webnovel

Kakaibabe

Author: Lukresya
History
Ongoing · 127.1K Views
  • 39 Chs
    Content
  • ratings
  • NO.200+
    SUPPORT
Synopsis

Anong gagawin mo kung sa panahong kinabibilangan mo ay wala naring nagmamahal sayo ngunit sa panahon namang napuntahan mo ay wala namang internet? Babalik ka ba? Makita kaya ni Kimmy ang true love niya sa nakaraan? O nasa kasalukuyan?

Tags
2 tags
Chapter 11 - Kimmy

"Sige lang! order pa kayo ng beer! sagot ko!" lasing na alok ni Katarina habang naglalakad ng pasuray suray papuntang banyo sa loob ng beerhouse na pinag iinuman nila.

Habang hinahanap nito ang CR at bulong ng bulong ng kung anu ano hindi nito napansin na may babaeng nakasunod sa kanya.

'Bang!' tunog ng pintuan ng CR pagkatapos nyang buksan at pumasok sa loob at isara.

"T*ng ina nyo lahat! Magsama sama kayo! mga hayoppp.. huh huh huh.." Sigaw ni Katarina sa CR ng napaupo sa sahig at may mga labas pasok ding ibang customer ng bar pero walang may pakialam sa pag iyak nya dahil abala silang lahat sa kanilang ginagawang kanya kanyang kababalaghan.

"Di na bale Kimmy" panunuyo nya sa sarili habang tinatapik ng dahan dahan ang kanyang dibdib. Dahil isa rin syang K-drama adik. Pinagpilitan nya sa mga kaibigan at mga ka trabaho niya na tawagin nalang nila syang Kimmy sa halip na Kat o Katarina.

"Kaya mo yan. ikaw pa!? Strong ka. Fighting!"

Sabi nya sa sarili na may kasama pang gestures ng mga kamay na 'fighting!'

Lumaking wala ng magulang si Katarina at sa bahay ng Lola na siya tumanda. 25 years old na sya ngayon at may sariling bahay na inuupahan, may magandang trabaho at malaki na sana ang kaniyang naipon kung hindi lang sana siya niloko ng boyfriend at bestfriend niya. Tinangay nila ang kanyang mga naipong pera na pambili sana niya ng sariling bahay at lupa, at ang pinakamasakit, ang bestfriend niya na tanging pinagkakatiwalaan ay kakuntsaba ng boyfriend nya.

Habang iyak-tawa siya sa CR ng nakaupo sa sahig. Pinagmamasdan naman siya ng babaeng kanina pa sumusunod sa kanya.

3am sa gilid ng daan, naglalakad si Kimmy ng walang patutunguhan. Nang tatawid na siya daan tsaka naman biglang humarurot ang sasakyang naka park sa gilid.

'Bang!'

Pilipinas, Year 1564.

Sa isang liblib na bario, sa isang probinsya sa Pilipinas. May kumakalat na balita tungkol sa isang anak na babae ng pamilyang Donaire na sinasapian daw ng masamang espiritu mula ng magtangka itong magpakamatay dahil sa

pagtanggi sa kanya ng anak ng maimpluwensyang maharlikang pamilyang Marapao sa kasunduan na ipakasal nalamang silang dalawa. At dahil sa balitang kumalat, minabuti nalamang ng pamilyang Donaire na ipaalbularyo ang kanilang ka awa awang anak na babae.

"Ano ba?!" naiiritang saway ni Kimmy sa albularyong nagwawasiwas ng dahon sa kanya.

"Masamang nilalaaanggg! lumayas ka sa katawan ng babaeng yaan!" 'Pssh! Pssh!'

inkantasyon ng matandang mangagamot gamit ang mga tangkay ng dahon ng atis.

"Tama na manong! hindi nga ako sinasapian. ako to!. Pakawalan ninyo ako dito kung hindi tatawag ako ng mga Pulis!" pilit na nagpipiglas sa lubid na nakatali sa kanya sa inuupuan.

"Pulis??" nagtatakang tanong ng mga kamag anak na nakikinig sa paligid nya.

" Anong Pulis?"

"Ha?"

"Mahabaging Panginoon!" napaluhod nalamang ang isang ginang na nakasuot ng isang bagong filipiniana. Siya at iilang batang babae palang ang nakasuot nito ang iba ay mga naka tribal outfit ngunit balot na balot.

"May historical movie po ba? Sinong in-charge!? Di po ako kasali sa casting ninyo?! Nasan ang camera? Cut! Direk!" nagtataka na si kimmy 'nagiging seryoso na'to. nakidnap ba'ko? sang sibilisasyon ba ko napadpad?'

"Kat.. Katarina... anak.." umiiyak na lumapit sa kanya ang isang ginang na nagrorosaryo mula pa nong umagang pagkagising niya.

"Si.." 'sino po kayo?' naputol na tanong nya nang nakaramdam siya ng matinding kalungkutan ng makita nyang umiiyak ang ginang,sa di malamang dahilan napaiyak din siya. "Ouch!" biglang sumakit ang kanyang ulo

at parang sasabog ito dahil sa parang may mga alaalang pilit pumapasok sa isipan nya.

"Ao!" at nahimatay ang ka awaawa nating bida.

Kinagabihan.

Nalingat si Kimmy at sa pagkakataong ito mahinahon siyang umupo mula sa kinahihigaan.

"Ako si Katarina Donaire mula sa 21st century sa modernong panahon pagkatapos kong mabangga ng isang sasakyan nagising nalang ako sa katawan ng isa pang Katarina Donaire ngunit sa sinaunang panahon. Sa ngayon,mabubuhay ako bilang siya."

pinagmasdan nya ang buong kwarto.

Isang kubo, walang yero, walang konkretong pader, may kandila, wala pang bombilya at higit sa lahat! walang WiFi!

Tumayo siya at hinawakan ang 'sawali' ng kubo,ang nagsisilbing pader ng kubo.

sinipat niya ang pagkapantay pantay nito na walang maliit na butas ang makikita.

"Ang galing. Ang ganda nilang gumawa. Ganito pala ang mga bahay noon." inamoy nya ang buong bahay. "Amoy tuyong kahoy pero amoy natural. Di nakakasakal." Binuksan nya ang bintana,tinaas nya ito gamit ang kahoy na nakasabit.

"Wow! Parang paraiso." dahil nagdidilim na. Ang mga kandila sa bawat bahay ay kumikislap kislap na parang mga alitaptap.

at sa dami ng bahay kubo na magkakatulad.

kasama ang mga halaman at puno na mga nakapaligid. May mga insektong umiiyak.

At ang nakakamangha ay walang lamok

siguro dahil sa pinausukan nilang dahon ng neem tree sa may di kalayuang bahay.

Ang dulong bahay naman ay ang pinaka malaki sa lahat. May second floor at parang terrace sa second floor. Ang dingding ay parang mga plywood na may barnis at nag iisang bahay na may bombilyang nakailaw sa labas at bawat sulok.

"Hanep! konting panahon nalang pala magkaka WiFi na." napalagay ang loob nya at nakalimutan nya na malayo pa sa panahon ng bombilya ang panahon na magkakaroon ng wifi. o hindi siya pumasok noon sa klase noong ituro ng guro ang tungkol sa pagdating ng bombilya sa pilipinas.

"Hinahanap mo ba siya ate?" tanong ng isang batang babae na biglang sumulpot sa likuran niya.

"Oh my Gosh! Sino?" nagulat sya sa cute na batang babae na iyon at ayon sa ala-alang pumasok sa kanya ay nakababata nya itong kapatid. "Soledad?"

"Tama ako, nagpapanggap ka lang na hindi mo kami naaalala dahil nahihiya ka sa amin. di ba?" maiiyak na tanong ni Soledad.

"Tama ka." sabay patong ng kamay nya sa ulo ng bata. Yun ang laging ginagawa sa kanya ng ate nya kapag ito ay umiiyak.

"Ate. huhu" niyakap nya bigla ang ate sa binti dahil di nito abot ang baywang. "Huwag mo na po ulit gagawin iyon ate. Marami pa naman pong nagkakagusto sa inyo. Sila nalang po piliin ninyo ate. huhuhu" walang tigil na iyak ni Soledad.

"Hindi na mangyayari yon Soledad. pinapangako ko sa iyo na pipiliin ko silang lahat" nakangiting pagpapatahan nya sa kapatid.

"umpf!. hahaha! ate naman po eh, pumili ka lang po ng isa." natatawang narealize ng bata ang unang sinabi nya sa ate nya at sinang ayunan niya ito na silang lahat.

"Ah. Pano yun Sol? gusto ko marami eh" pagbibiro pa nito.

"Eeee. ate... Sol?" pagtataka sa pagtawag sa kanya ng ate nya dahil pinutol nito ang pangalan niya.

"Mula ngayon, dahil binigyan ako ng Panginoon ng isa pang pagkakataon, wala n ang ate mong mahina ang loob. Ako na ngayon ang ate mong Malakas! tawagin mo na ako sa pangalang Kimmy. At ikaw tatawagin kitang Sol." 'para naman di ka magmukhang matanda para sakin.hihi'

lihim na dahilan kung bakit pinutol nya ang pangalan.

"Maaari po ba yun? Hindi po ba tayo mapagagalitan ni Ina?"

"Hindi Sol. palayaw lang natin yun sa isa't isa. parang Call Sign nating dalawa."

"huh? Ano pong Kol Sain?"

"ay! ang call sign ay tawagan nating dalawa.

tayong dalawa lang." napakamot si Kimmy nakalimutan nya na di na dapat siya mgbabanggit ng mga bagay na super advance pa sa panahon nila at baka mapa albularyo nanaman siya.

"Maari po."

napabuntong hininga si Kimmy buti nalang hindi ito pinagdudahan.

"Pero ano po ibig kahulugan ng Oh may Gashh?" pagtataka ulit ni Sol.

"Patay!" sabay pukpok ng kamay nya sa sarili nyang noo.

You May Also Like

Enchantress Amongst All Alchemist Ghost Kings Wife (Tagalog)

Paglalarawan Si Mu Ru Yue, ay isang kahalili sa kanyang nakapagpapagaling aristokratikong pamilya sa Hua Xia. Matapos pinatay ng kanyang kalaban, muling nabuhay siya sa katawan ng isang kamakailan lamang na namatay na walang kabuluhan na Miss sa Mu Family ng Martial God Continent, na binugbog hanggang sa kamatayan. Sa silid ng trono, nakangiting tumanggap siya ng paunawa sa kasal upang magkaroon ng pagbabago sa pag-aasawa upang ikasal ang isang kamangmangan na Ghost King mula sa Kaharian ng Zi Yue. Kilalang-kilala na ang Ghost King ay tanga at tanga, na may hitsura ng multo. Ngunit sino ang nakakaalam na siya talaga ang pinaka-dalawang mukha na tao? Nagtawanan ang lahat, na iniisip na ang isang magandang-para-walang-akma ay tugma sa isang tanga, ngunit hindi sa kanilang mga ligaw na pangarap ay itinuring din nila na siya ay isang tunay na henyo sa paggawa. Nang tiningnan ni Mu Ru Yue ang lalaki, na may guwapong hitsura ng Diyos, sinabi niya, na kumakutot sa kanyang mga ngipin, "Ye Wu Chen, nagsinungaling ka sa akin. Paano ka ba tanga? "Nakangisi ang Hari ng Ghost habang mahal niya itong niyakap. "Sa tabi mo, handa akong maging tanga na malaya mong mai-order." Buod ni Miki Ang dating may-ari ng katawan ni Mu Ru Yue ay nalason. Dahil dito, ang kanyang mga meridiano ay naharang, na humadlang sa kanyang paglilinang, na kalaunan ay humantong sa kanya na kilala bilang basurahan. Matapos mabugbog hanggang sa kamatayan, si Mu Ru Yue, na orihinal na naging kahalili sa isang nakapagpapagaling aristokratikong pamilya sa Hua Xia, ay muling nagkatawang-tao sa kanyang bagong katawan. Gusto nilang i-seal ang aking landas? Sasanayin ako upang maabot ang rurok ng mga lupain! Binigyan nila ako ng isang hangal na prinsipe bilang aking asawa? Maaari kong gawin sa kanya. Mas madali para sa akin na makitungo sa kanya, kaysa sa ibang mga kandidato na ibabato sa akin sa hinaharap. Sinisikap kong maging sapat na makapangyarihan na walang sinumang magagalit o papatayin ako.

Gina_Reyes · History
Not enough ratings
65 Chs

Behind the scene of 1940's (Filipino/Tagalog)

Hong Kong 1940 December Sa kalagitnaan ng tumitinding pangalawang digmaang pandaig ay wala paring tigil ang paroon at parito ng mga tao. Tulad na lamang ng magkapatid na sina Celio at Celia na kasalukuyang sakay ng naglalayag na pampasahirong barko mula Japan patungong Hong Kong. Maraming sakay ang barko na karamihan ay mga sino (Chinese), may mangilan-ngilang kanluranin din. Malaki ang kainan sa loob ng barko na halos puno na rin sa tanghaling iyon. Sa isang sulok na mesa ay makikita doon na nakapalibot ang limang ginoo na pangkanluranin ang kasootan. Dalawa sa mga ginoong iyon may mala mais na buhok, mapuputing balat at namamaga pa ang pisngi dahil sa lamig ng panahon kagaya ng isa pa na ang ipinagkaiba lang ay ang itim na buhok. Ang dalawang pang ginoo naman ay parihong may itim at kulot na buhok, maputi din ang mga ito marahil ay dahil sa matagal na pamamalagi sa kanlurang lupain, hindi nga lang tulad sa tatlo kanina na halata ang lahing kastila at amerikano. Masaya silang kumakain na animoy walang kagulohang nagaganap. May kung anu-anong pinag-uusapan na minsan ay nagkakatawanan pa. Marahil ay nakasanayan na lamang nila ang putukan, bumbahan at iyakan dahil sila ang mga sanggol na isinilang sa magulong panahon. At ngayon sa panahon ng kanilang tagsibol ay papaano nila gagampanan ang pagiging pag-asa ng bayan? "Nakakahiya mang aminin ngunit sasabihin ko parin." Wika ng isa na may mala mais na buhok na nagngangalang Alfredo Diaz. "Sa iyong kaanyuan ngayon ay mukhang higit ka pa yatang mas magandang lalake kaysa sa amin ginoong Celia." Sumang-ayon naman ang tatlo habang patuloy ang masayang kaninan. "Ang pangit kasi, mas pagkakamalan pa akong babae kaysa sa kanya eh." Pagbibiro naman ng kapatid ni Celia na si Celio at napahalakhak ang mga kasama nilang mukhang mga kanluranin ngunit sa pilipinas isinilang at may lahing malaya. "Nagsalita ang sampid." Banat naman ni Celia na kasalukuyang nakaayos ng panglalake dahil napagkatuwaan lamang nito. "Ako sampid? Kala pala ang gwapo ko." Sinabayan pa iyon ni Celio ng malakas na tawa pati narin ng mga kasama nila kaya naman ay nagtinginan sa kanila ang iba pang naroon na kumakain din. Nagkasabay naman na siminyas ng katahimikan sina Manuel Revera na may mala mais ding buhok at Robert Taylor na siyang nag-iisa sa kanilang may lahing kano. "Bukas ng umaga ay dadaong na ang barkong ito sa hongkong, may pupuntahan pa kaming tatlo kaya baka hindi na kami makasabay sa inyong magkapatid pauwi." Seryosong pahayag ni Robert. Natigilan naman si Celia dahil ibig sabihin niyan ay hindi na niya makikita ang matagal na niyang hinahangaan (daw) na walang iba kundi ang makisig na si Robert. Ano bang pwedi niyang gawin? Nais niya pang makasama ito ng matagal. At hindi niya pa nakukuha ang kailangan niya dito. "Nako tamang-tama lamang iyon dahil nais din namin ng kapatid ko na mamasyal muna sa hongkong." Pagdadahilan ni Celia na sasalungatin sana ng nakababatang kapatid na nasa tabi niya, mabuti na lamang at tumingin muna ito sa kanya, at sa tinginan ng magkapatid ay nagkaintindihan sila. "Wala kaming kakilala dito sa Hong Kong, baka pweding sumama narin kami sa inyo?" Nagkatingin ang tatlo, halata sa mga mukha ng mga ito ang hindi pagsang-ayon sa sinabi ni Celia. "Ah kasi..." Hindi naman alam ni Alfredo kung ano ang dapat sabihin. "Kung hahayaan mong sumali si Celio sa amin ay pwedi namin kayong isama." Si Robert ang nagsalita. "We're not going there just for fun." "I can't let him join that secret org of you people." Pagtanggi naman ni Celia. "Bakit hindi nalang kaya ako ang pasalihin niyo?" Natawa ang mga ginoo sa winikang iyon ni Celia. "Ayaw mong pasalihin si Celio pero gusto mong isali ang iyong sarili?" Pagpapalinaw ni Manuel kay Celia.

Sept_28 · History
Not enough ratings
7 Chs