Walang Kasiyahan sa Pagbabayad (2)

Hindi kailanman sumagi sa isip niya na may ganoong klase ng sakit sa mundo kung saan bawat

buto sa kaniyang katawan ay parang binali ng isang tao, bawat himaymay ng kaniyang laman

ay parang sinusunog, ang lamang loob niya ay hinalo ng nakakapasong bakal. Sa ilalim ng

ganoong katinding paghihirap, inisip niya na siya ay mamamatay na, ngunit sa katotohanan,

ang kaniyang kamalayan ay naging mas malinaw na ngayon, at kahit na naisin niyang mawalan

ng malay ay napakaimposible niyon.

Nanatili siyang malinaw ang malay, nararamdaman ang bawat sakit na hindi maarok ninuman

at magpapabaliw sa sinumang nilalang.

Walang awa na nakatitig si Grand Tutor He sa Emperor ng Condor Country habang namimilipit

at nagpupumiglas sa kaniyang napakahirap na kalagayan, mainit na luha ang tumutulo sa mga

mata nito.

"Ako'y… Magsusulat… Ako'y magsusulat…" Dahil sa matinding pagpapahirap na naramdaman

ng Emperor ng Condor Country hiniling niya na siya'y mamatay na, ngunit hindi, lahat ng

pagpapahirap na ipinaranas niya sa iba sa sandaling iyon tila ang kabuuan ay nasa kaniyang

katawan.

Mas nanaisin niyang mamatay, kaysa magpatuloy ang pagpapahirap na iyon.

"Ako'y… nagmamakaawa.. sa'yo.. Ako… Ako'y… magsusulat…" [Isusulat niya anumang gusto

niya, basta mapahinto lang lahat ng iyon!]

Lumipat ang tingin ni Jun Wu Xie kay Qiao Chu na nasa isang sulok. Agad naglabas si Qiao Chu

ng elixir mula sa kaniyang sinturon na ibinigay ni Jun Wu xie kanina at inilagay ang gamot na

iyon sa bibig ng Emperor ng Condor Country.

Sa isang iglap, ang sakit na iyon na nakakasria sa ulo ng sinuman ay agad nawala ng walang

bakas.

Ang kasuotan niya ay basang-basa dahil sa kaniyang pawis, ang Emperor ng Condor Country ay

nakasalampak sa sahig na tila isang patay na aso, ang paghinga niya ay napakabilis.

Lahat ng nangyari kanina lamang ay parang isang nakakatakot na bangungot.

"Tayo. Huwag kang humiga lamang diyan sa sahig." Dinampot ni Qiao Chu ang Emperor ng

Condor Country at pinaluhod ito saharap ng blankong papel.

Wala kahit anumang kulay sa mukha ng Emperor ng Condor Country. Sa nanginginig na

kamay, ay dinampot niya ang pinsel na nasa tabi at itinaas ang mata upang sulyapan si Jun Xie,

tanging matinding takot lamang ang makikita sa kaniyang mata, wala kahit kaunting poot.

Nanginginig habang sinusulat ang tuntunin ng kabayaran sa Buckwheat Kingdom, ang Emperor

ng Condor Country ay idinikit ang Imperial Seal sa Edict at ang buong katuhan niya ay

napasalampak, parang ang kaniyang espirito ay humiwalay sa kaniya, bahagyang nakaluhod sa

puwesto at hindi gumagalaw.

Kinuha ni Qiao Chu ang natapos na Imperial Edict at ibinigay iyon kay Grand Tutor He. Si Grand

Tutor He ay agad napaluhod sa takot, hindi nais na tanggapin iyon kahit pa bugbugin siya

hanggang kamatayan.

"Ang katotohanan na ang Kamahalan ng Fire Country ay naipaghiganti ang aking Kamahalan

ay isa ng matinding kabaitan na ipinakita sa amin. At ito… hindi namin ito makukuha sapagkat

kami ay hindi nararapat, at hihilingin ko Your Majesty na bawiin ito." Matindi na ang

pasasalamat ni Grand Tutor He kay Jun Xie at hindi na magagawa na bayaran ang kabaitang

iyon, kaya paano niya matatanggap ang kalahati ng imperyo ng Condor Country?

"Hindi iyan para sa'yo, o para sa Buckwheat Kingdom." Saad ni Jun Wu Xie habang nakatingin

sa tigagal at nahihintakutan na Grand Tutor He. "Para iyan sa aking munting kapatid."

Natigilan si Grand Tutor He at lumuhod at napayuko muli sa harapan ni Jun Xie, ang ulo niya

ay nakayuko habang tinatanggap ang Imperial Edict sa kaniyang mga kamay.

Ang Emperor ng Condor Country ay nakaluhod sa kaniyang puwesto, ang mata niya na puno

ng takot ay hindi naalis kay Jun Xie kahit isang saglit.

"Ito ba ngayon… ngayon… ay tama na?" Marahan niyang tanong, ang dominante at mapaniil

na kayabangan ay hindi na mababakas sa kaniyang boses.

Hindi na niya nais na maramdaman pa ang ganoong sakit, at mas pipiliin na ipagpalit ang

imperyo ng Condor Country para sa sarili. Ang ganoong kasamang tao, ay hindi talaga

nararapat na tawagin ang sarili na Emperor.

Si Mo Qian Yuan ay handang mamatay at mabuhay para sa kaharian, ang nakatatandang

kapatid ng munting Emperor ay nakahandang isakripisyo ang sarili kapalit ng kaniyang

Imperial Guards.

Ang pinuno ng dalawang maliit na kaharian, ay batid na ang mamamayan ang pondasyon ng

isang bansa, ngunit iyon ay isang bagay na hinding-hindi kailanman maiintindihan ng Emperor

ng Condor Country, at hindi na magkakaroon ng pagkakataon pa na maintindihan.

"Umalis na tayo." Tumayo si Jun Wu Xie at walang lingon-likod maski isang beses nang lisanin

niya ang pangunahing bulwagan ng Imperial Palace ng Condor Country.