Chapter 19

Please VOTE!

Hindi siya naka tulog ng maayos. Mas malala pa iyon sa pag gawa ng mga paper works sa opisina.

At dahil hindi nga siya dalawin ng antok ay ginawa niya na lahat ang report para sa susunod na buwan pati na din ang mga bago nilang marketing strategy.

At ang mga ka kailnganin nilang papeles para sa opening ng bagong branch ng Legaspi Mall sa Subic. Ang lahat ay na tapos niya ng gabi na iyon.

Marahil ang dahilan kung bakit hindi siya maka tulog ay dahil sa halik na pinag saluhan nila ni Woodman. Agad naman na binura niya iyon sa kanyang isip.

Mukha ba siyang easy girl kaya siya pinagla laruan nito?

"Nakaka inis ka Woodman! Arghh!" Na iinis na sambit niya.

Kina bukasan pagbaba niya sa kuwarto ay nasa baba na din si Woodman at hini hintay siya.

Naghi hikab pa ito mukhang bitin pa ang tinulog nito.

Bakit naka tulog ito at hindi kagaya niya na dilat pa rin kahit alas dos na ng madaling araw? At parang walang nangyari kagabi.

"Oh, Hija mag iingat kayo." Bilin pa ni Nana Margarita sa kanila at hindi naman niya tinapunan ng tingin si Woodman ulit kahit ng naka sakay sila sa kotse.

"What's with the eyebags? Hindi ba tinapos ko naman na ang sales report mo kagabi kaya bakit mukhang hindi ka na tulog?" May pag aalala sa tono nito sa salatin pa sana nito ang ilalim ng mata niya ngunit inilihis niya ang kanyang mukha at nagulat naman ito.

"I don't want to see you nor talk to you." Matalim na sabi niya dito. At tinabig ang kamay nito.

"You're straight forward as ever." Sabi naman nito at nag buntong hininga. Tahimik sila sa biyahe hanggang sa makarating sila sa school.

Sa buong klase nila ay ni hindi niya tinignan si Woodman at ini iwasan niya ito. Hanggang sa dumating na ang uwian.

"Sabay na tayo." Sabi nito sa kanya. Iniintay pala siya nito sa labas ng classroom. Ngunit hindi naman siya nag salita o tinignan ito.

Binilisan niya ang pag lakad para ma iwasan ito. Sinundan naman siya nito at halos tumakbo na siya para hindi ito maka habol.

"Rence, wait. Ini iwasan mo ba ako?" Tanong nito habang hina habol siya at hindi naman niya ito ni lingon.

Nasa first floor na sila ng kanilang building ng huminto siya. Bakit nga ba niya ini iwasan?

Baka isipin pa nito na masyado siya affected. Na tigil ang kanyang pag iisip ng malaglag ang kanyang bracelet at yumuko siya upang pulutin iyon nang bigla ay...

"Ahhhhhh!" Na isambit niya ng may bumuhos na tubig sa kanya mula sa itaas. Sapol na sapol siya at basang basa.

"Ha- ha- ha- ha." Natatawang sabi ng boses ng lalaki sa itaas.

"Sapol na sapol, Pre! Ha- ha!" Sang ayon pa ng kasama nito.

Pag lingon niya sa itaas ay iyon ang lalaki na boyfriend ni Sophia. When does they learn?

Pinag tinginan siya ng lahat ng mga estudyante sa paligid at para hindi mapahiya ay tumayo siya ng may poise.

Itinaas niya ang ulo ng mabilis at tila naman para siyang nagsa sayaw ng sumunod ang kanyang buhok na parang nasa commercial siya ng shampoo.

Narinig naman niya ang pag "Wow" sa paligid. Hindi niya hahayaan kahit kailan na may maka sira sa poise niya dahil hindi siya matitinag.

(What a child act. Hindi talaga sila titigil.) Na sabi niya sa saril and she let a sigh.

Lahat ng mga estudyante ay naka tingin parin sa kanya ngunit wala man lang lumapit upang tulungan siya.

Kahit na pull out niya ang ganoon eksena ay agaw eksena pa din siya na kina aayawan niya. She doesn't want to stand out para naman less question. Wala kasi siyang balak makipag mingle sa iba.

Basang basa siya buong damit niya. Bakat na bakat ang kanyang bra at katawan dahil puti ang pang itaas ng uniform nila.

Mabuti na lamang ay naka sando siya kung hindi ay pinag pipiyestahan na siya ng mga hudas na lalaki.

Pati suporter niya ay nabasa and she greeted her teeth. Now, she should not show mercy on them. Pag ba bayaran nila ang ginawa nila.

At sa tantiya niya ay hanggang sa undies ata niya ay basa sa dami ng tubig na ibinuhos sa kanya.

Pinag pasalamat na lang din niya na malinis na tubig ang ibinuhos ng mga ito kung hindi ay ang baho niya sana.

Tinakbuhan kasi niya ito at ngayon ay inabutan pa siya tuloy nito dahil sa mga hudas na maya gawa nito sa kanya.

"Tabi! Tabi! Rence, what happened?" Natataranta na sabi ni Woodman ng maka lapit ito sa kanya.

"Isn't obvious? Para akong basang sisiw?" Pa pilosopo naman niyang sabi.

At narinig naman niya na tumawa ang nasa itaas na mga lalaki. Si Woodman naman ay nag bago ang expression ng mukha.

Tila papatay ito ano mang oras. Nakaka takot ito, mayroong iba sa mga mata nito. Galit ba iyon?

"They really don't know the meaning of "don't touch her" are they? Wear this. Baka sipunin ka." Galit na sabi nito at concern naman para sa kanya.

Tinanggal nito ang polo nito at isinuot sa kanya. Ngunit tinanggihan niya iyon.

"I don't need it." Tanggi niya amd he gave her the deadliest look he can give.

"Wear it, o talagang gusto mo malaman ang rason kung bakit ko ito pinapa suot?"

May iritasyon na tanong nito. Ngayon lamang ni at saka nito tinignan ang kanyang basang pang itaas.

And she feels so conscious, bakit ba ganoon ito tumingin? Para siya nitong hinu hubadan. Kaya kinuha na niya ang polo nito at sinuot.

Samantalang ito naman ay t- shirt na lamang ang natira. Hindi pa din na aalis ang galit sa mukha nito.

Mukhang hindi nito na gustuhan ang ginawa sa kanya ng mga lalaki sa itaas ng second floor.

May hinarang itong isang estudyante na lalaki at ngumiti. Natulala naman ang lalaki at hindi na naka tanggi. At kinuha nito ang bola na dala nito.

Naguguluhan naman siya sa ginagawa nito. Ano ba ang balak nitong gawin?

Nakipag tan tiyahan ito ng tingin sa mga lalaki sa itaas nang balibagin na lang nito ng bola ang boyfriend ni Sophia.

Na pa singhap naman siya sa gulat dahil sapol na sapol ito at dumugo ang ilong nito.

Bumalik din ang bola sa kamay ni Woodman dahil sa lakas ng pag tama n'on sa lalaki. What's with the accuracy? He's good!

Ini hagis ulit nito ang bola ng malakas at tinamaan naman ang isang kasama nito.

"Awwww! Masakit iyon!" Reklamo nito. Dumu dugo na din ang ilong nito. Ang lahat naman ay na gulat at hindi na naki alam pa.

Marahil ay alam nila na nababagay lamang iyon sa mga ito dahil salbahe ang mga ito.

"Tsk, tsk! I'm not yet finished." Sabi pa ni Woodman at binalibag ulit ang bola at tinamaan ang kasama ng boyfriend ni Sophia at pati na din ito dahil bumalandra ang bola.

Who is he really? She doesn't think that he's also athletic dahil hindi naman ito kasali sa sports club sa Univerity nila.

"Let's go. May be, that's already enough." Sabi nito sa kanya at inaya na siya. Wala naman na siya na gawa kung hindi sumunod.

At dahil gulat na gulat pa din siya sa ginawa nito hanggang ngayon. Siguro ay kaya ito tumigil ay dahil hindi na bumalik pa ulit sa kamay nito ang bola.

Kung sakali na nagpa tuloy ang bola sa pag balik sa kamay nito ay baka sa ospital na talaga pulutin ang dalawang lalaki. Bigla naman siya naawa sa mga ito.

(Well, they deserve it.) Pa kunswelo na lamang niya sa sarili.

"Where are we going?" Tanong niya dito.

"Uuwi na tayo." Simpleng sagot nito.

"No, we can't! Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Prof. Ng nakaraang linggo? We still need to attend the practice." Sabi niya dito.

Lalo naman humigpit ang pagka ka hawak nito sa kanyang kamay. Ag nasasaktan siya. Ano ba ang problema nito?

Ngunit hindi naman ito tumigil sa paglalakad at akay akay siya pa labas ng campus.

"You can't practice looking like that! Pagti tinginan ka ng lahat ng lalaki. At baka maka sakit na ako." Na iinis na din na sabi nito sa kanya.

"Let me go, kung hindi tuluyan na kitang hindi ka kausapin kahit kailan." Pagba banta niya dito at tumigil naman ito sa pag hakbang.

"About yesterday, I'm sorry. Hindi ko na uulitin and I'll try to follow those rules."

"Kaya huwag ka na sanang magalit." Pag hingi naman nito ng pa umanhin na ikina gulat niya.

Did he just lower his pride for her? Tama ba ang narinig niya? Hindi naman siya naka sagot at tumingin lamang dito.

"Kaya umuwi na tayo. Don't you have self conscious at all?" Aya ulit nitomsa kanya.

"Apology accepted. But, we're not going home yet." Pagmamatigas ulit niya.

"It's not that you can see my undies looking like this?" Depensa pa niya dito at napa buntong hininga naman ito ng malakas saka napa kamot sa ulo dahil sa frustration.

"Give me your phone." Utos naman niya dito. And he gave her a confused look.

"I don't have a cellphone, remember?" Sarcastic naman na sabi niay dito at ibinigay naman nito ang cellphone nito.

"I'll just call Julius to send me some clothes para wala ng problema." Sabi niya dito dahil mukhang hindi talaga siya papayagan nito sa ganoon na ayos.

"You're rich, so why don't you buy your own phone?" Pangungulit naman nito.

"Pinagda damot mo ba ang cellphone mo?" Na iinis naman niyang tanong dito.

"That's not what I mean. Paano pag emergency? Ano ang gagamitin mo? That's essential, nowadays." Dagdag pa nito.

"Well, if it's important maari naman nila akong puntahan ora mismo at kung emergency. Ahmmm." Makatwiran niyang sabi at nag pause sa huling sa sabihin para mag isip.

"Ahm.. Nan diyan ka naman, kaya manghi hiram na lang ako sa'yo." Pagma malaki pa niya. At nagulat naman ito at saka umiling.

"Don't depend on me too much, baka masanay ka." Saway naman nito sa kanya at pinalo niya ito sa tiyan. Tumawa lang naman ito.

Hindi nag tagal ay dumating na si Julius may dala itong paper bag. At tuma takbo ito pa lapit sa kanila. Mukhang tinakot niya ito dahil hindi na ito magkanda takbo.

"Seniorita, ha. hah. haah. ito...na.. na po." Sabi nito ng humi hingal pa. Inabot sa kanya nito ang paper bag.

"Sige, mag miryenda ka na lang muna at saka ka bumalik. Mukhang matatagalan pa kami." Utos niya dito at umalis na ito.

~~~~~