ปาร์ตีมิชชัน (6)

ผมขมวดคิ้วเมื่อได้อ่านภารกิจที่แคทได้รับ ลองพยายามอ่านใหม่อีกหลายรอบแต่ก็ไม่สามารถตีความเป็นอย่างอื่นได้ นี่คือมิชชันที่บ้าบอที่สุดที่เคยเห็น

"แฟมิลีพอร์ทอล… สกิลที่ใช้เทเลพอร์ตไปหาคนที่อยู่ในปาร์ตี น่าสนใจมาก แต่…"

"ใช่ไหมล่ะ อ้อ แล้วฉันก็รู้วิธีตั้งปาร์ตีแล้วด้วย"

แคทแสดงให้ผมดูว่าระบบปาร์ตีทำงานอย่างไร เริ่มตั้งแต่การสร้างปาร์ตี ชักชวนคอลเลคเตอร์คนอื่นเข้ามา ตั้งค่าเพื่อแบ่งปันประสบการณ์และคะแนน ตอนที่เธอทำถึงจุดนี้มันก็เหมือนว่า 'ระบบ' ของผมรับรู้เกี่ยวกับฟังก์ชันใหม่ขึ้นมา แล้วจากนั้นผมเองก็สามารถสร้างหรือชักชวนคนอื่นเข้าปาร์ตีได้เช่นกัน

[ปาร์ตี: ไม่มีชื่อ]

[ผู้นำ: คามิล ดี. แคลริเน็ต]

[การตั้งค่า: แบ่งค่าประสบการณ์และคะแนนเท่ากัน]

แต่เรื่องปาร์ตีไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่ผมอยากพูดถึงในตอนนี้

"สนใจทำปาร์ตีมิชชันด้วยกันไหม" แคทถามอีกครั้ง เธอถามราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาอย่างการชวนไปกินข้าว

"กับผม… จะดีเหรอ"

"แปลกแฮะ ถ้าเป็นปกติ นายเห็นมิชชันที่ทำง่ายและได้รางวัลดี นายจะรีบกระโดดเข้าตะครุบเลยนี่ หรือเพราะกระอักกระอ่วนใจที่เป็นฉัน"

"ให้พูดตามตรงก็ใช่"

แคทถึงกับสะดุ้งเบา ๆ เมื่อผมตอบแบบตรงไปตรงมา

"ในสายตานาย ฉันไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เรื่องของพวกคุณเจนนา ทำให้ผมคิดได้ว่าควรจะใส่ใจกับคนรอบตัวมากกว่านี้ ก่อนหน้านี้ผมมองแค่ตัวเองกับคาแรคเตอร์ที่เหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของตัวเองเท่านั้น แต่ตอนนี้ผมอยากใส่ใจกับคุณและแอนมากกว่าที่เคยทำ"

"กำลังจะบอกว่าไม่ใช่ไม่ต้องการฉัน แต่เพราะเห็นเป็นคนสำคัญเลยต้องปฏิเสธเหรอ"

ผมพยักหน้า

"แน่ใจนะว่าไม่เกี่ยวกับ…" แคทก้มเหลือบไปมองกระจกที่ติดอยู่ในห้อง ดูเหมือนว่าผมจะทำเธอเสียความมั่นใจไปพอสมควร

"เลิกคิดเรื่องนั้นไปได้เลย คุณน่ะสวยพอ ๆ กับแอนที่เป็นไอดอลระดับโลกเลยนะ ผมคงไม่กล้าบอกว่าความรู้สึกของตัวเองเป็นมาตรฐานสากลหรอก แต่เชื่อสิว่าผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ปฏิเสธคุณหรอก"

"แต่นายก็ปฏิเสธ" น้ำเสียงฟังดูมีความตัดพ้อ

"ผมอยากให้คุณคิดดี ๆ ก่อน แต่ถ้าใคร่ครวญแล้วยังยืนกรานว่ายังไงก็อยากทำมิชชันนี้ ตอนนั้น…"

"ฉันคิดดีแล้ว"

พูดจบแคทก็เดินเข้ามาใกล้ ใกล้มากจนใบหน้าของเธอห่างจากผมเพียงแค่คืบ

"อย่าให้ต้องพูดออกมาตรง ๆ สิ หรือว่านายเป็นพวกที่ชอบให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายขอร้อง"

ผมอยากมองตาเธอแล้วพูดให้ชัดเจนอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายหลังจากพูดประโยคเมื่อกี้จบเธอก็ไม่กล้าสบตาผมตรง ๆ ผมใช้มือซ้ายช้อนคางเธอขึ้นมาเพื่อให้ตาของเราทั้งสองสบกัน แล้วตอนนั้นเองที่รู้ตัวว่าพลาดไปเสียแล้ว

ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าผู้หญิงตรงหน้า มีเสน่ห์เย้ายวนขนาดนี้ หรือบางทีผมอาจจะแกล้งทำเป็นมองข้ามไปเพราะต้องเคยเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าผู้หญิงคนนี้อันตราย ผมต้องไม่เปิดช่องว่างให้เธอ

พลาดไปแล้วที่ช่วงหลัง ๆ ที่ผ่านมาผมไว้ใจเธอไปแล้ว พลาดที่ปล่อยให้เธอรุกหนักขนาดนี้ และพลาดที่ไม่รู้ว่าตนเองจะหวั่นไหวได้ขนาดนี้ตอนที่ถูกเธอรุกใส่แบบตรงไปตรงมา

ก่อนที่ผมจะได้เจอเธอที่แรทฟอร์ต แคทเธอรีน เคนเคยอยู่กลุ่มหลายกลุ่มก่อนหน้านี้ เธอเล่าให้ฟังว่าการอยู่ในกลุ่มอื่นไม่ใช่เรื่องง่าย บางครั้งเธอก็ต้องอาศัยเสน่ห์ที่มีปั่นหัวคนนู้นทีคนนี้ทีเพื่อให้เอาตัวรอดไปได้ในแต่ละวัน ๆ ข้อมูลพวกนี้ทำให้ผมเชื่อไปเองว่าเธอค่อนข้างเป็นหญิงสาวที่มีประสบการณ์

แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น…

"ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้าจะล้อล่ะก็ ฉันเชือดคอนายตอนเผลอแน่" เธอคงเดาออกว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่จึงรีบพูดดักคอ

แคทที่รุกเร้าใส่ผม แต่แรกเธอคงต้องพยายามข่มความกลัวและความอายเอาไว้อย่างสุดฤทธิ์ เธอให้ความสัมพันธ์กับการถนอมตัวเองมากกว่าที่ผมมีความคิดเกี่ยวกับตัวเธอ

"ไม่มีความจำเป็นต้องล้อเลียนนี่ ผมเองก็ไม่เคยได้ อะ โอ้ย อย่ากัดมือสิ"

"บอกแล้วว่าอย่าพูดมาก"

[ปาร์ตีมิชชัน: ผูกสัมพันธ์กับใครสักคน (1/1)]

[คุณทำมิชชันสำเร็จ]

[คุณได้รับสกิลแฟมิลีพอร์ทอล]