webnovel

Tengku Nik , Mr . Dingin

๐Ÿ“Œ PART 42

Akhirnya , Humaira pun tiba di kampung halamannya yang terletak di cameron highland . Hatinya berasa lega apabila dapat menghirup udara segar di kampung , hampir berbulan-bulan jugak dia tidak menginjakkan kaki nya di kampung halaman . Semua tingkap rumahnya di buka luas , kain berwarna putih yang menutupi segala barang-barang di dalam rumah nya di buka . Sedikit habuk pun tidak ada di atas sofa serta barang-barang lain , Humaira tersenyum lebar sambil menampakkan barisan giginya yang putih bersinar . "๐–ซ๐–บ๐—†๐–บ ๐—‡๐—’๐–บ ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—๐–บ๐—„ ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„ ๐—‹๐—Ž๐—†๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ ๐—†๐–บ๐—„ ๐–บ๐—’๐–บ๐— , ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—†๐—‚๐—‡๐—๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–บ๐–ป ๐—๐–บ๐—„ ๐—ƒ๐–บ๐—€๐–บ ๐—‹๐—Ž๐—†๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ , ๐—๐–บ๐—‰๐—‚ ๐—…๐–พ๐—‰๐–บ๐—Œ๐—‡๐—‚ , ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐–บ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐—Ž๐–ฝ๐—Ž๐—„ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—…๐–บ๐—†๐–บ ๐—Œ๐—‚๐—„๐—‚๐— . ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–ผ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—„๐–พ๐—๐–พ๐—‡๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— , ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—†๐–บ๐—Œ๐—‚๐— ๐—‹๐—‚๐—‡๐–ฝ๐—Ž๐—„๐–บ๐—‡ ๐—†๐–บ๐—„ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—’๐–บ๐—" . Sebak Humaira yang bersandar di tepi tingkap .

Humaira turun ke halaman rumahnya , bunga-bunga yang masih cantik di pasu itu di pandang lama . Lantas dia pun menyiram bunga-bunga itu seperti dulu-dulu masa ayah nya masih hidup . Humaira memang menyukai bunga , serta hobi pun adalah menjaga setiap bunga di halaman rumahnya . Fikirannya mengenai Nik di tolak ke tepi , sekarang dia ingin merasai kehidupan kampung yang tenang dan juga segar . Setelah menyiram bunga , Humaira pun mengambil sapu lidi untuk membersihkan samping rumahnya yang banyak daun berguguran . Segala ranting-ranting pokok yang jatuh di situ di susun rapi di tepi pondok-pondok kecil yang masih megah berdiri .

Setelah membakar sampah yang di sapu , dia pun membakarnya di belakang rumah . Setelah penat membersihkan segalanya , dia pun menuju ke depan semula . Namun langkahnya terhenti apabila melihat sebuah kereta hilux milik Hazim , "๐–ง๐–บ๐—“๐—‚๐—† ๐–ฝ๐–บ๐—๐–บ๐—‡๐—€ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—„๐–พ ? ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐–ป๐—Ž๐–บ๐— ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—„๐–บ๐— ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ?" . Fikir Humaira sambil berjalan ke arah kereta Hazim . Dia pun melihat ke dalam kereta Hazim , namun lelaki itu tidak ada di dalam keretanya . "๐–ช๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐—„๐–พ๐—‹๐–พ๐—๐–บ ๐–บ๐–ฝ๐–บ , ๐–ป๐–พ๐—‹๐—†๐–บ๐—„๐—‡๐–บ ๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐—†๐–พ๐—Œ๐—๐—‚ ๐–บ๐–ฝ๐–บ . ๐–ธ๐–บ ๐– ๐—…๐—…๐–บ๐— ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— , ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—‰๐—ˆ๐—…๐—ˆ๐—Œ ๐—Œ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ , ๐—†๐–พ๐—Œ๐—๐—‚ ๐—…๐–บ ๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐–บ๐–ฝ๐–บ , ๐—†๐–บ๐—‡๐–บ ๐–บ๐–ฝ๐–บ ๐—„๐–พ๐—‹๐–พ๐—๐–บ ๐–ป๐—ˆ๐—…๐–พ๐— ๐—ƒ๐–บ๐—…๐–บ๐—‡ ๐—Œ๐–พ๐—‡๐–ฝ๐—‚๐—‹๐—‚ , ๐—‚๐—‡๐—€๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ ๐–ฝ๐—‹๐–บ๐—†๐–บ ๐—๐—‚๐—‡๐–ฝ๐—Ž๐—Œ๐—๐–บ๐—‡ ๐—„๐–พ ๐–บ๐—‰๐–บ" . Pelik Humaira , dia pun mengatur semula langkahnya untuk naik ke rumah .

Baru saja kaki nya ingin melangkah naik , kelibat Hazim terus muncul dari dalam rumah . "๐–ง๐–พ๐—’ , ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐–ป๐—Ž๐–บ๐— ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—„๐–บ๐— ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐–ง๐–บ๐—“๐—‚๐—† ?" . Tanya Humaira dengan nada terkejut . "๐–ค๐—‹๐—‹๐—„ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—ƒ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—Œ๐–บ๐—…๐–บ๐— ๐–ฟ๐–บ๐—๐–บ๐—† ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฝ๐–บ๐—๐–บ๐—‡๐—€ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–บ๐—†๐–ป๐—‚๐—… ๐–ป๐–บ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐–บ๐–ป๐–บ๐— . ๐– ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐–บ๐—ƒ๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—€๐—€๐–บ๐— ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—„๐–พ๐–บ๐–ฝ๐–บ๐–บ๐—‡ , ๐–ป๐—‚๐—…๐–บ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—‚ , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—๐—‚๐—‡๐—€๐—„๐–บ๐—‰ ๐—‹๐—Ž๐—†๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐–พ๐—†๐—Ž๐–บ ๐—๐–พ๐–ป๐—Ž๐—„๐–บ . ๐–ฉ๐–บ๐–ฝ๐—‚ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐—๐—Ž๐—‹๐—Ž๐—‡๐—…๐–บ ๐—Ž๐—‡๐—๐—Ž๐—„ ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—‹๐—Ž๐—†๐–บ๐— ๐—‡๐—‚ , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฟ๐—‚๐—„๐—‚๐—‹ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–บ๐–ฝ๐–บ ๐—ˆ๐—‹๐—‡๐—€ ๐–ป๐–พ๐—…๐—‚" . Jelas Hazim yang masih berdiri di muka pintu . Langkah Humaira sudah sampai di atas , matanya menangkap hujung bibir Hazim yang lebam .

"๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—†๐—‚๐—‡๐—๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ ๐—‰๐–บ๐—Œ๐–บ๐—… ๐—†๐–บ๐—…๐–บ๐—† ๐—๐—Ž . ๐– ๐—„๐—Ž ๐–ป๐–พ๐—‹๐–บ๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐—Ž๐—†๐—‰๐–บ๐— ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—†๐–พ๐—†๐–บ๐—‡๐—€ ๐—๐–บ๐—„๐–ฝ๐–พ ๐—‡๐—‚๐–บ๐— ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–ป๐—Ž๐–บ๐— ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—†๐–บ๐–ผ๐–บ๐—† ๐—๐—Ž" . Sahut Hazim sambil memandang Humaira yang sedang berjalan di anjung rumahnya . "๐–ง๐–บ๐—๐—‚ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—‡๐—‚ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–ผ๐—Ž๐—„๐—Ž๐—‰ ๐—‰๐—Ž๐–บ๐—Œ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–บ๐–ป ๐–บ๐–ป๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ญ๐—‚๐—„ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–ป๐–พ๐—…๐–บ๐—Œ๐–บ๐— ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐–ผ๐—Ž๐—„๐—Ž๐—‰-๐–ผ๐—Ž๐—„๐—Ž๐—‰ ๐—„๐–บ๐—‡ . ๐–ญ๐–บ๐—Œ๐—‚๐–ป ๐–ป๐–บ๐—‚๐—„ ๐—ƒ๐–พ๐—…๐–บ ๐–บ๐–ป๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ญ๐—‚๐—„ ๐—๐—Ž ๐—†๐–บ๐—Œ๐—‚๐— ๐–บ๐–ฝ๐–บ ๐—๐–บ๐—๐—‚ ๐—‰๐–พ๐—‹๐—Ž๐— , ๐—„๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐—‚๐—„๐—Ž๐—๐—„๐–บ๐—‡ ๐—‰๐–บ๐—‡๐–บ๐—Œ ๐–ป๐–บ๐—‹๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐—๐—Ž , ๐—†๐–พ๐—†๐–บ๐—‡๐—€ ๐—†๐–บ๐—’๐–บ๐— ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐—Œ๐—‚๐–บ๐—‰ ๐–ฝ๐—‚ ๐—„๐–พ๐–ป๐—Ž๐—†๐—‚๐—„๐–บ๐—‡ ๐—๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—๐—Ž" . Pedas Humaira menjelaskan bicaranya .

"๐–ง๐—†๐—† , ๐—๐–บ๐—„๐—‰๐–พ๐—…๐–บ , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐—๐–บ๐—„๐—‡๐–บ๐—„ ๐—…๐–บ๐—†๐–บ-๐—…๐–บ๐—†๐–บ ๐—„๐–บ๐— ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ , ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‰ ๐—†๐–บ๐—๐–บ ๐—†๐–พ๐—†๐–บ๐—‡๐–ฝ๐–บ๐—‡๐—€ , ๐—…๐–บ๐—€๐—‚๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–ฝ๐–บ๐— ๐—„๐–บ๐—๐—๐—‚๐—‡" . Kata Hazim dengan nada mendatar , pandangannya tetap ke wajah Humaira yang cantik dan tenang . "๐–ง๐–บ'๐–บ๐— ๐—†๐–พ๐—†๐–บ๐—‡๐—€ ๐—‰๐–บ๐—๐—Ž๐— ๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐–ป๐–บ๐—…๐–พ๐—„ ๐–ผ๐–พ๐—‰๐–บ๐— , ๐—๐–พ๐—„๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—‡๐—‚ ๐—‰๐—Ž๐—‡ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐—†๐—Ž๐—…๐–บ ๐—…๐—ˆ๐—’๐–บ ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—†๐—Ž๐—„๐–บ ๐–ป๐—Ž๐—‹๐—Ž๐—„ ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐—๐—Ž' . Sinis Humaira lagi , sedikit pun wajahnya tidak tersenyum . "๐–ฌ๐–บ๐–บ๐–ฟ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ป๐–พ๐—๐—Ž๐—…-๐–ป๐–พ๐—๐—Ž๐—… ๐—†๐–พ๐—‹๐–บ๐—’๐—Ž ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—Œ๐—Ž๐—‰๐–บ๐—’๐–บ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–ฝ๐–บ๐—‰๐–บ๐— ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐—Ž๐—† ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„" . Rayu Hazim lagi .

"๐–จ๐—’๐–บ , ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—๐–บ๐—„ . ๐–ฃ๐–บ๐— , ๐—‰๐–พ๐—‹๐—€๐—‚๐—…๐–บ ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„ . ๐–ณ๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—๐–บ๐—‡ ๐—…๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—…๐–บ๐—’๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—๐–บ๐—„" . Balas Humaira yang tidak sama sekali memandang wajah Hazim . "๐–ณ๐–พ๐—‹๐—‚๐—†๐–บ ๐—„๐–บ๐—Œ๐—‚๐— , ๐—๐–บ๐—‰๐—‚ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐—Ž๐—† ๐—๐—Ž , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐—Œ๐—‚๐—„๐—‚๐— ๐–ป๐—ˆ๐—…๐–พ๐— ?" . Tanya Hazim sambil memegang lehernya . "๐–ณ๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐—Œ๐—‚๐—„๐—‚๐— ๐—ƒ๐–พ , ๐—ƒ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐–ป๐–บ๐—‡๐—’๐–บ๐—„ , ๐—„๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐–ป๐–พ๐—‹๐–บ๐—‡๐—‚ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐–ป๐–บ๐—‡๐—’๐–บ๐—„ , ๐—„๐–บ๐—‡๐—€ ๐—๐–บ๐—„ ๐—‰๐–บ๐—Œ๐–บ๐—…-๐—‰๐–บ๐—Œ๐–บ๐—… ๐–บ๐–ฝ๐–บ ๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„ ๐–ช๐–ซ ๐—‡๐–บ๐—‡๐—๐—‚ ๐–ฝ๐–บ๐—…๐–บ๐—† ๐—„๐–พ๐–บ๐–ฝ๐–บ๐–บ๐—‡ ๐—‹๐—ˆ๐— ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐—†๐–พ๐—…๐–บ๐—’๐–บ๐—‡๐—€" . Balas Humaira sinis , tiada lagi kelembutan dalam bicaranya untuk Hazim .

"๐–ฎ๐—„๐–บ๐—’ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—ƒ๐–บ๐—‡๐—ƒ๐—‚ ๐—๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐–ป๐–บ๐—‡๐—’๐–บ๐—„ ๐—‰๐—Ž๐—‡ . ๐–ช๐–บ๐—Ž ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„ ๐—Œ๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€-๐—Œ๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐—„๐–พ ? ๐–ญ๐—‚๐—„ ๐—๐–บ๐—„ ๐—‚๐—„๐—Ž๐— ๐—Œ๐–พ๐—„๐–บ๐—…๐—‚ ?" . Pertanyaan Hazim betul-betul membuat hatinya kacau . Namun , dia cuba untuk bersikap tenang . "๐– ๐–ป๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ญ๐—‚๐—„ ๐–ป๐—Ž๐—Œ๐—’ , ๐–พ๐—Œ๐—ˆ๐—„-๐–พ๐—Œ๐—ˆ๐—„ ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐–ฝ๐–บ๐—๐–บ๐—‡๐—€ ๐—…๐–บ๐–บ . ๐– ๐—๐–บ๐—„ ๐—„๐–บ๐—๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐—Œ๐—‚๐—„๐—‚๐— ๐—ƒ๐–พ ๐—„๐–บ๐—‡ , ๐—Œ๐—ˆ ๐–บ๐—๐–บ๐—„ ๐–ป๐—ˆ๐—…๐–พ๐— ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„" . Ujar Humaira , hatinya sedikit sentap . "๐–ง๐—†๐—† , ๐—ˆ๐—„๐–บ๐—’ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐–ป๐–บ๐—…๐—‚๐—„ ๐–ฝ๐—Ž๐—…๐—Ž , ๐–บ๐—Œ๐—Œ๐–บ๐—…๐–บ๐—†๐—Ž๐–บ๐—…๐–บ๐—‚๐—„๐—Ž๐—†" . Pamit Hazim lalu menuruni tangga rumah Humaira . "๐–ซ๐–บ๐—€๐—‚ ๐—Œ๐–บ๐—๐—Ž , ๐—ƒ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—…๐—Ž๐—‰๐–บ ๐—Œ๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—‚๐—„๐–บ๐—‡ ๐—Œ๐–บ๐—…๐–บ๐—† ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—†๐–บ๐—„ ๐–บ๐–ป๐–บ๐— ๐–บ๐—๐–บ๐—„ . ๐–ณ๐–บ๐–ฝ๐—‚ ๐—†๐–บ๐—Œ๐–บ ๐–ฝ๐–บ๐—๐–บ๐—‡๐—€ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐—†๐—‰๐–บ๐— ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—€๐—€๐–บ๐— ๐—ƒ๐—Ž๐—†๐—‰๐–บ ๐–ฝ๐—‚๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ , ๐—๐–บ๐–บ๐—…๐–บ๐—‚๐—„๐—Ž๐—†๐—Ž๐—Œ๐—Œ๐–บ๐—…๐–บ๐—†" . Kata Humaira dan terus berlalu dari situ . Dia hanya membiarkan Hazim pulang dengan sendirinya tanpa menghantar dengan sepasang mata . Hazim yang melihat kelibat Humaira sudah memasuki rumahnya , dia hanya tersenyum kelat , hatinya sedikit terguris dengan cara layanan Humaira yang agak kasar pada pendengarannya .

Humaira melabuhkan punggungnya di atas sofa , perlahan-lahan air matanya mengalir , sikap Nik mulai terpampang di layar ingatannya . Ternyata tidak semudah itu untuk mencairkan sikap dinginnya , layanannya terus terhenti apabila dapat tahu rahsia yang di simpan kemas selama ini . Humaira menekup wajahnya lalu menangis teresak-esak , dia menangis semahunya di ruang tamu bersendirian .

Nik sudah menjauhkan wajah Humaira dalam ingatannya namun payah , wajah isterinya yang cantik itu serta dapat menggugat jiwanya sedang kacau . Berkali-kali dia meraup kasar wajahnya , sengaja dia berlama di office untuk menyibukkan dirinya dari mengingati momen indah bersama Humaira . Sehari suntuk dia meeting dengan client , masanya di habiskan dengan kerja . Tubuhnya di sandarkan sejenak di kerusi bagi menghilangkan rasa lenguh pada belakangnya , bingkai gambar di atas meja nya di capai . Dia menatap lama wajah Humaira masa akad nikahnya , dia sengaja menangkap gambar Humaira dengan telefonnya . Terlihat gambar Humaira sambil tersenyum sambil menunjukkan tangannya yang terlukis inai berwarna putih sedang memakai cincin di jari manisnya .

"๐–จ๐—† ๐—Œ๐—ˆ ๐—Œ๐—ˆ๐—‹๐—‹๐—’ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ , ๐–ป๐–บ๐—€๐—‚ ๐–บ๐–ป๐–บ๐—‡๐—€ ๐—†๐–บ๐—Œ๐–บ" . Ringkas Nik bertutur kata . Wajahnya yang kacak terlihat muram tanpa adanya seorang isteri di sisi nya . Dia pantas meletakkan semula bingkai gambar Humaira apabila seseorang mengetuk pintunya . "๐–ฌ๐–บ๐—Œ๐—Ž๐—„" . Laung Nik dari dalam . Terpacul wajah Imelda , selaku PA di office nya . "๐–ณ๐–พ๐—‡๐—€๐—„๐—Ž , ๐–ผ๐—…๐—‚๐–พ๐—‡๐— ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐–ฉ๐–ก ๐–ฝ๐–บ๐— ๐—Œ๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—‚ , ๐–ฝ๐—‚๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐—๐—Ž๐—‡๐—€๐—€๐—Ž ๐—„๐–บ๐— ๐–ป๐—‚๐—…๐—‚๐—„ ๐—†๐–พ๐–พ๐—๐—‚๐—‡๐—€" . Jelas Imelda lalu menutup semula pintu bilik Nik . Mendengar panggilan itu , Nik pun bergegas ke ruang meeting , client kan , kenala layan dengan baik .

Jam di dinding menunjukkan pukul 8:00 malam , Nik mengambil keputusan untuk tidur di office nya saja tanpa pulang ke rumah . Humaira mungkin juga tidak kesah pasal dirinya , Nik pun melonggarkan dasinya , dia melabuhkan punggungnya di sofa , telefon iPhone nya di buka , pinned mesej di tekan . Terpampang nama " ๐˜ฎ๐˜บ ๐˜ญ๐˜ฐ๐˜ท๐˜ฆ ๐˜ธ๐˜ช๐˜ง๐˜ฆ โค๏ธ " , melihat tiada apa-apa mesej dari Humaira , dia pun mematikan semula telefonnya . Posisi nya di ubah dari duduk ke baring , bingkai gambar Humaira di tenung lama buat kali kedua , bila rasa mengantuk mulai mengusai matanya , lantas bingkai gambar yang di pegang di letakkan di atas dada bidang nya , sebelah tangannya pula di letakkan terbalik di dahinya . Tidak lama kemudian , dia pun di buai mimpi .

Next chapter