X

Papalapit pa lang ako sa table kita ko na ang nakangiting mukha ni Felix.

Naupo na ako sa harap nya.

"Salamat Alexandra at dumating ka."

Tumahimik lang kaming kumain.

"Alexandra please give me a second chance."

"You know I can't give that to you."

"I know. Beacause you have him."

"Alam mo naman pala eh, bat mo pa to ginagawa?"

"Why are you so cold to me? Galit ka pa rin ba?"

Natawa ako sa sinabi nya.

"Galit? Ha.Ha.Ha. Ba't naman ako magagalit? Dapat pa rin ba akong magalit dahil umalis ka? Dahil iniwan mo ako? Dahil nawala ka ng wala manlang pasabi? Tapos ngayon babalik ka na parang walang nangyari? Come on Felix! Tell me! Dapat pa rin ba akong magalit?"

"A-Alexandra. I-I'm sorry."

"Sorry? For what? For causing me too much pain? Alam mo dapat nga magpasalamat pa ako sayo eh. Because of you I became more stronger. Hindi na ako ang Alexandra na kilala mo."

"Alexandra. I have my reason."

He take a deep breath.

"Kaya ako umalis dahil kay mama, nagkasakit sya sa states. At ngayon nasa hospital pa rin sya."

"Bakit hindi mo sinabi sa akin."

"Because I know na sasama ka."

Close kami ng mama ni felix, lagi kaming nagbobonding kapag pumupunta ako sa kanila.

"Hindi ka manlang nagparamdam."

"I been busy simula nung pumunta ako dun. Tinulungan ko si Ate sa mga naiwang business ni mama. Alam mo namang matanda na rin si papa diba? Hindi nya kaya yun lahat."

"Kahit isang text lang Felix wala akong natanggap galing sayo."

"Sobra lang akong busy nun."

"Sa sobrang pagka busy mo ba pati pag toothbrush hindi mo na magawa?"

"Alexandra naman."

"Damn you felix! You're so f*cking selfish! Pwede mo namang ipaliwanag sa kin lahat bago ka umalis. Pero ano? Umalis ka na lang bigla."

"Alexandra. Hindi mo alam kung gaano kahirap sa akin na iwan ka. Baka kasi kapag nakita kitang umiyak o malungkot, mas piliin ko pang mag stay sa tabi mo."

Natahimik kaming pareho. Hindi ako pwedeng bumigay. Kailangang matapos na to. Natatakot ako nab aka maramdaman ko ulit yung sakit na naramdaman ko noon.

"And now. Kasal ka na."  Bsaag nya sa katahimikan.

"It's your fault."

"What?"

"You leave me."

Napahawak sya sa sintido nya.

"Sinabi ko na sayo lahat diba? I'm sorry."

"Hindi ganun kadali yun Felix. Tapos na ayo. May bagong lovelife ka na diba?"

"Magkaibigan lang kami ni Stephanie. Nandun sya nung mga panahong nahihirapan ako."

"Wow! Nansun sya para sayo instead of me? Kung noon ka pa sana nagpaliwanag, sana wala tayo sa ganitong sitwasyon nagayon."

"I'm sorry. I was wrong."

"Yes you are."

"Malaki ang pag sisisi ko sa pag-iwan ko sayo Alexandra. Please believe me."

"Wala na tayong magagawa pa. I hope we don't see each other again."

"Alexandra I can't judst give up on you."

"Oh come on felix! You already did! Anyways salamat sa dinner."

Lumabas na ako. Ngayon alam ko na sa sarili ko na hindi ko sya kayang mapatawad, kahit pa alam ko na ang dahilan.

Hindi ako makapaniwala sa sarili ko na nasabi ko sa kanya yun. Ang gaan sa pakiramdam kapag nakailabas mo yung matagal mo ng kinikimkim.

Tinawagan ko na si Stan.

[Babe]

"Sunduin mo na ako dito sa Maria's Resto."

[Ok. Hintayin mo na lang ako]

I ended the call.

"Alexandra!"

"Ano na naman ba Felix?"

"Gusto ko sanang maging maayos tayo."

"We're fine ok? You're fine. I'm fine. We're both happy with what we have."

"I don't want to end this."

"You don't have a choice."

"I'll get you from him."

"F*ck Felix! Stop it Ok?"

"Kilala mo ako Alexandra."

"Pero hindi na ngayon."

Ang bilis ng pangyayari. Ngayon ay magkalapit na kami ni Felix at next thing I know. He's kissing me.

Sh*t! Wala akong lakas na itulak sya. Hindi ko to gusto. Kaso hindi ako makakilos. Sa isang iglap, naglaho ang lahat ng tapang ko.

( BAGG )

Nagulat na lang ako ng makita ko si Felix na nakaupo na at pinupunasan ang nagdudugo ng labi. May pamilyar na likod na nakatayo sa harap ko.

Humarap sya sa akin. Yung mata nya. Iisa lang ang pinapakita. Galit.

Agad na tumayo si Felix.

"Sya ba Alexandra? Sya ba ang asawa mo?"

Hinarap naman sya ni Stan.

"Oo. Bakit? May problema ka?"  Sagot naman ni Stan.

"Do you really love that man?"

Natauhan ako dun sa tinanong ni Felix. Mahal ko nga ba talaga si Stan?

"Let's go Stan." Hinila ko na sya sa braso para maka alis na kami dito. Alam ko ang ugali ni Felix, hindi yan nagpapatalo.

"Answer me Alexandra! Do you really love him? Or you just used him to forget me?"

Maria's POV

Kumawala bigla si Stan sa pagkakahawak sa kanya ni Alex at agad na sinuntok sa mukha si Felix.

Hindi rin naman nagpatalo si Felix at sinuntok din si Stan sa mukha.

Walang gustong magpatalo sa dalawa, pareho lang silang nagbabawian ng suntok.

Habang si Alex naman ay hindi malaman ang gagawin. Kung sino ang aawatin.

Hindi nya masagot ang katanungan sa kanya ni Felix, dahil sya mismo hindi alam ang dapat sabihin.

"Tumigil na tayo."  Tanging sigaw ni Alex. Pero parang nabingi na ang dalawa at patuloy lang sa pag-aaway.

Kung maaari lang sana ay patayin na ni Stan ang kasagupang lalaki ngayon. Nasasaktan sya sa nakita nya. Pero wala na palang mas sasakit pa sa tanong na narinig nya kanina at hindi ito magawang sagutin ni Alex.

Natigil lang ang dalawa nung inawat na sila ng ibang tao.

Hindi maipagkakaila na mas magaling si Stan pagdating sa pakikipag away dahil mas maraming natamo na galos si Felis kumpara sa kanya. Pero parang sya pa yung mas lalong nasaktan nung lapitan ni Alex at lalaking binugbog nya.

Hindi alam ni Alex kung anong gagawin sa ngayong puro dugo na mukha ni Felix.

"A-Ayos ka lang ba Felix?"

Nag-aalalang tanong nya dito.

"Oo."  Tanging sagot sa kanya.

Hindi na kiMananga pa ni Stan ang mga nasaksihan at umalis na lang sa lugar.