Chapter two: Daughter-in-law

Xaiyi Point of View:

"Oww my god! Jayzi! I missed you!" She happily said and still tightly hugging my husband.

Niyakap din ito ni Jayzi pabalik habang nakatingin sa akin. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanila dahil di kayang tanggapin ng sistema ko ang nakikita.

Pagkatapos ng ilang minutong harutan at pangangamustahan sa harapan ko ay sa wakas ay pumunta na kaming dining area kung saan naghihintay ang pamilya namin.

Agad din akong niyakap ng Mommy ni Jayzi nang makapasok kami sa hapagkainan.

"Oww my! I missed you, iha." She sincerely said bago kumalas. "How are you? Bat di na kayo dumadalaw ng mansyon?" She excitedly asked.

"Busy lang po, Mom." I lied.

"Sus. Busy saan?" She naughtily asked.

"Busy po sa work. I need to finish my new design for next month." I replied.

"Oww dear. Don't pushed yourself too much kaya di kayo nakakabuo ni Jay e e kasi pareho kayong workaholic." Wika niya habang nilalaro ang buhok ko.

I don't know what to say dahil nasa tabi ko lang ang kapatid at asawa ko. Close kami ni ng mother-in-law ko. She knows everything about Jayzi and me since we were still a kid except nung pag-uwi ko galing US at kinasal kami ni Jayzi. She also knows about our childhood moment. At gustong-gusto niya talaga ako para sa anak niya dahil ako lang ang laging nakakasama nito nung mga panahong wala pa itong nakikita.

Pero ang di niya alam ay kinasal lang kami ni Jayzi, di dahil gusto namin kundi dahil ayaw ng pamilya ko at lolo niya ng kahihiyan sa pamilya. That's why they sit me as a substitute wife.

"Di naman sa ganun, Ma. We just need some time to enjoy our moments together for now.. I think.. Hehe." I awkwardly looked at Jayzi pero mukhang wala siyang paki-alam.

"Hmm. Ohh siya! Sige. Tara na't kumain. I baked your favorite. Diba gusto mo yung strawberry cupcakes?" I nodded "Yiee. Let's go. You never change talaga. Mahiyain ka parin."

Pinulupot ni Mommy Ziah ang dalawang kamay niya sa kanang braso ko at hinila ako. Di na niya tinapunan pa ng tingin ang anak niya at si Xaira.

Pagkarating namin sa mesa ay pinaupo niya ako sa tabi niya at umupo na din agad si Jayzi sa tabi ko at si Xaira ay katabi din niya. Kumbaga napapagitnaan namin siya.

Nasa gitna si Don Zitreo habang nasa gilid naman ang pamilya ni Jayzi at sa kabila naman sila Mama.

Kumbaga nasa kanan kami at nasa kaliwa sila Mommy.

Tinignan ni Mommy Ziah si Xaira at tinaasan ito ng kilay. "Bat jan ka naupo?" She directly asked.

"Gusto ko po kasing katabi si Jayzi, Mommy." Xaira answered while smiling.

Napataas pa lalo ang kilay ni Mommy Ziah. "And who gave you the permission to call me Mommy?" Mataray na tanong ulit ni Tita.

"Ako lang po. Dahil as soon that they'll files the divorce papers, I'll be your next future daughter-in-law." She happily announced it.

Gulat ang lahat sa biglang pag-anunsyo ni Xaira. Ayaw kasi itong ipaalam ni Tito Jerome sa kanya at ni Don Zitreo dahil ayaw nilang mabigla ito. Minsan na din kasing nagsuffer si Mommy Ziah sa depression noong nalaman niyang may problema ang anak nila ni Tito Jerome.

Napatayo at napahampas sa lamesa si Mommy Ziah. "What the hell?! Sinong maghihiwalay?! At anong divorce?! You bitch! It will never happened. No one will filed a divorce papers and no one will change or get the position of my daughter-in-law except Xaiyi!" She angrily shouted.

We were so shocked except kay Jayzi kaya naman napatayo na din ako pati si Tito Jerome para pakalmahin si Mommy Ziah.

"Tita, calm down." I said with my low voice.

"Hon, please.. Makinig ka kay Xaiyi. You are worrying her and us." Tito Jerome said.

Tatayo na din si Xaira para sana lapitan si Mommy Ziah nang bigla itong pigilan ni Jayzi.

"That's enough, Ma." He calmly said.

"What?! Why?! Binabastos niya ang asawa mo sa harap nating lahat at sa harap mo mismo tapos kalmado ka pa jan at sasabihin 'That's enough'?! What's wrong with you, Jayzi?!" Pasigaw na sabi ni Mommy Ziah. Di ko na sila pa tinignan pa at pilit na tinutuon lamang ang atensyon kay Mommy Ziah. Alam ko kasing ngayong nakabalik na si Xaira ay dito na niya ibubuhos lahat ng pagmamahal niya na kahit kailan ay di ko makukuha.

Napabuntong hininga si Jayzi at tumingin sa ina nang di natitinag. "Ma. Ngayong nakabalik na si Xaira; I think, it's time to cut this shits."

"Jayzi! Watch your mouth!" Tito Jerome warned him.

"Ha! I didn't know that, that bitch already seduced you that much. You don't know anything, son. You better choose wisely or else--."

"Or else what, Mom?" Jayzi cut her.

I hold Mommy Ziah's hand and look at her worriedly.

She heavily sighed. "Or else you'll regret it. Don't make me tell you this twice and don't blame me in the future that I didn't warned you." She said calmly pero nandoon parin ang diin. "Xaiyi." She looked at me with apologetic look.

I smiled at her saying that, it's okay."Tara na po, Mom. Samahan na po kita sa taas."

"Please do, Xaiyi." Sabi naman ni Tito Jerome na may halong pag-aalala.

Inalalayan ko si Tita pabalik sa kwarto niya. At nang makarating ay pinapasok niya ako. Pinaupo niya ako sa kama at kinuha niya ang upuan sa desk side para ilagay sa harapan ko at doon naupo. She held my face and look at me worriedly. "Are you okay?" She asked that makes my strong heart melted. My tears falls while looking at her. Simula nung pagkabata ko ay parang si Mommy Ziah na talaga ang biological mother ko. Minahal niya ako na parang anak niya, inalagaan at inaalala. Simula nung namatay si Lolo at Lola ay wala na akong naging kalinga at masabihan ng nararamdaman ko.

She hugged me tightly and cares my back. "Shh. I'm here. I'm just here.." I don't know what to say. I don't know how to express myself. I just cried and cried. Di na rin naman kasi siya nagtanong.

After a few minutes. I stopped crying. Parang ayaw nang bumuhos ng mga luha ko. Di malaman ang dahilan kung ano ba ang dapat kong iyakan. Sobrang dami nang nangyari sa nagdaang taon. Kailan ba ako makakalaya sa ganitong sitwasyon. Maybe its time to let him go and let them be happy. Masyado na akong nasasaktan. Tama na ang isang taong naging substitute lang ako ng kapatid ko. Nagawa ko na din naman ang gusto nila e. Masyado ko nang nakakalimutang mahalin ang sarili ko.

"So, what's your plan?" Mommy Ziah's asked with concern.

"Mom. Seguro, pumayag nalang po tayo sa gusto nilang mangyari." Nakayuko kong saad.

"Anong pinagsasabi mo, Xaiyi?! Susuko ka nalang ba?! I thought you love each other? Kaya nga pinili ka niya diba." She's so confused and concern

I heavily sighed and look at her. "No, Mom. He actually love my twin sister. Ayoko naman pong maging kontrabida kaya pumayag nalang po tayo."

"At ikaw pa talaga ang kontrabida huh?! Wow! After she snatched and lied to him?! Oww yes! I know everything!" She angrily shouted. "Your parents hide it to him but not to me." She hold my hand. "He likes you ever since, Xiayi. Ang akala lang niya ay si Xaira ang kalaro niya nung mga panahong bulag pa siya. We don't dare to tell him because of your request. We don't dare to tell him dahil pinasama ka nila sa Lolo at Lola mo sa kadahilanang gusto nilang si Jayzi at Xaira ang magkatuluyan. Naloko man nila ang Daddy ko pwes! Hindi ako at ang asawa ko. Your Daddy Jerome may gave you a hard time, it is because you didn't fight for your right. Oo, bata ka pa noon pero sadyang isip bata din yang daddy Jerome mo. He also like you kaya nga grinab niya agad ang opportunity to give you guys a chance. Sa araw ng kasal niyong yun ay nalaman ko lahat nang nangyayari sa inyo. Di ko lang pinaalam. Kaya ba't ka susuko agad. Di pa nga nagsisimula ang laban e."

Napangiti ako ng pilit kay Mommy Ziah. I can't hide the shock but I really need to stop this. "Nakapagdesisyon na po ako, Mom. I need to find myself first. I need to learned how to love and respect myself again. That's why I beg you to make me do those things first." I sincerely hope and beg.

She heavily sighed again. I smiled and lightly laughed. Nakailang buntong hininga na ba kami mula kanina. "Osige. Papayag ako. Sorry sa lahat-lahat, anak huh." She hugged me warmly and that makes me feel worthy and comfortably.

~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~~♥~

07/31/2019