Chapter 16

"Any updates?" I asked some of my teammates.

Napabuntong hininga ang president namin na tila ba nakaka stress and week na ito sa kanya. Lumapit pa sya sa amin nang sabihin nya kaninang may kailangan syang i- announce.

"Next month po ay foundation day na. Kailangan naming mag list kung sino ang sasali bilang members sa bawat booth, may kasama na po ang ibang mga palaro lalo na po sa sayaw. Kinakailangang mag bayad next week nang 550 for foundation, dahil kailangan na daw po pag planuhan nang mga professor nang mas maaga at kung sasakto sa budget iyong ipang gagastos sa events. Iyon lamang po." Announced nang President at narinig ko naman na nag uusap usap na sila doon.

Marami ang nagulat at isa na ako doon. "Nagmahal yata ang mga bayarin ngayon ah." Reklamo ni Irish nang maka alis kami sa unahan nang classrooms.

"Wala na talagang mura ngayon, nagmamahalan na lahat." Sabi ko pa.

Bigla naman syang ngumisi. Pinagtaasan ko tulot sya nang kilay, naghahamon. Wala ngayon si Chloe dahil maagang nag lunch kasama si France.

"Kaya pala" Natatawa nyang sabi at tinakpan ang bibig, gustong pabitinin ang sinasabi nya.

May boyfriend na pero parang ang bitter pa din! Hindi ko makakalimutan ang eksena nila sa gitna nang ulan! Mga pabebe pa, parehas lang namang marurupok.

"Kaya pala may pa eksena sa gitna nang ulan." I tried to fight back. Mocking her.

Nakita ko naman ang pag irap nya sakin kaya natawa ako. Dalawang buwan na lang at ga graduate na kami. We already made an excuse for OJT. Sigurado akong nagawan na naman nya nang paraan iyon, kahit kontra bida sya para sa akin ay mapapakinabangan pa din naman sa team.

Kumaway na ako kay Irish bilang paalam at nakipagkita kay Lex na naka abang na sa labas ng school gamit ang kotse nya. Ibinaba nya ang bintana sa passenger seat at naka shades pa ang loko habang suot ang uniform at ID.

"Come in, ma'am." He joked.

"Thank you, sir." Pabalik kong biro at binuksan ang pinto sa passenger seat.

Kahit kailan talaga, napaka gentleman nang isang to. Dipende palagi sa mood nya kung kailan aatake ang pagiging gentleman nya. Ewan ko ba! Nandito pa din kami sa parang M.U pero wala naman na akong hinihiling pa na iba. Dito ako masaya eh.

Mas gusto ko pang may stay sa ganitong relasyon kaysa pumasok sa totoo pero wala naman akong kaalam alam kung ano ba iyong pinapasok ko.

Hinalikan nya ako sa noo bago kani nag drive paalis sa tapat ng school.

"Kamusta, are you alright?" Conyong tanong nya nang mahalata yatang haggard ako ngayon.

Papaanong hindi? Kapag ibinababa nya ako sa tapat ng bahay minsan ay tatambay sya saglit para makipagdaldalan sa kapatid ko. Ok naman na sila ngayon kaya wala na akong po problemahin.

Twice a month silang nag go grocery dalawa kapag wala ako sa bahay. Hindi ko naman pwedeng ipaalam na nag pupunta akong hide out, para na din sa kaligtasan nila.

"Maayos naman, ikaw ba? Wala bang pinaiwan na gawain sa inyo?" Casual na tanong ko bago nilabas ang suklay ko at nagsalamin sa sasakyan nya.

Tumingin sya sakin saglit at ngumiti. "Oo naman, we're just hang out sometimes. Alam mo namang minsan na lang, because of our girls."

Busy ako sa pag aayos nang buhok ko ng sagutin ko sya. "Akala ko ba bawal yung ganito sa inyo?" Takang tanong ko.

"Yeah." Tumawa pa sya.

"Eh bakit nyo ginagawa kung mali?" Hindi ko na naiwasan na seryosohin iyong topic na yon. Hindi maalis sa akin ang pangamba na maaaring ikapahamak nila.

Nawala ang ngiti sa mukha nya. "Kasi mahal namin. Handa kaming sumugal para lang sa tao na mahahalaga sa amin. You're not just a girl, but a woman on your own and independent without a man in their life."

I bit my lower lip as I nodded. Kaya ko na kayang mag open sa kanya? Hanggang kailan nya ako paghihintayin?

I appreciate those words from him but. "Hanggang kailan tayo ganito?"

"I'm sorry." He sighed heavily. Ni hindi ko napansin na nasabi ko pala dapat ang nasa isip ko lang. Natataranta akong napatingin sa kanya.

"Hindi iyon-"

"Krisha." Pagpuputol nya sa sasabihin ko. "Don't even deny that obvious tone. I know you're waiting, but I promise, we're near. I swear, and now, can we have a date?" Nakangiting sabi nya.

Napangiti naman ako at nawala agad ang pangamba sa akin. Tumango naman ako agaf na mas ikinalawak nang ngiti nya. Hindi ko mapigilan ma excite.

Pagdating tuloy namin sa mansyon ay sinundan nya ako papasok. Nakangiti na ang kapatid kong mahilig sa pagkain at dinaldal si Lex. Iniwan ko silang dalawa at nag pahinga sandali bago maligo.

Nang matapos at nag suot ako nang Yellow of shoulder dress ended above my knee and a 2 inches silver heels. I even curled my half hair and applied the powder, eyeliner, eye lashes and the cheek and lipt tint.

Hinayaan ko na lang nakalaglag ang buhok ko bago mag spray ng victoria perfume at kinuha ang white pursed ko, handkerchief and Iphone bago lumabas ng kwarto.

"Hindi halatang excited ah." Pang aasar nang kapatid ko at inirapan ko naman sya.

"Maglinis ka nang bahay at hugasan mo ang pinagkainan mo, hindi yung nakakalat sa lababo. Kung may bisita ka naman na kaklase mo, matuto kang maglinis, nakakahiya naman kung yung bisita mo pa ang mag lilinis ng mga pinagkalatan nyo." Suway ko sa kapatid ko.

Kung hindi ako paalis nang bahay, maaabutan ko naman ang mga kaklase nyang naghuhugas nang mga pinagkainan nila. Habang sya ay nakahiga lang sa sofa mag isa at nag ce cellphone. Parang hindi bente anyos.

"Oo na! Umalis na kayo." Nahihiyang sabi nya kaya natawa kami ni Lex.

Nilapitan ko ang kapatid ko at nakipag beso na sa kanya bago kami namaalam.

"I've got a reserved already." Nakangiting sabi nya. Half day kami ngayon kaya wala akong ka alam alam kung saan nya ako dadalhin.

"Kakain ba muna tayo?"

"Of course."

"Saan?" Tanong ko ulit pero hindi na nya ako sinagot. Napasimangot tuloy ako kaya hinalikan nya ako sa labi. Matapos non, ay nakangiti na ulit ako, kinikilig sa ginawa at sa mangyayari ngayon.

Ma bilisan lang ang byahe nang magulat ako. Ito yung sa Moa! Vikings! Mabuti na lang pala at hindi ako kumain sa school. Na excite ako lalo dahil balita ko ay masasarap ang pagkain at marami kang pagpipilian.

"Hala ka! Seryoso kaba?" Nagugulat na tanong ko sa kanya, suot ang shades na pinahiram nya sa akin habang nakatanaw sa tinted na bintana nang sasakyan nya.

Narinig ko ang tawa nya. "Nandito tayo malamang seryoso ako."

Napakatino kausap. Hinintay ko na lang na maka park sya nang maayos bago kami bumaba. Inatake na sya nang pagiging gentleman sakin kaya pinagbuksan nya pa ako at pinayungan habang ang isang kamay ay hawak ang bewang ko, tila inaalalayan ako.

Halos ma speechless ako nang makapasok kami. Mukhang nagpa reserved nga sya dahil maganda ang naging pwesto namin. Halos sabay lang kaming kumuha pero magkakaiba ang pinili namin. Paonti onti lang dahil balak naming tikman lahat.

"Let's take a picture of our 10th date." Nakangiting sabi nya habang hawak ang kamay ko.

Ngumiti kami pareho nang makapag picture sa mga nagta trabaho doon. Ang dami naming poses, todo ang ngiti ko kasama ang wacky naming dalawa at ang yakap nya sa akin mula sa likod at habang nakangiti at nakatitig sa akin.

"Thank you so much, mahal." Nakangiting sabi ko at niyakap sya patagilid. "Salamat sa mga samahan at sa pagpapasaya mo sa akin." Dugtong ko pa.

It never felt wrong but I can see his fear on his eyes. Yeah, it'll never be mistakes for loving someone who's more important to your life.

"I am willing to wait, even if it's already toxic or stupid things. Hate me, but my love only belongs to you." I whispered to him at serious tone while staring at him.

"Gusto ko din ipaalam na kahit ilang beses akong umasa sa malapit nang sinasabi mo, handa kitang intindihin." Sinuklayan ko ang buhok nya.

"Krisha, you know, you don't have to do this." Nahihirapang sabi nya.

Alam ko na alam nyang may napapansin na sya sa akin. Wala din akong maililihim sa kanya dahil mas madali na nyang nababasa ang kilos ko hindi tulad nang sa kanya. Sometimes he's vulnerable but sometimes, he's hard to read.

"I want to." Pagpipilit ko pa habang nakatingin sa kanya. "This fucking heart only loves you. And if you love me, please understand me too. That's all I want and I have a limitation. Kung hindi mo kayang sabihin pa din sa akin ang buhay mo, wag mo naman akong gawing tanga. I am really to wait and I deserve the truth. That's all I wanted to know, even if it's not all."

I wiped my tears as I walked away.

Pumunta ako nang restroom, pilit pinipigilan ang luha na lumabas sa mga mata ko. Ayoko magpaka martyr pero mukhang hindi ko na kaya pang iligtas ang sarili ko sa pagmamahal sa kanya. Onti onti akong nauubos sa kanya at sa kakaintindi. Alam ko namang ayaw nya noon, pero kung hindi ko sya iintindihin, edi sana hindi ko na lang din pinasok ito.

"Krisha hear me out! I'm so sorry. Wag ganito, I've always wanted to make you happy. To make you understand to get know more about you." Narinig ko ang pagbasag ng boses nya. "Don't give me up please."

To be continued...