Chapter 14

Chapter 14

Alexander's POV

Matapos kong banggain yung babae ni Kevin. Bumalik ako dito sa basement namin dito sa Cortolano Clan.

I send a threat to Kevin. It's up to him whether he believed it or not.

Alam ko naman na di ko basta basta masisindak yun. Demonyo yun eh.

But i want to take revenge to him, for killing my father. Wala siyang puso!

College pa lang ako nung nakilala ko siya.

Naalala ko pa nung nabubuhay pa si dad. May sinabi siya sakin.

(Flashback)

"Anak. This is Kevin Madrigal. One of our enemies" Sabi ni Dad sabay turo sa imahe ni Kevin sa brochure niya.

"Siya pala yun" Sa isip ko.

"He was the Mafia Boss of Napoli Group Inc." Aniya.

Naguluhan naman ako kung ano yung Kompanya na yun?.

"Ano yung kompanya na yun dad?" Tanong ko.

"Behind of that Company. Theres some illegal activities happened there" Sabi ni dad.

Tumango lang ako.

"Yun pala yung company na yun? and the one who manipulate it pala ay yung Kevin Madrigal na sinabi ni dad" Sa isip ko.

"Paano ba naging magkaaway ang Cortolano at Napoli Group Inc dad? What is the main reason?" Tanong ko.

Huminga siya ng malalim.

"Kevin Madrigal betrayed us" Aniya

"You don't need to know anything anak. Basta ang importante makaganti tayo sa kanila. Di muna ngayon, dahil may pupuntahan pa si daddy" Aniya.

"Sa tingin ko may hindi sinasabi si Dad sa akin at yun ang gusto kong malaman" Sa isip ko.

"So your revenging now? Aren't you?" Sabi ko.

He sigh.

"It isn't important if im revenging him or not. Wag mo nang guluhin ang isip mo anak" Aniya.

Bumuntong hininga nalang ako.

"Ano ba kasi yung tinatago mo dad?" Sa isip ko.

Kinuha niya yung gamit niya at pumunta siya sa gawi ko.

"Take care of yourself Alexander. If ever dad will not come back. Don't be sad, be happy instead" Aniya.

Naiyak naman ako sa sinabi niya.

"Don't say that dad. You will come back, right? Aren't you?" Sabi ko.

Ngumiti lang siya at niyakap niya ako.

"Be brave always Alexander" Aniya habang yakap-yakap niya ako.

Umiyak ako sa sinabi niya. Para bang huli na tong pagkikita namin. Ang weird ni dad. Kanina ko pa siya napapansin.

"I will dad" Sabi ko habang yakap-yakap ko pa rin siya.

Bumitaw siya sa pagkakayakap sakin. Tapos kinuha niya yung mga gamit niya.

"Alexander. Aalis na si daddy ah. Magiingat ka dito. Uuwi ka ng maaga ah. I let David to assess habang wala ako. Wag kang pilyo sakanila ni Manang Neneng" Aniya.

Tumango lang ako.

"Yes dad. Basta promise me babalik ka" Sabi ko.

"I will" Aniya.

"Just promise me dad" Sabi ko.

"Promise" Aniya sabay ngiti sakin.

Ginulo niya ang buhok ko.

"Aalis na si dad anak ah. Always take care of yourself" Aniya.

Tumango lang ako.

Ngumiti lang siya sakin sabay alis.

Pumunta siya sa gawi ni manang.

"Manang. Ikaw na bahala kang Alexander ah. Pabayaan mo na kung pilyo yan minsan" Rinig kong sabi ni dad kay manang.

"Opo sir. Sanay naman po ako diyan" Rinig kong sagot ni Manang kay dad.

Ngumiti lang si dad kay manang.

"Alis na ako manang. Kayo nang dalawa ni David ang bahala kay Alexander ah" Sabi ni Dad kay Manang.

"Opo sir, magiingat po kayo" Sabi ni manang.

Ngumiti lang si dad sabay alis.

Lumabas ako.

Pagkalabas ko, nakita ko na papalabas na yung kotse ni dad ng gate namin.

"Dad. Take care" Sigaw ko.

Bumaba naman yung window ng sasakyan niya.

Kumaway siya habang papalabas na sila.

"Be good to them Alexander" Sigaw niya.

Sumara naman yung window niya. Bumusina naman ang sasakyan niya at saka umalis.

Pumasok ako sa bahay at umakyat ako sa kwarto ko.

Pagka akyat ko sa kawarto ko agad akong humiga.

"Dad, take care" Sa isip ko.

Di ako mapakali, ewan ko kung anong nangyayari sa sarili ko.

Pero sa kalagitnaan ng pag eemote ko may kumatok.

Agad akong bumangon at binuksan ang pintuan.

"Manang? Anong kailangan niyo po?" Tanong ko.

"Pwede ba akong pumasok?" Aniya.

Tumango naman ako.

"Oo naman manang" Sagot ko.

Pumasok naman siya.

Agad kong sinara ang pinto.

Umupo siya sa kama ko. Agad naman din akong umupo sa tabi niya.

"Alexander. Alam kong malungkot ka ngayon. Nandito lang ako kung kailangan mo ng makakausap" Aniya.

"Thank you manang for always there for me. Wag mo akong iiwan manang ah" Sabi ko.

Ngumiti lang siya ng bahagya.

"Wag mong sabihin yan Alex, di kita iiwan pangako ko yan" Aniya.

"Pangako mo yan Manang Neneng ah" Sabi ko.

"Pangako" Aniya.

Ngumiti lang ako sa kaniya.

"Oh siya, matulog ka na. Gabi na rin" Aniya.

Tumango lang ako. Tapos humiga ako sa kama ko.

Nakita ko naman si manang na papalbas na ng kwarto ko.

Tinignan niya naman ako.

"Matulog ka na Alex" Aniya.

Tumango na lamang ako.

To be continue