ณ ทรงวาด 10
"แล้วเรารู้หรอว่าคนที่เจ๊จูพูดมาอยู่ที่ไหน"
เฟยเจินชะงัก ก่อนจะหันขวับมาหาเหมยกุ้ย
"เธอถามได้ดีนี่"
"แปลว่านายรู้หรือ"
"ฉันก็ไม่รู้น่ะสิ"
"อ้าว"
เหมยกุ้ยเท้าสะเอวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมามองหน้าอีกคนอย่างหาเรื่อง
"จะมองฉันแบบนั้นทำไม"
"ถ้าไม่รู้ทำไมก่อนออกมาถึงไม่ถามเล่า"
"ฉันก็นึกว่าเธอจะรู้"
"นี่!! ฉันย้อนเว…"
เหมยกุ้ยเกือบจะยกเอาเหตุผลที่ตัวเองย้อนเวลามาเป็นร้อยปีเพื่ออ้างเรื่องที่ตัวเองไม่รู้จักใคร แต่ก็หยุดปากตัวเองแทบไม่ทันเมื่อหันไปเห็นเฟยเจินยืนมองอยู่อย่างจับผิด
"ย้อนอะไร"
"หมายถึงฉันย้อนไปย้อนมาอยู่แค่ทรงวาดกับเยาวราช ทำงานงกๆ ไปวันๆ จะไปรู้จักคนพวกนั้นได้อย่างไร ทั้งคุณหลวง ทั้งเจ้าของบาร์"
"ฉันก็อยู่แต่ร้าน"
"เอาล่ะเฟยเจิน เรามาเดากันอย่างผู้มีการศึกษาดีกว่า"
"อะไรของเธอ"
"เริ่มจากคนที่เราพอจะเดาได้ก่อน"
"อะไร"
"โยธาแปลว่าอะไร"
"ฉันเป็นคนจีน"
"ไหนบอกว่าเรียนที่วัดกับพวกเด็กสยามไง"
"ฉันเรียนความรู้ทั่วไปที่ควรจะมี ใครจะไปเรียนภาษาสูงส่งเช่นนั้นกัน"
"ไม่เรียนคำไวพจน์หรอ"
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com