webnovel

Tengku Nik , Mr . Dingin

πŸ“Œ PART 08

Lama Humaira memandang wajah Nik , lelaki yang berada di hadapannya sangat bergaya , handsome ! tinggi ! dengan gaya pemakaiannya , perfect ! tidak lain lagi , pasti lelaki itu orang kaya . "𝖀𝗁𝖾𝗆 , 𝗉𝖺𝗇𝖽𝖺𝗇𝗀 𝖺𝗉𝖺𝖺" . Tegur Nik , dan terus memberhentikan lamunan nya dari memandang Nik . "𝖒𝗂𝗄 𝖽𝖾𝗇𝗀𝖺𝗋 𝗄𝖾 𝖺𝗉𝖺 π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝗍𝖺𝗇𝗒𝖺 𝗍𝖺𝖽𝗂 ?" . Kata Nik sekali lagi dan terus maju kehadapan Humaira .

"𝖠-𝖺 𝗒𝖺 ! π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝗅𝖺𝖺 π–§π—Žπ—†π–Ίπ—‚π—‹π–Ί" . Balas Humaira tergagap-gagap . "𝖭𝗂 π—Žπ–»π–Ίπ— π—„π–Ίπ—Ž 𝗄𝖺𝗇 , π—‡π—ˆ ! 𝗂 𝗆𝖾𝖺𝗇 , π—Žπ–»π–Ίπ— 𝖺𝗒𝖺𝗁 π—„π–Ίπ—Ž" . Kata Nik sambil menghulurkan plastik ubat tepat di depan wajah Humaira . Humaira terus mengambil ubat itu , "𝖳𝖾𝗋𝗂𝗆𝖺 π—„π–Ίπ—Œπ—‚π—" . Ucap Humaira sambil mengukirkan senyuman . "Ouh , jdi awak la yang tadi saya terlanggar tu kan ? 𝖠𝗐𝖺𝗄 π—π—Žπ—‡π—€π—€π—Ž π—Œπ—‚π—‡π—‚ 𝗄𝖾𝗃𝖺𝗉 , π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝗇𝖺𝗄 𝖻𝖺𝗀𝗂 π—Žπ–»π–Ίπ— 𝖺𝗐𝖺𝗄" . Suruh Humaira dan terus masuk semula di ruang tamu .

"𝖲𝖺𝗒𝖺 𝗆𝗂𝗇𝗍𝖺 𝗆𝖺𝖺𝖿 π—Œπ–Ύπ—„π–Ίπ—…π—‚ 𝗅𝖺𝗀𝗂 , π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝗍𝖺𝗄 π—Œπ–Ύπ—‡π—€π–Ίπ—ƒπ–Ί . π–«π–Ύπ—‰π–Ίπ—Œπ—‡π—‚ π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝖺𝗄𝖺𝗇 𝖻𝖾𝗋𝗁𝖺𝗍𝗂-𝗁𝖺𝗍𝗂 , π—„π–Ίπ—…π–Ίπ—Ž 𝗍𝖺𝗄𝖽𝖾 𝖺𝗉𝖺-𝖺𝗉𝖺 , π—Œπ–Ίπ—’π–Ί π—†π–Ίπ—Œπ—Žπ—„ π–½π—Žπ—…π—Ž 𝗅𝖺𝖺 . 𝖳𝖾𝗋𝗂𝗆𝖺 π—„π–Ίπ—Œπ—‚π— sebab sudi π—‰π—Žπ—…π–Ίπ—‡π—€π—„π–Ίπ—‡ π—Žπ–»π–Ίπ— 𝖺𝗒𝖺𝗁 , π–Ίπ—Œπ—Œπ–Ίπ—…π–Ίπ—†π—Žπ–Ίπ—…π–Ίπ—‚π—„π—Žπ—†" . Ucap Humaira dan terus menutup semula pintu rumah nya . Nik hanya terdiam di depan pintu rumah Humaira , dia mengangkat plastik yang di berikan oleh Humaira . Dia memandang pintu rumah Humaira , "π–³π—π–Ίπ—‡π—„π—Œ π—ƒπ—Žπ—€π–Ίπ—„ π—Œπ–Ύπ–»π–Ίπ–» 𝖻𝖺𝗅𝗂𝗄𝗄𝖺𝗇 π—Žπ–»π–Ίπ— π–Ίπ—„π—Ž" . Ucap Nik walaupun dia tau Humaira tidak mendengar nya . Dia pun terus memecut laju kereta nya meninggalkan halaman rumah Humaira .

Sudah 5 hari Nik berada di kampung itu , Hj . Samsul sudah melayannya dengan baik . Air nescafe panas di teguk perlahan , Nik hanya memandang ke arah jalanan yang terpampang di hadapan homestay nya . "π–§π—Žπ— , π—π–Ύπ—‹π–Ίπ—Œπ–Ί 𝖻𝖾𝖻𝖺𝗇 𝖽𝖺𝗅𝖺𝗆 𝗄𝖾𝗉𝖺𝗅𝖺 π–Ίπ—„π—Ž 𝗇𝗂 𝗁𝗂𝗅𝖺𝗇𝗀 π–»π—Žπ–Ίπ— π—Œπ–Ύπ—†π–Ύπ—‡π—π–Ίπ—‹π–Ί . 𝖫𝖺𝗆𝖺 π–Ίπ—„π—Ž 𝗍𝖺𝗄 π—‹π–Ίπ—Œπ–Ί π—Žπ–½π–Ίπ—‹π–Ί π—„π–Ίπ—†π—‰π—Žπ—‡π—€ 𝗆𝖺𝖼𝖺𝗆 𝗇𝗂 , 𝗄𝖾𝗋𝗃𝖺 π—‰π—Žπ—‡ 𝖽𝖺𝗁 𝗇𝖺𝗄 π—Œπ–Ύπ—π—π—…π–Ύ , π—…π–Ύπ—‰π–Ίπ—Œπ—‡π—‚ 𝖻𝖺𝗅𝗂𝗄 π–ͺ𝖫 𝗅𝖺𝗀𝗂 , 𝗍𝖺𝗆𝖻𝖺𝗁 π—Œπ–Ύπ—‹π–Ίπ–»π—Žπ— 𝗅𝖺𝖺 π–Ίπ—„π—Ž 𝗃𝖺𝖽𝗂𝗇𝗒𝖺" . Bebel Nik sambil memegang cawan kaca di tangannya .

"𝖧𝖺𝗓𝗂𝗆 , 𝗃𝖺𝖽𝗂 π–»π–Ύπ—π—Žπ—… 𝗅𝖺 π—„π–Ύπ—‰π—Žπ—π—Žπ—Œπ–Ίπ—‡ 𝖺𝗐𝖺𝗄 𝗇𝖺𝗄 𝗉𝖾𝗋𝗀𝗂 π–ͺ𝖫 𝖼𝖺𝗋𝗂 𝗄𝖾𝗋𝗃𝖺 ?" . Tanya Humaira kepada Hazim . "𝖧𝖺'𝖺𝗁 , 𝗄𝖾𝗇𝖺𝗉𝖺 ? π–ͺπ–Ίπ—Ž π—π–Ίπ—„π—Žπ— 𝖾𝗁 π—„π–Ίπ—…π–Ίπ—Ž π–Ίπ—„π—Ž 𝗍𝗂𝗇𝗀𝗀𝖺𝗅 π—„π–Ίπ—Ž 𝗄𝖺𝗍 π—„π–Ίπ—†π—‰π—Žπ—‡π—€ 𝗇𝗂" . Perli Hazim sambil tergelak kecil .

"π–¨π—Œπ—π— , 𝖺𝗉𝖺 π—‰π—Žπ—…π–Ίπ—„ 𝖺𝗐𝖺𝗄 𝖼𝖺𝗄𝖺𝗉 𝗆𝖺𝖼𝖺𝗆 π—π—Ž . 𝖲𝖺𝗒𝖺 π–Όπ—Žπ—†π–Ί 𝗍𝖺𝗇𝗒𝖺 𝗃𝖾" . Kata Humaira dan terus berkerut dahi .

"𝖀𝗁 𝖻𝗍𝗐 , π—„π–Ίπ—Ž 𝖺𝖽𝖺 π—ƒπ—Žπ—†π—‰π–Ί 𝗍𝖺𝗄 𝖽𝖾𝗇𝗀𝖺𝗇 𝖺𝖻𝖺𝗇𝗀 𝖭𝗂𝗄 , 𝗅𝖾𝗅𝖺𝗄𝗂 𝗒𝖺𝗇𝗀 𝖽𝖺𝗋𝗂 π–ͺ𝖫 π—π—Ž" . Cerita Hazim semangat .

"𝖠𝖻𝖺𝗇𝗀 𝖭𝗂𝗄 ? 𝗁𝗆𝗆 , 𝗇𝗍𝖺𝗁𝗅𝖺𝖺 .. 𝗆𝖺𝖼𝖺𝗆 𝗍𝖺𝗄 𝗉𝖾𝗋𝗇𝖺𝗁 𝗇𝖺𝗆𝗉𝖺𝗄 π—‰π—Žπ—‡ π—Œπ–Ύπ–»π–Ύπ—…π—Žπ—† 𝗇𝗂" . Balas Humaira sambil mindanya ligat berfikir tentang lelaki yang di sebutkan oleh Hazim .

Humaira hanya melihat Hazim yang melempar-lempar batu kecil masuk ke dalam sungai . "𝖧𝖺𝗓𝗂𝗆 , π—Œπ–Ίπ—’π–Ί 𝖻𝖺𝗅𝗂𝗄 π–½π—Žπ—…π—Ž 𝗅𝖺𝖺 . 𝖣𝖺𝗁 𝗇𝖺𝗄 𝗆𝖺𝗀𝗁𝗋𝗂𝖻 𝗇𝗂 , 𝗇𝖺𝗇𝗍𝗂 𝖺𝗒𝖺𝗁 π—‹π—‚π—Œπ–Ίπ—Ž . 𝖑𝗒𝖾𝖾 , π–Ίπ—Œπ—Œπ–Ίπ—…π–Ίπ—†π—Žπ–Ίπ—…π–Ίπ—‚π—„π—Žπ—†" . Pamit Humaira dan terus meninggalkan Hazim .

"𝖑𝖺𝗂𝗄-𝖻𝖺𝗂𝗄 𝖬𝖺𝗂𝗋𝖺𝗁 ! π–Ύπ—Œπ—ˆπ—„ 𝗄𝗂𝗍𝖺 π—ƒπ—Žπ—†π—‰π–Ί 𝗄𝖺𝗍 𝗄𝖾𝖽𝖺𝗂 !" . Laung Hazim yang melihat bayangan Humaira yang telah jauh meninggalkannya .

Next chapter