Ang Pader na Apoy

"Mas maganda ba ang pakiramdam mo?"

Tinamaan ni Anna si Nana sa likod. Nadama din niya ang pagkahagis, ngunit pinigilan niya ang sarili.

Isang nasugatan na lalaki ang dinala sa kanila at samantalang siya ay may malay-tao pa rin, inulit niya, "I-save mo ako, iligtas mo ako ..." Ang kawalan ng pag-asa at panawagan sa kanyang mga mata ay napakasakit upang panoorin. Nang makita niya ang bituka na nakabitin sa kanyang katawan, nanaig si Nana.

Gayunpaman, ginawa niya ang kanyang isip upang makumpleto ang pagpapagaling. Matapos ibalik ni Brian ang bituka pabalik sa katawan ng nasugatan na lalaki, iniunat ni Nana ang kanyang kamay at pinagaling ang sugat na nakasara ang kanyang mga mata.

"Um ..." Ang maliit na batang babae ay tila isang maliit na dispirited. Siya ay sumandal sa Anna at sinabi ng mahina, "Ngayon ang unang pagkakataon na narinig ko ang tunog ng sungay. Ang Kanyang Kataas-taasan ay nagkagulo?"

"Hindi ko alam." Si shook ang kanyang ulo. Gusto niyang tingnan ang pader ng lungsod kaya magkano. Ngunit nag-aalala rin siya na maaari lamang siyang gumawa ng mga bagay na mas mahirap para kay Roland. Siya ay ngayon ng isang maliit na mainggitin ng kapangyarihan Nightingale ng pagka-di-nakikita, para sa kapangyarihan na ay gumawa ng pagpunta out napaka maginhawa.

Sa oras na iyon, nagkaroon ng isang booming tunog mula sa pader ng lungsod. Ang bawat tao'y nadama ng isang bahagyang panginginig ng boses.

Tumayo si Brian at lumakad pabalik-balik sa room.

"Dalhin mo madali, bata." Pinutol ni Baron Pine ang kanyang tabak. "Ang pagkawala ng pasensya bago pumunta sa larangan ng digmaan ay lalong mas masahol pa kaysa sa mga bagay na masama.

"Sorry, Your Excellency," sagot ni Brian. "Hindi ako makapagpapatahimik, hindi ko gustong umupo dito sa pag-aaksaya ng oras ko habang ang iba ay nakikipaglaban sa pader ng lungsod sa halaga ng kanilang buhay." Ang pagtatanggol sa maliit na bayan ay dapat na ang aking tungkulin. "

"Marahil." Kinubkob ng Pine ang kanyang mga balikat. "Ngunit ang tungkulin ng pagtatanggol sa bayan ay hindi sa iyo nag-iisa. Narinig ko na ang Kanyang Kataas-taasan ay magbibigay sa iyo ng pamagat ng kabalyero. Pagkatapos ay dapat mong maunawaan na ang nangunguna sa tungkulin ng isang kabalyero ay ang katapatan. , tapos na ang tungkulin mong sundin. "

"Tama ka." Bumalik si Brian sa kanyang upuan pagkatapos ng pag-aatubili ng isang sandali.

Ngunit sa lalong madaling panahon, narinig nila ang ikalawang sungay ng suntok-mas desperado kaysa sa una at nanginginig tulad ng isang kulog sa puso ng lahat.

Pinirituhan ng Pine.

"Anna!" Nana sumigaw sa sorpresa.

Nang buksan niya ang kanyang ulo, nakita niya ang bruha na diretsong naglalakad sa pinto. Si Brian ay nahuli at tumayo sa harap niya.

"Hindi ba sinabi mo na gusto mong ipagtanggol ang pader ng lungsod? Ngayon oras na," sabi ni Anna nang mahinahon. "Hangga't sumama ka sa akin, hindi mo sinuway ang utos ng Kanyang Kataas-taasan."

Naging bewildered si Brian. Binuksan niya ang tingin sa Pine.

[Iyon ay matalino,] naisip ng Baron sa kanyang sarili. [Ang sinabi niya ay makatuwiran. Ang prinsipe ay hindi gumawa ng panuntunan na dapat lamang siyang manatili sa ospital. Ayon kay Nana, maaari siyang tumawag sa sunog. Kung ang mga bagay ay talagang kagyat, ang paglahok ng isang mangkukulam ay maaaring magpalit ng sitwasyon sa palibot.]

Natapos ang kanyang pag-iisip, nodded siya. "Alagaan mo siya."

"Oo, gagawin ko," si Brian ay naging masigla at tumugon nang masaya.

Nakita ang dalawang pag-alis, tinanong ni Nana, "Ama, pupunta ka ba sa larangan ng digmaan?"

"Ang aking larangan ng digmaan ay narito, ang aking matamis na isa." Ang baron ay ngumiti. "Kung ang mga ito ay demonic beasts o demons, hindi ko kailanman hayaan silang saktan ka."

Ang pader ng lungsod ay hindi malayo sa ospital. Si Anna at Brian ay tumakbo pasilangan sa patag na bato sa kahabaan ng dingding. Nang sila ay dumating sa gitnang lookout tower, natanto nila na ang mga bagay ay lumala sa mas masama.

Ang pader ng lunsod ay nagkaroon ng isang malaking pambungad. Ang mga guwardiya ni Roland ay nagtatanggol sa pambungad na may mga kalasag, ngunit pa rin, ang ilan sa kanila ay natumba. Kabilang sa mga demonic beasts, may isa sa hitsura ng isang bulugan na partikular na galit na galit. Ang mga guwardiya sa harap na nakarating ay halos naipadala na lumilipad kasama ang kanilang mga kalasag.

"Hoy, mapanganib dito. Dapat kang umalis ngayon!" Isang tao ang nagbabala kapag nakita niya si Anna sa kanyang kakaibang sangkap.

Kinilos ni Anna na parang wala siyang narinig. Direktang lumakad siya sa pambungad. Nang ang demonic beast ay nagpatuloy sa paglalakad sa karamihan, bumaling ito at nagpunta kay Anna. Si Brian ang bantay ay dumating sa gilid nang mabilis, binabaan ang kanyang katawan at pinaikot ang kanyang tabak nang pahalang-ang malupit na hayop ay hindi umigtad, at ang isa sa mga foreleg nito ay pumasok sa talim at nagpadala ng tabak na lumilipad, habang ang puwersa ng sarili nitong timbang ay pinutol ang binti .

Ito ay nahulog shrieking at struggled tulad ng isang isda sa labas ng tubig. Walang sinumang darating na malapit. Lumakad si Anna malapit dito at inilagay ang kanyang mga kamay sa lupa. Di-nagtagal ang sunog ay bumabang mula sa ilalim ng katawan nito at mabilis na sinunog ito sa uling.

Napansin din ni Roland ang apoy na lumitaw nang biglaan. Nang makita niya na si Anna ang gumawa nito, ang kanyang puso ay halos umalis sa kanyang dibdib.

Hindi kailanman iyon sa kanyang plano!

Siya ay nagplano upang gawing muna ang pagmamahal ni Nana sa Milisya. Matapos ang karamihan sa mga tao ay tumanggap ng mga witches bilang isa sa mga ito, dahan-dahan niyang ipinaalam sa kanila si Anna.

Ngunit ngayon ay huli na. Sinabi niya agad sa Nightingale, "Huwag mo na akong bigyang pansin sa ngayon. Protektahan muna siya!"

[Walang pinsala ang dapat dumating sa Anna. Siya ang susi sa pagpapaunlad ng industriyalisasyon. Kung siya ay nasugatan, ang kawalan ay hindi masukat, naisip ni Roland.

"Nakuha mo ito," sagot ng Nightingale. "Alagaan mo rin ang iyong sarili."

Lumakad si Anna sa pambungad. Ang mga guwardiya ni Roland ay ginawa para sa kanya dahil nakita nila ang lahat ng batang babae na ito sa kakaibang sangkap nang maraming beses. Siya ay tumayo sa isang pader ng mga kalasag, lumalawak ang kanyang mga kamay nang pahalang. Ang mga apoy ay lumaki mula sa kanyang kamay tulad ng mga puno ng ubas at umakyat sa ibabaw ng pader ng lungsod kung saan ang pagbubukas ay nakatago.

Ang bawat isa na nakakita sa kahanga-hangang tanawin na ito ay natakot. Hindi nila naniniwala ang kanilang mga mata nang makita nila ang isang pader ng apoy na tumaas nang walang abala at pupunuin ang pagbubukas sa pader ng lungsod. Gayunpaman, ito ay hindi maaaring isang ilusyon, dahil ang mataas na temperatura ng apoy ay nagbago nang hindi sinasadya ang mga guwardiya at ang snow sa paligid ay unti-unti na naintindihan, na nagiging sanhi ng siksik na puting ambon.

Naramdaman din ng demonic beast ang init ng dingding ng apoy. Sila ay tumakas mula rito, bagaman ang ilang mga pa rin darted sa apoy bago sila sa lalong madaling panahon sinunog sa ito.

"Ang bawat isa, makapunta sa tuktok ng pader ng lungsod!" Kinuha ni Roland ang pagkakataon at sumigaw, "Spear Squad, ipagpatuloy ang iyong pormasyon! Hunter Squad, fire!"

Matapos sabihin ito, hinawakan niya ang flintlock ng Carter at umakyat sa dingding, binaril sa mga diyablo na hayop na walang paraan.

Ang pagkilos ng prinsipe ay nagbigay-inspirasyon sa lahat. Pagkatapos ng lahat, sa panahong ito, ang mga maharlika at ang mga maharlikang miyembro ay halos hindi nakipaglaban sa harap. Nang pinili ni Prince Roland na labanan ang Milisya na pinili niya mula sa karaniwang mga tao, tila ang kagila-gilalas.

Ang bawat tao'y sumigaw "Ipagtanggol ang Border Town! Lumaban para sa Kanyang Kataas-taasan" at ipagpatuloy ang pagtatanggol sa pagtatayo na parang ang pader ng lungsod ay hindi kailanman napinsala.

Ang paglaban ay tumagal hanggang sa takipsilim. Sa wakas ay wala nang mga demonic na hayop na buhay sa harap ng pader ng lungsod.

Ang apoy ay unti-unting lumabo at nawala. Naalis ni Anna ang dampness mula sa kanyang noo at lumabas sa pambungad.

Pagkatapos nakita ni Roland ang isang hindi kapani-paniwalang eksena.

Ang lahat ng mga bantay ay hinipo ang kanilang dibdib at tumangala sa kanya. Ang Milisiya, na parang naapektuhan ng mga guwardiya, ay pinapanood niya nang tahimik. Walang sumigaw na "demonyo" o "sorceress". Kapayapaan ang nakamit sa ngayon sa hangganan.

Ang isang hindi kilalang kapangyarihan ay nakakatakot talaga. Ngunit nang tumayo ang may-ari nito sa tabi ng mga tao at nakipaglaban sa kasamaan sa kanila, unti-unting pinapalitan ng tiwala at pasasalamat ang takot.

Sinubukan ni Roland na sugpuin ang kanyang kaguluhan at lumakad na kay Anna, para lamang makita ang kanyang maputla at nakapagtataka. Tila siya ay bumagsak anumang minuto.

"Ayos ka lang ba?" Hawak niya ang mga balikat ng dalaga na nag-aalala, habang ang huli ay nagbigay ng mahinang ngiti, naipasa at nahulog sa kanyang mga bisig.