Chapter 19: A Worried Husband

CED'S POV

I feel so happy the moment I

heard the bell rang. I hurriedly went out from our classroom. I didn't even bother to wait my friends because I am so excited to go home and see her, my wife.

I went to the parking area of the school and get inside the car. I started the engine and drive.

Half an hour, I am already driving on the pathway headed to our mansion.

Pinark ko na ang kotse at bumaba. Nakita ko si Manang na nasa labas ng mansion, sa hagdanan. Halatang di mapakali at parang ewan na naglalakad, back and forth.

I walk towards her with a smile on my face, throwing my key up to the air then catch. I put it inside of my pocket.

"Manang? Anong ginagawa niyo rito sa labas? Bakit wala po kayo sa loob? Ang asawa ko po?" tanong ko sa kaniya.

Malungkot niya akong tinignan. "L-Lance?" mahina niyang banggit sa aking pangalan.

Nang mapagtanto niya na ako nga ang nasa harap niya, gulat niyang sinambit ang pangalan ko. "Lance!"

"Yes, Manang? Ako 'to. Parang nakakita ka naman ng multo. Nasaan ang asawa ko?" ulit kong tanong.

"Eh k-kasi Lance..."

"What?"

"Si Feira ka-kasi eh, w-"

"Manang, let's go inside first," sabi ko sabay inalalayan si Manang papasok sa loob.

"Lance, may dapat kang malaman," seryosong sabi ni Manang ngunit kita sa mga mata niya ang pag-alala at di mapakali.

Parang kinutoban naman ako ng hindi maganda.

"What is it?" tanong ko.

"Nawawala si Feira," nakatungo niyang sabi habang hindi mapakali, nilalaro ang sariling mga daliri.

Nanlaki ang aking mga mata.

"What!" gulat kong tanong.

"Why?!" inis kong tanong ulit kay Manang na nakakunot ang noo.

"Kumalma ka, Lance,"

"How can I be calm, Manang!? Sinasabi niyo na nawawala si Feira!" inis kong sabi. Umiigting ang panga ko sa galit.

"Kanina pa namin siya hinanap, Lance. Pero hindi namin siya mahanap, hijo. Tumawag narin ako sa pulis upang tulungan tayong hanapin siya," pagpapaalam sa akin ni Manang.

"BAKIT NAMAN SIYA UMALIS!?" Tumaas na ang aking boses.

"H-Hijo, may isa sa mga maids natin na nakakakita kina Ma'am Feira at Ma'am Jemea na nag-uusap kanina. Tapos non, bigla nalang siyang nawala," sabi niya.

"Fuck!" mura ko habang hinihilot ang noo ko.

Lumabas ako ng mansion na patakbo. Tinatawag ako ni Manang pero hindi ko siya nilingon o pinansin man lang.

Kailangan kung puntahan si Jemea. Kailangan kong malaman sa kaniya kung bakit umalis si Feira sa akin at kung ano ang sinabi niya. She better tell me the truth or I'll swear to God, I can't assure myself not to do bad things to her.

"Feira? Where are you? May lakad pa tayo ngayon. Why did you leave me!?" sabi ko habang nagmamaneho, puno ng pag-aalala.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. It is my first time to worry this much. I don't know what to do. I'm so worried for Feira. Baka ano ang mangyari sa kaniya.

Pinabilis ko ang pagmamaneho ko. Madami narin akong sasakyan na nilagpasan. Even the bus, hindi ko pinalagpas. I don't wanna waste a single second.

Sana nasa mansion ako kanina. Sana hindi ko nalang siya iniwan na nandoon pa si Jemea. Kasalanan ko 'to. Kanina pa siya umalis, at ngayon ko lang nalaman. Magdidilim na.

"FUCK! FEIRA, WHERE ARE YOU? PLEASE DON'T DO THIS TO ME, MY WIFE. YOU'RE DRIVING ME CRAZY!" inis kong sabi at mas lalo pang pinabilis ang pagmamaneho.

***

JEMEA'S POV

Tahimik akong nakamasid sa larawan namin ni Lance noong mga bata pa kami. We're both smiling here and obviously love each other.

Bumalik ako sa sarili ko ng biglang nag-ring ang phone ko. Tinignan ko kung sino, siya lang pala.

"Hello, hon. How are you?"

"I'm fine," walang gana kong sagot.

"You know what hon, I'm so excited to see you," sabi niya.

"What? I-I mean, what do you mean?" tanong ko.

"I will be heading to the Philippines next week, together with my Tito. He will be the representative for the upcoming Business gathering that will be held there," paliwanag nito.

"Once I got there, we will attend and stay for awhile. I want us to spend our time together. I know I'm so busy and wasn't able to spend time with you kaya babawi ako. Then after that, we will go back to the States," sabi niya.

"But, I still want to stay here," pagmamaktol ko.

"Honey, I've given you all the thing that you'd ask. You said , you want to go back there because you miss your place," sabi niya.

'No, I want to stay here. I want Lance,'

"Whatever," sabi ko nalang.

"Okay, hon. See you soon," sabi niya at pinatay na ang tawag. Sakto naman na may biglang nag-doorbell sa labas. Lumabas ako sa aking silid at naglakad papunta sa hagdan.

"Manang? Who is th--" Hindi ko natapos ang  pagtatanong dahil hindi pa nga binuksan ni Manang ang pinto, bigla nalang bumukas ito at iniluwa nito si Lance.

Abot langit ang ngiti ko ngunit ang mukha ni Lance, sobrang seryoso. Nakakatakot ang titig niya sa akin. Parang hindi siya si Lance na nakasanayan ko.

Mabilis akong bumaba ng hagdan at agad siyang niyakap. Sa sandali na nakayakap na ako sa kaniya ay agad niyang tinanggal ang mga kamay ko na nakapulupot sa leeg niya.

Gulat ako sa ginawa niya. "Lance? B-Bakit?" naguguluhan kong tanong.

"Don't ask me! I'm the one who should ask you!" galit niyang sabi.

"What did you do to Feira? Ano ang sinabi mo sa kaniya? Bakit siya umalis?" seryoso niyang tanong.

"W-What? I didn't do anything, Lance," inosente kong sagot.

"DON'T LIE TO ME AND DON'T FOOL ME! WHAT DID YOU SAY TO MY WIFE TO CAUSE HER TO LEAVE!?ANWER ME!?" singhal niyang tanong sa akin. Galit na galit na siya.

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang mga luha.

"DON'T CRY FOR FUCKING SAKE!" sigaw niya ulit.

"L-Lance*sobs* w-wala n-naman akong *sobs* ginawa e-eh,"

"Really, ha?"

"Yes, Lance! Wala akong ginawa," mangiyak-ngiyak kong sabi.

"B-bakit m-mo ako p-pinagbibintangan? B-bakit m-mo ko *sobs* s-sinisigawan?" tanong ko.

"I'm s-sorry," kalmado niyang sabi. Tatalikuran na sana niya ako upang lumabas sa mansion ngunit pinigilan ko siya. Hinawakan ko ang braso niya. Tinignan niya ito at tinanggal ang pagkakahawak ko.

"I need to find her. I need to find, my wife," malamig niyang sabi.

"Lance? Hayaan mo na siya. Siya ang umalis, eh. Hindi naman siya karapat-dapat sayo. Tayong dalawa ang nararapat. Alam ko naman na mahal mo ako eh. Galit ka lang sa akin kasi nagpakasal ako sa iba. Galit ka lang kasi hindi kita ipinaglaban. Pero handa na ako ngayon. Handa na akong ipaglaban ka. Handa na akong suwayin ang lahat pati ang mga magulang ko makasama lang kita. Mahal na mahal kita, Lance," sabi ko, nagsusumamo.

"Mahal kita, Lance. Hindi kayo para sa isa't-isa. Mas karapat-dapat tayo kasi matagal na tayong magkakila. Wala pa nga kayong isang buwan ah. Ganiyan ka na sa kaniya. Paano naman ako? Mas matagal ang pinagsamahan natin," sabi ko.

"Alam ko na kung ano ang sinabi mo sa kaniya. Kaya niya ako iniwan," malamig niya sabi.

"HOW COULD YOU! I CAN'T IMAGINE THAT YOU'RE LIKE THIS!" He clenched his hands into fist.

He let out a heavy sigh then, he spoke, "Even though I just know her in just a split second, I will tell you honestly, I hate it. I really hate her for coming to my life, for destroying everything. But, love is really powerful, it's unexpected," he paused.

"I thought I love you. I thought that no one, no other woman can beat the feelings I have for you,  but you know what? My feelings for Feira is way too different from what I felt for you," sabi niya na para bang pinupunit ang aking puso. Nasasaktan ako sa mga sinasabi niya sa akin.

"Let me tell you this, Jemea. For a last time, you are my first love but you'll never be my true and great love. Si Feira, kahit sa sandaling panahon kaming nagkakilala. Ito..." Tinuro niya ang kaniyang dibdib na kung saan ang puso niya, "parang baliw sa kaniya. Sa bawat nakaw-tingin na ginagawa ko sa kaniya, sa bawat titig ko sa mukha niya, sa bawat salita na binibitawan niya, sa bawat kilos niya, sa bawat ngiti niya, she made me fall for her even deeper, every second, every minute, and every hours."

"I hate you so much. If something bad happens to her. I swear, I'll never forgive you,"

"I love Feira. I am willing to surrender my life just to be with her. That's how I love her. Stop messing with me. Mind your own business! You're a married woman now. You shouldn't be acted like this. Mahiya ka naman," sabi ni Lance sabay talikod at lumabas ng mansion.

Pagkalabas niya ng mansion, biglang nanghina ang aking mga tuhod at napa-upo sa sahig kasabay ng pagbagsak ng aking mga luha.

Ang sakit, ang sakit sakit ng puso ko. Parang matutulis na espada ang bawat katagang binibitawan niya. Naiinis ako. Naiinis ako kay Feira. Bakit?! Bakit ganon nalang kadaling kalimutan ni Lance kung ano'ng meron kami? Bakit gano'n nalang niya kadaling mahalin si Feira? Bakit mas doble, hindi, mas higit pa ro'n ang pag-alala niya sa kaniya? Bakit!?