DoL 2

It's been a week now since makausap ko si dad and mom. They talked to me about me going with mom sa isa sa mga opreation tulong sa nga nangangailangang tao sa mga liblib ng lugar lalo na at isang doctor si mom while dad is running for presidency dito sa Pilipinas.

To be exact I need to go sa medical mission nina mom dahil laging wala ako sa mga ganitong bagay because I'm always out of the country. Ayaw ko manang isipin na isa itong campaign dahil matagal na itong gawain ng mga magulang ko since mga bata pa kami ng mga kapatid ko tulad ng mga ibang taong nag-iisip nito.

My brothers have their own activities to do or responsibility like Oscar who has his own family now then si Sam naman sinundan ang yapak ni dad na mag-business kaya sya ang namamahala ngayon ng business na pinagmulan nina dad, and lastly si Fred ang nakakatandang kapatid namin na may pagkamakulit at pilyong ugali ay di ko aakalaing susundan ang yapak ni dad sa politika.

Of my three brothers si Fred lang ang walang love life ay mali pala kasal na sya! Kasal sya sa trabaho nya!

Matindi rin ang inis ko sa kanya dahil sya lang naman ang nagsuggest kina dad na pasamahin ako sa medical mission na ito! What's more worst is that hindi ito basta-bastang liblib na lugar na malayo sa city but malayo na nga sa sibilisasyon isa pa itong island!

Don't get me wrong na maarte na maarte ako... well, ok may kaartehan nga ako, pero di nga talaga akong sumasama sa mga ganitong operation. I'm ok kung saan sa Luzon pa kami mag-medical mission kasi kahit papaano may signal at isang tawag ko lang makukuha ko ano man ipakuha ko. Ok na rin sa akin if makisalamuha sa mga tao be it rich or poor walang problema di ako mag-eenarte dahil alam kong di kami magtatagal.

Pero itong medical mission na ito? No, I want to strungle my good kuya Fred dahil we will stay there for a week!

I know it's an island at baka marelax at ma-enjoy ako doon but even then I don't care! Nawala nga ang trauma ko dito sa Pilipinas but that doesn't mean di pa rin ako natatakot. I'm still afraid no, lalo na ngayon na running for president si dad!

"Here..." rinig kong sabi ng umabot sa akin jacket. "Namumutla ka na at..." hinawakan nya kamay ko. "Inumin mo 'tong coffee ng mainitan ka at di nilalamig."

Napatingin ako kay Jillian kaya nga personal maid ang tingin ko sa kanya eh... v. 2 nga lang my PA/Body guard ko sya.

"Don't worry gawa yan sa bahay nyo si nay Rita nagtimpla nyan and if you want more marami pang laman ang dala kong-"

"W-wait! Wait! What do you mean by that? Gusto mo ba akong mamatay sa nerbyos?"

"It's what calms you sa tagal ng pagbantay ko sayo. Eh... kung ayaw mo naman..." inilahad nya ang right hand nya. "Akina yan at doon ka sa tabi ng mom mo wag dito sa gilid kung saan ka lalamigin at mababasa."

"Ano to ibibigay mo tapos kukunin din sa huli?" Mataray kong tanong at akmang tatayo para pumunta kay mom.

Ayaw ko ring makipagtalo pa sa taong ito dahil alam kong bangayan ang uwi... well, ako lang naman dahil sya mahinahon pa rin sya sasagot sa akin kahit na sigawan ko pa sya sabihin pa ng mga tao dito na saan ba ako nagmana?

Eh, ako pa nagmukhang masama. Haist... lagi na lang mainit ulo ko sa kanya.

I admit we could be friends gaya ng iba ko rin naging bantay noon. Some of them became my friend kaya nakukuha ko silang pagtakpan ako kay dad.

Ayon when dad knew about it gusto silang tanggalan ng trabaho good thing napakiusapan ko si dad na wag na lang at itransfer sila pag nakahap na sya ng kapalit but sadly almost three years ago nahanap ni dad si Jillian.

Di nga kumukontra si Jillian sa mga pinaggagawa ko at naging utusan ko pa sya pero laging report ng report kay dad nasaan ako.

She is a good girl naman after ng mas makilala ko sya. Matulungin at magalang na syang tao but like I said before di tulad ng mga dati kong bantay there seems a wall between her and the people around her kaya naiinis ako lalo naman if nakikita ko at ramdam kong she puts down her guard around dad pag walang nakakakita.

"Careful-"

What the- matutumba ako! Wait...

"Jill!" Gulat kong sabi lalo na't natapunan ko sya ng kapeng bigay nya sa akin dahil sya lang naman ang nasa harap ko at sumalubong sa akin ng biglang ulamalon ng malaki na muntikan kong ikatumba.

"A-are you ok?" Only now did I noticed naka gray plain simple v-neck t-shirt, na kanina lang ay naka GAP jacket sya which is hawak ko ngayon, at sya natapunan ng kapeng bigay nya sa akin.

"Stupid question Claire malamang hindi sya ok natapunan mo lang naman ng mainit na kape!" Wala sa sarili kong sabi. "Take off that shirt Jill-"

"Will you please calm down ms. Claire? At pumunta ka na sa mommy mo dahil ayaw kong lumusong sa dagat ng wala sa oras dahil nahulog ka sa malaking bangkang ito. At mag-ingat ka rin di yong bigla-bigla ka na lang tatayo gaya ng ginawa mo ngayon." Mahinahong sabi nya di mo makikitaan ng inis ang baby face nitong timang.

"Aba't ako na nga nag-aalala sayo bata ka tapos yan ang sasabihin mo?"

"Basa na damit ko sa kape at tubig dagat kaya malapit na akong mairita ms. Claire baka di ako makapagpigil at mahulog kita sa dagat."

I saw a slight frown sa kanya yet her voice is calm.

"Do it and I make sure kasama ka!" Sabi ko sa kanya pero umawat na ako at kusang naglakad papunta kay mom.

After all palaban sya kaya di ko na kailangan hamonin sya para tinginan kung gagawin nya ang sinabi nya.

You wouldn't or you already tested her at ikaw ang napahiya?

Yeah... tama na yang pagkontra mo sa akin mind!

Minsan ko na kasing tinapunan siya ng alak when I went to a bar with my friends.

Ang kinalabasan basa na rin ako ng tanongin ko sya ng "It feels good, right?"

And she gave me an answer like "What do you think? Does it feel good?"

That's the only time na lumaban sya mga pangbubully ko sa kanya every other time na pwede ko syang ibully.

Sukdulan din galit ko sa kanya after non dahil muntikan na rin akong marape dahil pinanood nya lang akong tangayin ng lalaking kasayaw ko sa bar. Anong klaseng bodyguard sya kung hahayaan nya akong marape!

Akala ko I'll be humilated by that man but thank god kahit galit ako kay Jillian for doing that to me before she still came on time after maipasok ako ng jerk na lalaking yon sa isang private room.

Pinagsusuntok at sipa ko si Jill habang naiiyak ng mailigtas nya ako but not once did she fought back at tinanggap iyon ni hindi pa nga sya umangal ng suntukin sya ni Fred ng makarating kami sa bayay at nalaman nya ang nangyari.

"Mahaba pasinsya ko ms. Claire Salvador pero di ibig sabihin wala itong katapusan. Ang nangyari po sa inyo ay kasalan nyo mismo, ms. Claire, dahil sa katigasan ng ulo po nyo. Ipinakita ko lang po sa inyo ang kinalabasan ng malaman mong di sa lahat ng oras masusundan kita o ng ibang guards pag lagi po kayong takas ng takas."

Ganon na nga di na ako masyadong pasaway but still do it pag nagkaaway (inaway mo kamo) kami o may di kami napagkasunduan (di mo kamo kasundo).

Kailan ba aayon sa akin itong isip ko na ito? Magkaganon pa man I'm thankful na rin kay Jill basta wag lang nya akong inisin!

"Ano na naman ba ikinainit ng ulo mo kay Jilian anak?" Tanong ni mom sa akin ng makalapit ako sa kanya.

"Wala po mom..."

"The two of you really are close no..." 😊

"Mom! Never!"

"But it's the truth anak... and thankful na rin ako sa kanya because you changed kahit papaano... you don't seem now like you're forcing yourself to go out mula ng dumating si Jilian sa atin."

"Hmph! What do you mean mom? Dati na akong ganito. Lalabas kung kelan ko gusto-"

"Right..." :)

Di ko na lang pinamsin pinagsasabi ni mom kung anu-ano na pinagsasabi nya.

I looked around just to sight see the beautiful sea and some islets we passed by. Di ko rin maiwasang mapansin na di lang pala kami ang pupunta sa islang pupuntahan namin but this medical mission is a big organization who planned this.

"Mom I thought this was your and dad's plan? I didn't know may iba pala tayong mga kasama... anong meron sa islang pupuntahan natin at napakadami naman ang sumama sa medical missiong ito?" Bulong kong tanong kay mom.

"(Sigh) You didn't research nor watched news now anak... we'll be going there to help the locals there by giving them medicine and medical check ups but aside from that magbibigay din ang gobyerno ng tulong para sa nasira nilang pangkabuhayan."

"You mean to say that they will take advantage of these poor people's vulnerabilty with the help of some of these vulture businessmen/women." Nakakunot noo kong sabi the moment I saw the island.

It looks beautiful if it were not for the damages caused by the typhoon. And because dad was a businessman before and learned some sa kanya at sa kapatid kong si Sam about business dahil I have some shares sa kompanya namin I could smell and see money flying everywhere pagkakita ko pa lang sa islang pupuntahan namin.

It could rival boracay's and Palawan's white sand beaches! There are some rock formations na nagpadagdag ng mysterousnes at kagandahan ng isla.

And the good part in this island is that it's as if meron chain bridge na white sand na nagpapakonekta ito sa dalawang isala na mas maiit pa sa islang pupuntahan namin.

Kung di ako nagkakamali para itong triangle kung titingnan ito in a bird's eye sa kalangitan. All in all nagsisigaw ito ng isang uncultivated virgin island para pagkakitaan ng mga negusyante. Ang kabuhayan lang naman dito ng mga naninirahan dito sa tingin ko at pangingisda. 😑

"Don't make it sound so bad Claire... isa na rin itong opurtunidad ng mga taong nakatira dito." Nakangiting sabi ni mom sa akin.

"Yes mom... masasabi na rin itong tulong sa kanila..."

Mom is so optimistic person in life at sa mga bagay-bagay but she sometimes forgets na when it comes to wealth rarely people can resist it and will take it all for him/herself pag wala itong konsensya sa buhay. I'm not saying na lahat ng kasama ditong businessmen/women or mga businessmen/women sa industriya ay masasama because there is no black and white in life as there will always be a gray area.

At wala na akong paki alam dito dahil lumalalim ang topic at magulo lang ganitong topic.

Asan na ba ang babaeng yon?

"She's sitting at the back at mukha atang giniginaw sya because of her wet shirt." Worried na sabi ni mom na tumingin sa akin.

"Hmph... no need to be worried sa kanya mom dahil di nagkakasakit ang masamang damo." Sagot ko pero di ko pa rin maiwasan and di mainis sa kanya.

Why didn't she change her shirt into a dry one?! Namumutla na nga ang labi nya nagmamatigas pa rin syang wag magpalit ng damit!

In case you forgot girl... walang changing room sa isang bangka. Baka gusto mong pahubarin sya sa harap ng mga tao dito ng ma-entertain sila sa kanyang katawan ni Jill?

That be quite intersting... 😠

Bago ko makalimutan na sayo ang jacket ni Jilian... 😐

Hmph!!! 😠