ตอนที่ 17

      ตอน"จุดกำเนิดรักข้ามภพ6/3" #รักแรก

  **"ความเดิม" แต่ที่แน่ๆ...ณ ตอนนี้...

นางได้สะกดดวงใจเราให้ตกหยุดอยู่ที่

นางเสียเรียบร้อยแล้ว...นี่ข้ากำลังตก

หลุม"รักนาง"จริงๆเข้าเสียแล้วเชียวรือ..

ผู้หญิงที่เพียบพร้อมเต็มไปด้วยพลังแห่งคุณธรรมความเมตตากรุณาแลไออุ่น

และไอธาตุ"แห่งรักที่ยิ่งใหญ่" เปรียบ

เสมือนพระโพธิสัตย์ทั้งปวงมารวมกัน.."

  ** " กัณฑะ!...บัดนี้ ใจข้ามันสั่นไหวได้

เสียแล้วจริงๆ ราวกับว่าข้าได้พบเจอคน

ที่ใช่คนที่เคยตามหามาตลอดชีวิต... นี่เป็นครั้งแรกของข้าที่ข้าได้รู้สึกเช่นนี้

กับผู้หญิงที่ได้เคยผ่านพบเจอมา...."

เสียงรำพึงรำพันกับตัวเองของผู้เป็นเจ้า

ชายผู้สูงศักดิ์ รูปร่างสง่างาม ราวกับว่า

องค์อินทร์แปลงกายมา....

  " โอ้วววว... :เจ้าคิดเหมือนข้าไหม กัณฑะ...?! "

" :คิดอะไรรือพระเจ้าค่ะ..พระองค์..?! "

  " เอ่อ...เปล่าๆ...ไม่มีอะไร…" เสียงของเจ้าชายพูดขึ้นเหมือนพึ่งตื่นจากภวังค์...

กัณฑะแอบเห็นดวงตาลุกวาวที่เปล่งเป็นประกายมณีทอแสงนพเก้าออกมาของผู้ที่เป็นเจ้านายครั้งแรก…"โอ้ววว!!.."

"ความรักแห่งโลกทิพย์คงจักได้ถือกำเนิดเกิดขึ้นแล้วในดวงใจ "แห่งพระโอรส"

ของข้าพเจ้าแน่แล้วสินะ!!..."

   #ความรักครั้งแรก หรือ #รักแรกพบ"

   *************************************

 *** ทั้งสองเดินตามเสียงดนตรีมาเรื่อยๆ

จนมาถึงด้านหน้าพลับพลาที่นางได้นั่ง

ประทับบนบัลลังค์ที่ประทับในพลับพลา..

 "หยุดบัดเดียวนี้นะ!!!..พวกท่านเป็นผู้

ใดใยถึงได้เข้ามายังพลับพลาสถานชั้น

ในเยี่ยงนี้!!.."/เสียงนางกำนัลเอ่ยห้าม

ขวางทางไว้....

 " ขออภัย...ที่เราล่วงเกินเข้ามามิใคร่ได้

รู้ถนนหนทางในสถานแห่งนี้ หวังว่าคง

มิถือโทษพวกเรานะ"/กัณฑะ เอ่ยบอก

กับนางกำนัลที่ยืนขวางตรงหน้า....

  **"มีเรื่องอันใดรึ พี่วารี...แล้วสองคน

นั่นเป็นรือ?"

  " :หม่อนฉันก็มิทราบ เพคะ!! องค์หญิงหม่อมฉันเห็นท่านทั้งสองเดินมาที่พลับพลา  จึงได้ออกมาขวางเอาไว้

น่ะเพคะ "

 ...พระนางได้ยินคำตอบของนางกำนัลจึงเดินออกมาดูที่หน้าพลับพลา...

 "ยิ่งได้เห็นพระพักตร์ใกล้ๆก็ยิ่งทำให้

หัวใจของตนนั้นสั่นไหวมากยิ่งขึ้น" 

"ขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ องค์หญิง

ที่พวกเราได้ล่วงล้ำเข้ามา ด้วยเพราะมิ

รู้ว่าจะเป็นที่หวงห้าม พวกข้าพองค์..นั้น

เพียงเดินตามเสียงดนตรีมาจนมาถึงที่

ตรงนี้ ขอองค์หญิงทรงประทานอภัย

ด้วยพระเจ้าค่ะ"กัณฑะ...กล่าวต่อพระนาง...

   นางกำนัลวารีได้ชิงเอ่ยขึ้นก่อนที่พระธิดาจะเอื้อนเอ่ยว่า ข้าจะบอกพวกท่านก็ได้นี่คือ..." พระธิดามณีจันทราดารารัศมี " เป็นพระธิดาองค์เล็กขององค์พระราชา"ศรีปฏิพัทธ์นาคราชกับพระมเหสีจันทรามณีสุวรรณเกษร" นางกำนัลวารีกล่าว…

  "พอเหอะแม่วารีเจ้าจะอะไรนักหนา" เสียงนางกำนัลวาตี..เอ่ย! มาทางด้านหลังพระธิดา...

  "พระธิดาจะเสร็จกลับตำหนักแล้ว ส่วน

พวกท่านก็ไปได้เสียเถอะ..... พระธิดามิได้จะถือโทษโกรธอันใดต่อพวกท่านดอก...." นางกำนัลวาตีกล่าว…" เชิญเสด็จเพคะพระธิดา…" ทั้งสองฝ่ายจึงต่างแยกย้ายกันไป....

      ****************************