน ทำไมเขาไม่มาหาผม"

"ฉันไม่รู้ค่ะ ฉันรู้แต่ว่า เขามาส่งคุณแล้วเขาก็หายไปเลย เขาไม่ติดต่อกลับมาอีก ฉันรู้แค่ชื่อเขาแค่นั้นค่ะ อย่าให้ฉันพูดเลยนะคะ ฉันคิดว่า เขาหนีเทคุณไปแล้วล่ะค่ะ"

"เทคุณคืออะไร หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ"

"เทเป็นคำแสลง ภาษาวัยรุ่น หมายความคุณโดนทิ้ง you got dumped"

"dumped หมายถึงโดนทิ้ง!"

"ใช่แล้วค่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ ส่วน ฉันมีธุระ....ฉันเออ...ต้องการไปเรียนต่อแล้วค่ะ..ฉันหมดหน้าที่ของการฝึกงานที่นี่แล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ ขอให้คุณโชคดีนะคะ สวัสดีค่ะ"

"เดี๋ยวสิคุณ คุณช่วยบอกอะไรกับตัวผมให้มากกว่านี้ได้ไหม"

"ฉันไม่รู้ค่ะ ฉันขอตัวนะคะ"

"เดี๋ยวงั้นผมขอถามคุณ คำถามเดียว คุณพูดชื่อแฟนของผม คุณเอ่ยนามว่าเขา เขาหมายถึงผู้ชาย แฟนผมเป็นผู้ชาย ผมเป็นเกย์หรอ"

"ค่ะ ใช่ชีวิตเราต้องเดินต่อนะคะ อย่าคิดมากนะคะ ขอให้คุณมีความสุขกับอนาคต ขอให้คุณโชคดี ฉันขอตัวละค่ะ สวัสดีค่ะ"

"เดี๋ยวคุณกลับมาก่อน แล้วคุณชื่ออะไรคุณ คุณอย่าเพิ่งไป"

เสียงของเธอเงียบไปพร้อมกับบานประตูที่ปิดลง ปล่อยให้ผมฟุ้งซ่านเคว้งคว้างอยู่คนเดียว ชะตากรรมของผมต่อจากนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไง ผมทำได้แค่ยอมรับและสิ่งที่ผมจำขึ้นใจไม่ลืม คือชื่อเขา คิมเบอร์รี่ โอ้ย! หัวผมแทบระเบิด คิมเบอร์รี่ ทำไมมันแวบมาในสมอง ชื่อคิมทำไมมันอยู่ในหัว คิมเบอร์ที่รัก...

ระหว่างที่คนป่วยกำลังฟุ้งซ่านนอกประตูห้องที่ไม่มีใครรู้ ใครเห็น เสียงของผู้หญิงที่อ้างตัวเป็นพยาบาลได้ดังขึ้นลำพัง

"ขอโทษนะคะที่รัก ในเมื่อคุณเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่สามารถเดินทางกับคุณได้อีก ลาก่อนค่ะ Darling" เธอพูดกับเขาคนป่วยที่อยู่ในห้อง ก่อนจะเดินจากไปอย่างไรเยื้อใย