Chapter LXI

Please Vote!

THE...THE..

"What happened to you? Bakit ganyan ang itsura mo?!" Gulat na tanong ni Nichollo sa kanya.

Nang mapansin ang itsura niya nang makapasok ito sa room niya.

Nandito ito marahil upang ibilin sa kanya ang dapat niyang gawin pagkalabas niya mamaya sa ospital.

"She..she broke up with me." Halos hindi na lumabas sa bibig niya na kuwento dito. Narinig naman niya ang pagtawa nito.

"I'm doomed!" He said frustatedly.

"Serves you right! Ang tigas kasi ng ulo mo, alam mo naman na hindi ka mananalo sa kanya. Hayan, nakarma ka tuloy." Natatawang sabi nito sa kanya.

"It's not funny!" Singhal niya dito at lalo naman ito natawa.

"Paano kung...kung hindi na talaga siya mag pakita?" Nag aalala niyang tanong dito. Pero, hindi naman siya pinansin nito.

"By the way, heto ang gamot mo. Nakalagay na diyan kung ilang beses ka da araw ang inom."

"Bumalik ka after two weeks dahil tatanggalin na 'yang cast mo. And that's it you're clear, makaklabas ka na." Mahaba naman na paliwanag nito but, he didn't bother listening sa lahat ng sinabi nito.

"Teka, why are you still on patients clothes? Dapat naka bihis ka na dahil maaari ka ng lumabas." Naguguluhan naman na tanong sa kanya ni Nichollo.

"Masakit ang ulo ko, nilalagnat yata ako. Kaya mananatili muna ako dito." Pagdadahilan niya dito.

Ang totoo kasi ay umaasa siya na kapag nalaman ni Heather na may sakit siya ay pupuntahan siya muli nito.

"Malamig ka pa sa yelo, kaya imposibleng magka lagnat ka. And I'm a doctor kaya alam ko na nagda dahilan ka lang para mag tagal dito."

"My hospital is not a hotel, na magche- check in ka kung kailan mo gusto." Sermon naman sa kanya ni Nichollo.

And he gave his angelic face para pumayag ito na manatili pa siya sa ospital kahit hanggang isang araw pa.

"You really are helpless. But, hanggang bukas ka lang dito." Napipilitin naman na pag sang ayon nito.

So, he lie down on the bed comfortably at tinawagan si Heather but, she didn't pick up her phone. Naka ilang ulit pa siya ngunit nabigo siya.

(Hindi mo ba ako dadalawin? I'm still sick. I just want you to know.) Text niya dito ngunit wala pa din response dito na kahit na ano.

(I am really sorry, kaya huwag ka ng magalit.) Send niya ng text dito ngunit hindi pa din ito nag reply.

Napa kamot naman siya sa ulo. Huwag naman sana nitong seryosohin ang sinabi nito na makikipag hiwalay talaga na ito ng tuluyan sa kanya.

"Damn." Na sambit niya ng biglang mawalan ng kuryente sa loob ng kuwarto.

Nasa kasalukuyan siya ng paghi hintay ng text ni Heather ng biglang mawalan ng ilaw.

"This is a hospital. So, it's impossible na mawalan ng kuryente." Nagtataka na sabi niya sa sarili.

Minabuti niyang gamitin ang cellphone bilang ilaw.

Ilang minuto pa siyang nag hintay ngunit tila hindi pa din bumabalik ang supply ng kuryente kaya minabuti niyang lumabas upang tignan kung ganoon ang nangyari sa buong ospital.

Pakiramdam niya ay masyadong tahimik sa paligid na hindi naman dating ganoon. Parang may mali at hindi niya alam kung ano.

Pag labas niya ay black out ang buong 3rd floor. Pero, bakit 3rd floor lang?

Nagtataka siya kaya napag isipan niya na i- report iyon sa reception area sa ibaba upang maayos agad iyon.

Nagka technical problem kaya ang ospital? Paano na ang mga pasyente na umaasa lamang sa kuryente?

Nakarating na siya sa first floor at lumabas siya sa pinto papunta ng cafeteria nang may mapansin siya na pulang bola ng yarn na pang gatsilyo. Nakaharang iyon sa daan kay pinulot niya iyon.

Sinundan niya ang pinanggagalingan ng tali nang ikagulantang niya ang eksena na inabutan. May armadong lalaki na naka bonet ng itim ang mukha at may hawak na baril.

Ito ay may hostage din na ilang civilian na pawang takot na takot.

Bigla naman nanigas ang katawan niya sa kinatatayuan at na tuliro. Natataranta siya dahil hindi niya alam ang gagawin. Ano ba ang dapat niyang gawin?

(B..Black) Na isambit niya sa sarili. Pero, nasa ospital ito nagpapa galing kaya imposible.

Pero paanong magiging imposible kung sagad sa buto naman ang kasamaan nito.

Ibinuhos niya ang lahat ng lakas ng loob na mayroon siya upang umakyat muli sa hagdan at humingi ng tulong.

Nang bigla na lamang pag pihit niya patalikod ay may naramdaman siya na baril sa kanyang sintido.

Na estatwa naman siya kaya hindi napag patuloy ang pag hakbang.

"Saan ka pupunta?" Sabi sa kanya ng baritonong boses. Wala siyang nagawa kung hindi dahan dahan na humarap dito.

"Ikaw si Tennessee Johnson! Ha! Kapag sinusuwerte ka nga naman ang isda na talaga ang lumalapit." Nagagalak naman na sabi nito na hindi niya maintindihan. Bakit siya kilala nito? What the hell is happening?

"Ba..bakit mo ako kilala?" Na uutal na sabi niya dito.

"Ang totoo niyan nadamay lang sila. Ikaw talaga ang sadya namin, kaya sumama ka samin!" Deklara nito at hinila siya nito paderetso sa canteen.

Narinig naman niya ang paghihiyawan ng mga tao sa takot.

"Bitiwan mo ako! Ano'ng gagawin mo sakin!" Pagwawala niay dito ngunit hindi ito sumunod.

Hindi naman niya ito malabanan dahil naka cast pa din ang isang kamay niya.

"Walang personalan, napag utusan lang kami." Paliwanag pa nito habang tutok tutok ang baril sa kanyang sentido.

"Sundan mo 'yang pulang tali na 'yan." Utos nito sa kanya sabay turo sa yarn na nasa sahig. Nagtataka naman siya na tinignan ito.

"Susunod ka ba o papasabugin ko ang ulo ng isa sa mga tao dito?" Pananakot naman niyo sa kanya.

At sa takot na may madamay pang iba ay mabilis siyang sumunod dito at dahan dahan sinundan ang direction ng yarn.

"Ganyan. Ganyan nga.. Bilisan mo pa." Utos pa nito sa kanya na tila na iinip.

"Ang bagal mo." Matapos nitong sabihin ang salitang iyon.

Ay bigla nitong binaril ang isang matandang lalaki at bumagsak ito sa sahig na puro dugo. Nag iiyak naman ang mga ibang hostage sa labis na takot.

"Oh my God. Are you out of your mind?! Bakit mo ginawa 'yon?!" He said to him horrifiedly.

Kitang kita ng dalawang mata niya kung paano binaril nito ang matanda.

The hostage taker just shrugged his shoulder na parang walang nangyari. Kaya nanginginig na binilisan niya ang pag pulot ng yarn sa takot.

Hindi nag tagal ay nakarating siya sa isang tila natatabingan ng kurtina na lugar.

Nandoon pa ang kadugtong ng yarn na inuutos sa kanya ng hostage taker. Tinignan niya ang hostage taker upang itanong ang susunod na gagawin.

"Ngayon gusto ko hilahin mo 'yang rope.. I mean..ahm tali na 'yan." Utos naman nito at tinutukoy ang nasa gitna ng kurtina. Tinitigan niya ito.

Why does this hostage taker sound awkward? Ganito ba talaga ang hostage taker?

Ano ba talaga ang nangyayari? Is this some kind of joke?

"Ano pa bang hinihintay mo? Gusto mo pa ba ng isa pang sample?" Na iinip naman na pananakot nito sa kanya.

Umiling naman siya dito at hinawakan na ang tali.

Pumikit siya dahil sa takot ng maaaring mangyari sa kanya kapag hinila niya ang tali.

Hindi niya alam kung ano ang nasa likod n'on. Pero sigurado siya na hindi iyon maganda dahil walang magandang motibo sigurado ang hostage taker sa kanya dahil hindi siya nito uutusan unless may threat dito.

Nilapitan naman siya nito at tinutukan ng baril sa ulo upang takutin dahil hindi pa din niya hinihila ang kurtina hanggang ngayon.

"Hihilahin mo ba 'yan or you... Ahm.. o gusto mong pasabugin ko na 'yang ulo mo dito." Pananakot pa muli ng awkward na holdapper sa kanya.

Nanginginig naman ang kamay niya habang mabilis na hinila ang tali habang siya ay naka pikit pinanalangin niya na walang sumabog na kahit ano.

Ilang segundo lamang ang naka lipas ay wala naman siyang narinig na pag sabog.

Kaya't kahit pa paano ay naka hinga siya ng maluwag. Ngunit pag pihit niya paharap sa hostage taker ay hindi na niya nasundan pa ang susunod na mangyayari.

"Mr. Johnson your job is finished here, hindi ka na namin kailangan kaya paalam na sa'yo."

Pagkatapos nito mag salita ay kinalabit nito ang baril sa sentido niya na pakiramdam niya ay ikinahinto ng mundo niya.

Na pa sigaw naman ang ilan sa mga hostages dahil sa takot.

Ilang segundo ang lumipas ay wala naman siyang naramdaman na kakaiba sa kanya kaya nagtataka siya nang bigla na lamang nag liwanag ang nasa loob ng kurtina. Ngayon ay nakita nila ng buo ang nasa loob niyon.

(What the hell is going on?) Labis na nalilito niyang tanong sa sarili.

Dahil bukod sa hindi siya totoong namatay ay mini stage pala ang kinukubli ng kurtina.

At bumulaga sa kanga si Lyon na may hawak na guitara, ito ay naka sports attire pa na tila magjo jogging na kulay dark green at naka rubber shoes pa itong puti at saka naka pony tail ng mataas.

Si Isabelle na nasa piano, ay naka corporate attire pa. Si Eli Shah na nasa bass, ay naka doctor's coat pa.

Si Mavis naman naback up singer, ay as usual attire nito ay naka saya, sweat shirt, long white socks at black doll shoes her hair was still messy as ever.

Si Cameron na nasa drums, ay naka americana pa at si Heather na nasa gitna at may microphone ay nasa usual na damit nito. Camouflage pants, black shirt and converse.

(Lord, please tell me what's going on.) Dalangin niya sa Diyos.

Malapit na yata siya mabaliw dahil sa mga nangyayari. Sumenyas naman si Cameron ng 1,2,3 pagkatapos ay nag simula ng tumugtog ang mga ito.

(Proposal Song) I swear 98 degrees

I swear.. by the moon and the stars in the skies

And I swear like shadows that's by your side

I see the questions in your eyes

I know what's weighing on your mind

You can be sure I know my part

Nakatulala lamang siyang nanunuod at nakikinig sa mga ito.

Hindi pa din kasi rumirihistro sa isip niya ang mga nanagyayari. Ilang sandali pa na naka lutang ang isip niya bago siya nakabawi.

(Song)

Cause I'll stand beside you through the years

You'll only cry those happy tears

And though I make mistakes, I'll never break your heart

And I swear by the moon and the stars in the skies

I'll be there

And I swear like shadows that's by your side

I'll be there

For better or worse till death do us part

I'll love you for every beat of my heart

And I swear

Base sa pagkakatugtog ng mga ito ay may harmony ang mga ito. Hindi naman niya alam na marunong palang tumugtog ng mga musical instrument ang mga ito. Ang lahat ay pawang babae ngunit bakit nasama si Cameron sa mga ito?

But, wala doon ang pansin niya kung hindi na kay Heather na vocalist ng grupo.

He never imagined that she can sing. Of all the people ay hindi talaga. And he can't help but adore her. She becomes so beautiful lalo na ng kumanta ito.

She's almost perfect kaya nitong gawin ang lahat..except for cooking.

But, why is she singing for him? Siya nga itong may kasalanan dito. Ang akala ba niya ay ayaw na siyang makita nito?

(Song)

I'll give you everything I can

I'll build your dreams with these two hands

We'll hang some memories on walls

And when

(And when) Eli Shah and Mavis

Just the two if us are there

You wont have to ask If I still care

'Cause as the time turns the page

My love won't age at all

He dismissed every thought he's having. Ang gusto niyang gawin ngayon ay enjoy- in ang pangha harana sa kanya ni Heather.

Dahil baka ito na ang una at huling beses na gagawin nito iyon. And that would be one of his greatest memories about her.

(Song)

And I swear.

(I swear) Lyon and Isabelle

And I swear by the moon and the stars in the skies

I'll be there

(I'll be there) All

And I swear like shadows that's by your side

I'll be there

(I'll be there) All

For better or worse till death do us part

I'll love you for every beat of my heart

(beat of my heart) All

And I swear

And I swear.

(I swear) Lyon and Isabelle

And I swear by the moon and the stars in the skies

I'll be there

(I'll be there) All

And I swear like shadows that's by your side

I'll be there

(I'll be there) All

For better or worse

(Better or worse) Isabelle and Mavis

Till death do us part

(Oh no) Lyon and Eli Shah

(I'll love you for every beat of my heart) all

Every single beat of my heart

(I swear) All

I swear

(I swear) All

Oh, I swear

Ilang sandali pa ay natapos na ang kanta. May ilang sandali ito na tinitigan lamang siya.

Napansin na lang niya na nasa kamay nito ang tali ng yarn na kanina ay pinapasundan sa kanya ng hostage taker.

"Teka nga, don't tell me..." Hindi niya natapos ang sasabihin dahil ng lingunin niya ang kanyang likuran na kanina ay puno ng tensyon ngayon naman naka ngisi na ang ilan sa mga ito.

Nang tanggalin ng dalawang hostage taker ang bonet ay nagulat siya kung sino ang nasa likod niyon. Si Reidd at si Damon.

Ang lalaki naman na matanda kanina ay nag tanggal ng wig nito na si Lee pala. Pinanlakihan niya ng mata ang mga ito.

"Can someone tell me what's happening?" Nalilito niyang tanong sa mga ito ngunit nginisihan lang siya ng mga ito.

Ang mga hostage ng mga ito ay tumayo na sa oakaka salpak sa sahig at nag pagpag lamang.

So, palabas lamang talaga ang lahat ng nangyari? Pero para saan? Pag harap niya ay nasa harapan na din niya si Heather. Nakatayo ito at naka titig sa kanya.

"Ahm... Ahm... I don't know what...to say...or where to start..." Bungad nito sa kanya.

And he's confused ano ba ang sinasabi nito?

"Kung galit ka pa dahil sa ginawa ko. I'm sorry hindi ko n---" Hingi niya sana ng pa umanhin dito ngunit pinutol siya nito.

"Shhhhhh... Let me finished." Sabi nito sa kanya. At tinitigan siya nito ng malumanay sa mata. She look at him warmly.

"Hay! Listen to me carefully, and don't make me repeat it twice." Tila na iinis pa na sabi niyo sa kanya at hindi naman niya alam kung bakit.

"I'm really not good at this.." Sabi pa nito at nag buga ng hangin. Pagkatapos ay hinawakan ng mahigpit ang dalawa niyang kamay.

"When the first time we met, I never thought that...that we..we'll fall...fall in love to each other.."

"And even there are times that our fate tested us with these past two years. But, still we met again." Umpisa nito sa kanya. He can see her honesty in her eyes.

"That makes me believe on what you've said...that..we're destined together like this, red thread.."

"Ang sabi nila ang destiny ay may invisible na pulang tali na connected sa kanilang soul mate." Dagdag pa nito at may kasamang sincerity. But, why is she telling this to him?

"And even you are a one hell man that always makes me curse every time. I'm still so damn thankful that you came to my life." Tila naman pagwawangis nito.

Kanina lamang ay puro magaganda ang sinasabi niyo pero bakit pakiramdam niya ay para itong nagre reklamo? She heard their audience laugh dahil sa huling sinabi nito.

"Bago kita tanungin sana handa ka nang ipaglaba, ipagluto, ipag saing, ipamalantiya at pagsilbahan ako dahil gusto kong malaman mo na hindi ako marunong n'on.." Deklara pa nito.

Na ikina lakas ng tawa ng mga nakaka kita sa kanial. And he frowned his eyebrows dahil hindi niya niya maintindihan.

"Huh?" He can't help but, say to her.

"You already told me how much you love me, so it's my turn to say it. I... I love you, idiot!" Pagtatapat pa nito sa kanya. At pulang pula ito.

Natawa ulit ang mga kasama nila. But, it doesn't matter if she calls him idiot.

Ang mahalaga ay inamin nito na mahal din siya nito kaya kahit ilang beses siyang tawagin nito na idiot wala siyang paki alam.

So, he can't help but smile. Ang akala niya ay tapos na ngunit hindi pa pala mas ikina gulat niya ang sumunod na sinabi nito.

"I promise to make your life colorful and full of happy memories...so...ahm..so can you spend your whole life with me?"

"Ahm... W..wi...will Will you ma...marry...me.. me?" Halos hindi na magkanda sabi nito sa kanya. But, wait! A proposal?!

As in a proposal?! Di..Did she just proposed to him?! As in she did?! He just look at her confusedly dahil hindi siya makapaniwala sa sinabi nito.

And many seconds past that he look at her. Upang sabihin nito na seryoso talaga ito.

"I'm dying in embarrassment here, because I just proposed to you. Pero wala ka man lang masabi." Na iinis na reklamo nito sa kanya.

"I... I'm speechless. I don't know what to say." Nakatulala pa din niyang sabi dito.

"Don't tell me you are gonna turn me down?" Nag aalala na tanong nito habang naka kunot ang noo nito. At hindi siya sumagot.

"Let me ask again, will you marry me?" She asked him again na tila desperada na. At kinuha nito sa bulsa ang jewelry box na pamilyar sa kanya.

Iyon ang engagement ring na ibinigay niya dito sa ospital ng mag hiwalay sila.

Iyon sana ay ibibigay niya dito kinabukasan ngunit hindi na tuloy dahil kinidnap ito.

Luluhod pa sana ito ngunit, doon siya natauhan at naniwala na totoo na talaga ang lahat ng nangyayari.

She really is serious in staying at her side forever and it is not just him that always making effort for them dahil parehas sila.

And he's so, damn she proposed to him because now he knows that they'll be together forever. So, he can't ask for more.

Wala siyang paki alam kahit malumpo siya kaka alaga dito ang mahalaga ay makakasama niya ito habang buhay.

"Yes, handa ako na ipaglaba, ipagluto o pagsilbihan ka. So, let's get married." Naka ngiti niyang sabi dito at niyakap ito. Nag sigawan naman ang lahat ng audience nila sa tuwa.

"Here, let me do this." Sabi niya dito.

Kinuha ang box ng singsing at isnuot sa kaliwang kamay nito sa palasing singan ang isang black 5 carat diamond ring. Niyakap naman niya itong muli.

"Mabuti naman akala ko hindi mo tatanggapin. At kung ginawa mo 'yun baka nilumpo na kita."

"You don't know what all we've through to make all of this." Pananakot pa nito sa kanya. Well, he doesn't care kahit ano pa ang sabihin nito.

"Kiss! Kiss! Kiss!" Sigaw at pangangantiyaw pa ng audience nila na naka ngisi.

Nag labasan na din lahat ng mga kaibigan niya. At hindi niya alam kung saan lupalop nag tago ang mga ito.

"Oo nga, kiss! Kiss!" Pangangantiyaw na din ng mga babaeng kaibigan ni Heather.

"Sabi niyo eh." Naka ngiti na sabi niya at hahalikan na ito halos kaunti na lamang ang pagitan nila nang hinirang nito ang palad nito sa nguso niya.

"Not so fast, Tennessee." Saway nito sa kanya.

Narinig naman niyang nag tawanan ang lahat. And he just hugged her siguro naman ay ayos lang iyon dito.

"I'm really surprised. How did you plan all this?" Naka ngiti pa din niyang dito dahil hindi niya akalain na kaya nitong ipull out ang ganito.

"It's not just me. They also help me. Kaya sa kanila ka mag pasalamat. They are really behind of all of this." Naka ngiti na sagot nito.

(Few hours ago.)

"Guys, kamusta ano na ang lagay? Nasunod ba ang plano?" Nag aalala niyang tanong sa mga ito.

(Oh, yeah. This is me. Everything is according to plan. Kaya wala na tayong problema. How about on your sides?) Iyon ang boses ni Nichollo sa kabilang linya.

Lihim naman siya napa ngiti mukhang magtatagumpay sila.

(The costumes are okay. And you don't know what hell my hands been through dahil diyan.) Tinig iyon ni George na nagr reklamo na naman.

(We're on our way.) Kay Vash naman iyon.

(The set up is completed. Wala na tayong problema.) That's Lee.

"How about the lines that I gave you? Kabisado niyo na ba?" Tanong naman niya kay Damon at Reidd.

(Why did you choose me?) Buntong hininga naman na sagot ni Reidd. She'll just treat Damon's silence as yes.

"Girls, how about you?" Tanong naman niya kila Mavis, Lyon, Isabelle at Eli Shah.

(I think so.) Pasuplado naman na sagot ni Isabelle.

(Handa na kami ni Mav.) Si Lyon naman iyon kasama na nito si Mavis.

(I'll just wait you here.) Si Eli Shah naman iyon.

"Ryuuki how about the effects?" Tanong niya dito.

(It's almost finished. Aren't you being a little impatient?) Tila naman na iirita na tanong nito.

(Rey, stop whining and just finished it.) Narinig naman niyang segunda ni Isabelle dito sa linya nito.

"Are you together?" Nagtataka naman na tanong niya.

(I'll just see you there.) Pag iiwas ni Isabelle at ibinaba ang linya nito. Napa iling naman siya, kahit kailan napaka lihim talaga nito.

"How about the props?" Tanong naman niya kila Alexander at Shin.

(Tapos na.. We stayed up all night para dito kaya huwag mo sayangin lahat ng effort namin.) Bilin naman ni Shin sa kanya.

"Well, done. Well, done. Don't worry hindi masasayang ang lahat ng effort niyo."

"And thank you very much." Natutuwa na sabi niya sa mga ito sa earpiece na konektado sa kanilang lahat na ginawa ni Ryuuki para sa kanila. She's really thankful sa mga ito dahil tinulungan siya ng mga ito.

"Okay! Guys! It's showtime!" Masiglang bigay niya ng signal sa mga ito. Natinig naman niya ang pag "Okay" ng mga ito.

-- THE PROPOSAL

*****

On di' ba?

Kinareer ko na ang pag gawa nito.

Kaya malamang sa susunod na mga istorya ko wala na ako malagay na kakaiba.

Kasi nag in all out na ako sa story nila Heather.

Ha- ha.

Abangan ang huling Chapter na...

Hindi niyo makakalimutan at kahit kailan hindi niyo pa napanuod.

Hmmmm.

We're down to few chapters..