3 Guardian Angel

Sam Pov

I never felt like home, nag lalakad ako ngayun sa isang pathway na bato, sobrang daming bulaklak at puno, ang sarap pakinggan ang mga huni ng mga ibon. It's great to finally have relax, yung tipong walang iniisip, ngayun lang ako nag enjoy sa gitna ng tirik na araw. Parang sa lugar na to wala ng problema, tanging magagandang tanawin lang ang kasama ko parang ayoko ng gumising sa panaginip na ito or umuwi pa ulit sa amin. Kasi puro masasakit lang yung naaalala ko kapag nandun ako.

"Ang ganda talaga dito no?" Someone said

"Oo nga nakaka relax.....Ughhhh sino ka nga pala? Saka nasaan tayo ngayun?" I said with a question look.

"Guardian Angel mo ko di mo ba alam? Itong lugar na ito para ito sa mga taong gusto ng mag pahinga at tapos na ang mission sa lupa, dito kasi wala ng problema, wala ng kalungkutan. Dito puro kasayan at pag mamahalan." Guardian Angel said

"Pwede ba Guardian Angel dito nalang ako? Ayoko ng umuwi sa amin, ang hirap hirap dun." Nag mamakaawa kong sabi.

"Hindi pa pwede Sam, marami ka pang gagawin at isa pa maraming nag hihintay sayo. Gusto mo ba silang iwan ng hindi ka man lang naka pag paalam ng maayos, gusto mo bang masaktan sila ng sobra dahil bigla ka nalang nawala. Sigurado ako ngayun hinahanap ka na nila nag aalala na sila ngayun sayo kaya tara na ihahatid na kita." Oo nga pala nakalimutan ko marami pa pala silang nag hihintay saakin.

Habang nag lalakad kami ni Guardian Angel hindi ko lubos maisip na aalis pa ako sa lugar na to, lahat dito kalmado lang, lahat sila masaya lang parang walang problema na haharapin gusto ko dito na lang ako. Ayoko na talagang bumalik.

"Sam....pahalagahan mo lahat ng taong nasa palagid mo, hindi lahat ng tao sasaktan ka. May oras ang lahat ng bagay wag mong madaliin, ngayun binigyan ka pa ng isang pag kakataon, itama mo ang lahat ng pag kakamali mo. Tandaan mo everything has a reason, don't blame yourself, mag tiwala ka lang sakanya at sa sarili mo malalampasan mo lahat yan." Guardian Angel said, bago pa ako makapag paalam sakanya bigla nalang siyang nawala. That is the last time I remember before everything went black.

I opened my eyes, wala akong makitang iba kundi puro halos puti nasaan na ba ako ngayun. Wala akong maalala na may nangyari saakin. Bakit ako andito, sino nag dala saakin dito? Sino ba ako?

"Sam....Oh my gosh gising kana? Wait here I will call your Doctor." Sabi ng babaeng mabuti na medyo singkit. Sino ba yun bakit andito bigla.

Diko alam ang nangyayari ngayun wala akong maalala na may nangyari saakin? Bakit ba kasi nandito ako alam ko okay naman ako.

"Miss Cliffton can you hear me?" Sabi ng isang matangkad na lalaki na naka puting coat.

"Yes.....Bakit ako nandito?" I said

"Na aksidente ka Miss Cliffton and you are diagnosed with severe Amnesia." He said

"What? Kelan ako na aksidente saka Miss Cliffton ako ba yun? Paano nangyari alam ko naman okay ako." I hissed

"Yeah you're okay Miss Cliffton you just have to calm. I explain it to you kapag na regain mo na ang lakas mo for now mag pahinga ka muna." Doc say, pero ang dami ko pang tanong anong Amnesia, anong bang sakit yun.

"Doc wait ano ba yung Amnesia?" I never knew that thing, anong Amnesia alam ko talaga okay ako.

"It's a temporary loss memory, Please take some rest. I will explain it to you for now you just have a long rest to have a fast recovery."

Hindi na ako nag salita kinausap pa niya muna yung dawang babae na nasa loob ng room ko. After akong i-check ng nurse lumapit agad saakin yung dalawang babae, hindi ko sila kilala, pero kung maka ngiti sila saakin para bang matatagal na kaming mag kakakilala.

"Thank God anak you're okay....Anong nararamdaman mo?"

"Sam....I'm sorry this is my fault kung bakit ka nandito ngayun."

Teka ano ba talaga nangyayari sino ba sila bakit ganun sila kung mag tanong. Anong kasalanan niya bakit parang naiiyak pa silang dalawa. Sino ba tong dalawang to. Gulong gulo na ako.

"Wait sino ba kayo? I just don't remember anything please explain to me para naman naiintindihan ko kayo." Naiinis na ako, feeling ko Im dumb and noob para bang pinag kakaisahan ako ngayun ng mundo.

Ilang minuto silang naka tingin saakin. Now they are crying. Mas malala pa kesa kanina yung isang babae na medyo ka idad ko sobra yung iyak niya, yung matandang babae na nasa mid-40s ata ganun din. Walang nag sasalita sakanila dalawa. Naka tulala lang din ako at hanggang ngayun nag hahanap ng sagot sa mga katanungan ko.

"You're my baby Sam pleasee baby.....Try to remember I'am your mom." I don't know what to say..... I can even imagined may nanay ako? Bakit wala akong maalala na may memories kaming mag kasama?

"Sam....It's me Ez your best friend if you considering me as your best friend." No I don't remember her. I don't have a best friend ano bang sinasabi niya.

Sa sobrang pag iisip ko sumasakit ulo ko. Sobrang sakit parang hinihiwa yung ulo. I can't see them clearly nag blurd na yung paningin ko. Anong nangyayari hindi ko na sila makita pa........

Way to go end of Chapter 3 if you have any question just comment below. At sasagutin ko lahat kung may suggestion or gusto kayo i-advice saakin go!! Thankyou for supporting me. Godbless