သခင္မေလး
"ဆရာေခ်ာင္ရွင္းနဲ႔ သုညဆရာက်န္းရႊမ္တို႔ ျပိဳင္တာ ၾကားၿပီးၾကၿပီလား"
"ျပိဳင္ၾကတယ္? သုညဆရာ ရွံဳးသြားေရာလား? "
"မင္းတို႔ဘယ္လိုမွ ထင္ထားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာက်န္း ႏိုင္သြားတယ္။ သူတခ်က္ သင္ျပေပးလိုက္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားက လက္သီးထိုးအား တစ္ဆတိုးသြားတယ္တဲ့"
"၁ဆ? တခါပဲသင္ေပးလိုက္တာ? မျဖစ္ႏိုင္တာ။ ဆရာလုရႊန္းကိုယ္တိုင္ေတာင္ အဲ့ေလာက္ မစြမ္းႏိုင္ဘူး။ သုညဆရာဆို ပိုမျဖစ္ႏိုင္ေသးတာ"
"လူေတြအမ်ားၾကီး ေရွ႕မွာ ျပိဳင္သြားတာပဲ။ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး"
စားေသာက္ေဆာင္ထဲတြင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႕လိုက္ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သတင္းျဖန္႔မႈေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းနီးပါးပင္ သတင္းျပန္႔သြားေတာ့သည္။
"ပထဆံုးတေခါက္ လမ္းညႊန္လိုက္တာနဲ႔ အား ၁ ဆတိုးသြားတယ္? "
ေက်ာက္ရာက မယံုႏိုင္ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"အလကားပါ ကံေကာင္းၿပီး ၾကက္ကန္းတိုးသြားတာပါ"
ေက်ာက္ရာသည္ ထ်န္းရႊမ္ႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယအႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ပိုင္ယုျမိဳ႕ေတာ္ျမိဳ႕စားၾကီး၏ သမီးျဖစ္သည္။
"ကံေကာင္းတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး။ အား ၁ ဆ တိုးလာဖို႔ဆိုတာ ကံသက္သက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွမရဘူး"
ေက်ာက္ရာ အနားတြင္ ရွိေနေသာ ေက်ာင္းသားသစ္ႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တေယာက္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"နင္က ကံေကာင္းတာလုိ႔မထင္ဘူးေပါ့? ဆရာက်န္းရႊမ္ဆိုတဲ့ သုညဆရာအေၾကာင္း ငါမသိဘူးမွတ္ေနလား။ သူ႕လိုဆရာက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အဲ့ေလာက္အစြမ္းရွိပါ့မလဲ။ နင္ငါေျပာတာမယံုဘူးဆိုရင္ ငါအခုခ်က္ခ်င္း သူ႔မ်က္ႏွာဖံုးကို ခြါၿပီး သူ႕အေၾကာင္းနင္တို႔သိေအာင္ လုပ္ျပမယ္"
ေက်ာက္ရာသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက တဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္ေသာ ဉာဏ္ရွိသည္။ သူမသည္ လုရႊန္းဆရာထံ တပည့္ခံရန္ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူမေလးစားေသာ လုရႊန္းဆရာႏွင့္သုညဆရာကို အျခားေက်ာင္းသားမ်ားက ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာေနသည္ကို ၾကားေနရရာ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲေတာ့သည္။
"ေကာင္းၿပီေလ။ ငါတို႔လဲ သူဘယ္လိုဆရာမ်ိဳးလဲဆိုတာ လက္ေတြ႕သိခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေက်ာက္ရာ ႏွင့္အတူ ထြက္လာလိုက္ၾကသည္။ ဟိုေမးဒီေမးႏွင့္ပင္ သူတို႔သံုးေယာက္ က်န္းရႊမ္၏ စာသင္ခန္းကို ရွာေတြ႕သြားၾကသည္။
"ဆရာက က်န္းရႊမ္လား ခင္ဗ်"
စာသင္ခန္းထဲတြင္ လူငယ္တဦးသည္ ဆရာထိုင္ခံုေပၚတြင္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျပံဳးရင္း ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဘယ္လိုပင္ၾကည့္ၾကည့္ အသင္အျပေကာင္းေသာ ဆရာတဦးပံုစံႏွင့္ လားလားမွ်မတူေပ။
"ေအး.. ဟုတ္တယ္"
စိတ္ထဲရွိ ေကာင္းကင္ဘံုစာၾကည့္တိုက္ကို ေလ့လာေနေသာ က်န္းရႊမ္သည္ ေက်ာင္းသား ၃ ဦးဝင္လာသည္ကို သတိထားမိသြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဆရာက ဆရာေခ်ာင္ရွင္းနဲ႔ ျပိဳင္ပြဲမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို အား ၁ ဆ တိုးေအာင္ သင္ေပးၿပီး ႏိုင္လာတယ္ဆို"
ေက်ာက္ရာက အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့ေသာ ေလသံျဖင့္ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"က်မတို႔ကိုလဲ အား ၁ ဆ တိုးလာေအာင္ သင္ေပးႏိုင္မလားလို႔ လာစမ္းၾကည့္တာပါ"
"ငါက အားယားေနတာမဟုတ္ဘူး"
က်န္းရႊမ္က ထြက္သြားဟူေသာ သေဘာျဖင့္ လက္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္သည္။ ဆရာမ်ားသည္လည္း မာနရွိသည္သာ။ သူတို႔သည္ လမ္းေဘးတြင္ ပိုက္ဆံအတြက္ အစြမ္းျပေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ေပ။ အျခားသူမ်ားက ျမင္ဖူးခ်င္သည္ဆိုရံုမွ်ႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစြမ္းျပလိမ့္မည္နည္း။
"မအားဘူး? ဆရာအခုပဲ အားလို႔ထိုင္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား? "
ေက်ာက္ရာက ေဒါသျဖင့္ အံၾကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ သူမက လမ္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို က်န္းရႊမ္၏ မ်က္ႏွာဖံုးကို ခၽြတ္ျပမည္ဟု ႀကိမ္းဝါးျပခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ယခုေတာ့ က်န္းရႊမ္က သူတို႕ကိုႏွင္လႊတ္ေနရာ ေက်ာက္ရာ အလြန္ရွက္သြားသည္။
"ငါ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြ လက္ခံရဦးမယ္။ မင္းလို ခပ္စြာစြာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပါက္ကရလုပ္ပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနႏိုင္ဘူး "
က်န္းရႊမ္က ခပ္ေအးေအး ေျပာလိုက္သည္။
"ရွင္...ရွင္.. "
ေက်ာက္ရာ ေဒါသထြက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ား မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေတာ့သည္။ သူမသည္ ျမိဳ႕စားသမီးျဖစ္သည့္အျပင္ ေခ်ာေမာလွပမႈမွာလဲ ထိပ္တန္းအဆင့္တြင္ရွိသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို လူအမ်ားသည္ သူမအား ေလးစားမႈႏွင့္ ဆက္ဆံၾကသည္။ ယခု ဒီလူကေတာ့ လ်စ္လ်ဴရွဳလိုက္သည့္အျပင္ ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးဟုပင္ ေခၚလိုက္ေသးသည္။ မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တာ။
"ဆရာ သင္ေပးေအာင္ က်မတို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ"
ေက်ာက္ရာ သူမ၏ေက်ာက္စိမ္းကဲ့သို႔လွပေသာ သြားေလးမ်ားကို ကိုက္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
"ငါ့ကို ဆရာအျဖစ္ အရင္ အသိအမွတ္ျပဳရမွာေပါ့"
က်န္းရႊမ္က ေက်ာက္ရာကို ဒီေလာက္တံုးရသလားဆိုသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလိုက္သည္။ သူမကို ငတံုးတေယာက္လို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ေက်ာက္ရာ ေဒါသပိုထြက္လာသည္။
"ေကာင္းၿပီေလ။ က်မရွင့္ကို ဆရာအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳမယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွင္သင္ေပးတာေတြက အမွားေတြ ေပါက္ကရေတြဆိုရင္ေတာ့ ရွင့္အလိမ္အညာေတြကို အထုပ္ေျဖျပရမွာပဲ"
" ေက်ာက္ရာ! "
"နင္အဲ့လိုလုပ္လို႔မရဘူးေလ။ နင္ သူ႕ကို ဆရာတင္လိုက္ရင္ ဆရာလုရႊန္းအတန္းမွာ နင္တက္လို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္"
အတူပါလာေသာ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ သူမစကားမ်ားကို ၾကားလိုက္ေသာအခါ မူးေမ့လုလု ျဖစ္သြားၾကသည္။ သူတို႕က ေက်ာက္ရာကို ခ်က္ခ်င္းတားလုိက္ၾကသည္။
သူတို႔စကားမ်ားကို ၾကားလိုက္ရေသာ ေက်ာက္ရာ ေတြေဝသြားသည္။ သူမသည္ ေက်ာင္းစည္းကမ္းမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဆရာအျဖစ္တင္ၿပီးမွ ႏႈတ္ထြက္ကာ ေနာက္ဆရာတေယာက္ထံ တပည့္ခံခ်င္လွ်င္ ထိုဆရာမ်ားက မ်ားေသာအားျဖင့္ ျငင္းေလ့ရွိၾကသည္။ လုရႊန္းဆရာကဲ့သို႔ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဆရာဆိုလွ်င္ ပိုဆိုးေပလိမ့္မည္။
"ကဲ မင္းတပည့္ခံဖို႔ သတၱိမရွိဘူးမလား။ အဲ့ဆိုလဲ သြားေတာ့။ ငါ့ကို အလုပ္လာရွဳပ္မေနနဲ႔။ ငါေက်ာင္းသားသစ္ေတြ လက္ခံရအံုးမယ္"
က်န္းရႊမ္က သူမကို လက္ျပကာ ႏွင္လႊတ္လိုက္သည္။
"က်မ တပည့္မခံရဲဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ"
ေက်ာက္ရာ အစက ေတြေဝေနေသးေသာ္လည္း က်န္းရႊမ္၏ စကားမ်ားကို ၾကားလိုက္ေသာအခါ ေပါက္ကြဲလာေတာ့သည္။ သူမက မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္ၿပီး
"က်မအခုခ်က္ခ်င္းပဲ ရွင့္ကို ဆရာတင္မယ္။ က်မကို အသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာက္စိမ္းျပားေပး"
"မင္းစိတ္ေနစိတ္ထားၾကည့္ရတာ သိပ္ဟန္ပံုမရဘူး။ မင္းက ငါ့ကို ဆရာတင္ခ်င္ရင္ေတာင္ ငါက လက္မခံႏိုင္ဘူး"
က်န္းရႊမ္က ေနာက္တႀကိမ္ လက္ယမ္းျပကာ ႏွင္လိုက္ျပန္သည္။
က်န္းရႊမ္သည္ ဝမ္ယင္းကဲ့သို႔ လိမၼာမည့္ပံုေပါက္ေသာ တပည့္မ်ားသာ လိုခ်င္ေလသည္။ ေက်ာက္ရာသည္ အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏိုင္ေသာ ယမ္းအိုးႀကီးႏွင့္တူေလရာ သူ႕တြင္ တပည့္မရွိလ်င္ေတာင္မွ လိုခ်င္စိတ္မရွိေခ်။
"ရွင္... "
သူမက အေလွ်ာ့ေပးကာ တပည့္အျဖစ္ခံယူလိုက္ေသာ္လည္း က်န္းရႊမ္က ျငင္းလိ္မ့္မည္ဟု မထင္ထားေခ်။ ေက်ာက္ရာ ေဒါသမီးေတာက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့သည္။ သူမအေနျဖင့္ ဒီလူလိမ္၏ အလိမ္အညာမ်ားကို အထုပ္ေျဖျပႏိုင္ရန္ လာျခင္းျဖစ္ေလရာ လက္ေလ်ာ့ျပန္သြားရန္ စိတ္ကူးမရွိေခ်။ ဆရာက်န္းသည္ သူ႕အလိမ္အညာမ်ားေပၚမည္စိုးၿပီး သူမကို တမင္သက္သက္ ႏွင္လႊြတ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ေက်ာက္ရာ တထစ္ခ် ယူဆလိုက္သည္။ သူမသာ လွည့္ျပန္သြားလွ်င္ က်န္းရႊမ္၏ ေထာက္ေခ်ာက္အတြင္း က်ေရာက္ျခင္းႏွင့္ ဘာမွမျခားလွေပ။
"ဟြန္း.. ငါက အခုအရင္ဆံုး အမွားအတြက္ ေတာင္းပန္လိုက္မယ္။ ေနာက္မွ သူအသံုးမက်ေၾကာင္းကို တေက်ာင္းလံုးသိေအာင္ အထုပ္ေျဖျပမယ္။ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့"
ေက်ာက္ရာ ထိုသို႔ေတြးလိုက္မိၿပီး ေဒါသေျပသြားသည္။ သူမက သြားေပၚေအာင္ ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဆရာ။ က်မ အျပဳအမူေတြက မေလးစားသလိုျဖစ္သြားတယ္။ က်မ ဆရာ့ဆီ တကယ္ တပည့္ခံခ်င္တာပါ။ ဆရာလက္ခံေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ"
"ဒီလိုေျပာတာကမွ နည္းနည္းၾကည့္ေကာင္းေသးတယ္"
ေက်ာက္ရာ အမူအယာေျပာင္းသြားသည္ကို ၾကည့္ၿပီး က်န္းရႊမ္က ေခါင္းညိတ္ကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကို တပည့္အျဖစ္ လက္ခံေစခ်င္ရင္ ပထမဆံုး ဒီစာသင္ခန္းကို သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရမယ္။ ဖုန္တမႈန္႔ေတာင္ က်န္ေနတာ မေတြ႕ခ်င္ဘူးေနာ္။ ၿပီးရင္ အျပင္ဘက္က သန္႔စင္ခန္းကို သန္႕ရွင္းေရးသြားလုပ္။ အိမ္သာခြက္ကို ေျပာင္ေအာင္တိုက္ခဲ့။ မင္းအဲ့ဒါေတြ လုပ္ၿပီးရင္ အေျခအေနၾကည့္ၿပီး မင္းကို တပည့္အျဖစ္လက္ခံလိုက္မယ္"
"ရွင္ သိပ္လြန္မလာနဲ႔ေနာ္"
ေက်ာက္ရာ ေဒါသျပန္ထြက္လာသည္။ သူမသည္ ေတာ္ဝင္ျမိဳ႕စားသမီးျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အိမ္အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သတ္လွ်င္ ဘာမွလုပ္ခဲ့ရျခင္းမရွိေခ်။ သို႔ေသာ္ ဒီလူကေတာ့ သူ႔ကို အခန္းသန္႔ရွင္းလုပ္ခိုင္းေနရံုသာမက အိမ္သာခြက္ေတာင္ ေဆးခိုင္းေနေသးသည္။
ဒီလူရူးေနတာလား။
"မင္းက အဲ့ေလာက္ အလုပ္ကေလးေတြေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဘာမ်ားသင္ခ်င္ေနေသးလဲ။ ပ်င္းၿပီး အသံုးမက်တဲ့ တပည့္ ငါမလိုခ်င္ဘူး။ မင္းသြားလို႔ရၿပီ"
က်န္းရႊမ္က မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ဟီးဟီး။ ေကာင္စုတ္မကေလး နင္က ငါနဲ႔မ်ား လာေဆာ့ခ်င္ေနေသးတယ္ ဟုတ္လား။ နင့္အေတြ႕အၾကံဳေလာက္နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး။
"က်မကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ။ က်မအခုပဲ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ အိမ္သာသြားေဆးမယ္"
ေက်ာက္ရာ အံၾကိတ္ကာ တံမ်က္စည္းကို ယူလိုက္ၿပီး သန္႕ရွင္းေရး စလုပ္လိုက္သည္။
" ေက်ာက္ရာ ဒီဆရာက အဲ့ေလာက္ အစြမ္းရွိမယ့္ဆရာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ တမင္မင္ သက္သက္ နင့္ကို ႏွိပ္စက္ေနတာ။ ငါတို႔ျပန္ၾကရေအာင္"
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ျမိဳ႕စားသမီးက တံမ်က္စည္းလွည္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ေသာအခါ ထိတ္လန္႔သြားကာ ကျပာကယာ လွမ္းတားလိုက္ၾကသည္။
"နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒီနားမွာရွဳပ္မေနၾကနဲ႔ အျပင္ထြက္ေန။ ေက်ာက္ရာဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘယ္သူ႕မွ အရွံဳးေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ငါဒီေန႔ အဆံုးစြန္ထိ သူနဲ႕ျပိဳင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ"
ေက်ာက္ရာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"ဒါ.. ဒါ"
ေက်ာက္ရာကို နားခ်မရႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း သိလိုက္ရေသာအခါ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ဘာဆက္လုပ္ရမည္ မသိျဖစ္သြားၾကသည္။ သူတို႔သည္ ေက်ာက္ရာ ေဒါသၾကီးၿပီး တဇြတ္ထိုး လုပ္တတ္သည္ကို ေကာင္းစြာ သိထားၾကေလသည္။
"အိ္မ္ေတာ္ထိန္းေရာင္းက ေက်ာက္ရာကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔တာမလား။ သူသာ သုညဆရာက သူ႕သခင္မေလးကို ဒီလိုခိုင္းေနတာ သိရင္ ေသခ်ာေပါက္လာတားမွာပဲ။ သူ႕ကိုသြားရွာၾကရေအာင္"
အခ်ိန္အတန္ၾကာ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ၾကည့္ေနမိၿပီးမွ ဘာလုပ္သင့္ေၾကာင္း တေယာက္က အၾကံရသြားသည္။ ေက်ာင္းတြင္ မည္သည့္ ေဘးရန္မွႀကံဳႏိုင္စရာမရွိေသာ္လည္း ေက်ာက္ရာ မိသားစု အဆင့္အတန္းအရ ေက်ာင္းသို႔ အိမ္ေတာ္ထိန္းေရာင္းကို အေဖာ္အျဖစ္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ အိမ္ေတာ္ထိန္းေရာင္းသည္ ေက်ာင္းထဲတြင္ ရွိေနမွာ ေသခ်ာေလသည္။
"ေအး သူ႕ကိုသြားရွာၾကရေအာင္"
ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ ေတြေဝမေနေတာ့ပဲ အိမ္ေတာ္ထိန္းေရာင္းအား ရွာရန္ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။
ေက်ာက္ရာ တခါမွ အိမ္အလုပ္မလုပ္ဖူးခဲ့ေသာ္လည္း ခနအၾကာတြင္ တံမ်က္စည္းကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လွည္းတတ္သြားသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အခန္းတခုလံုးသန္႔ရွင္းသြားရာ ေက်ာက္ရာ သန္႕စင္ခန္းကို သန္္႕ရွင္းေရး ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ သန္႔စင္ခန္းတခုလံုး ေတာက္ေျပာင္သြားသည္မွာ လွဲအိပ္ခ်င္စရာပင္ ေကာင္းေနေတာ့သည္။
"မဆိုးဘူးပဲ"
က်န္းရႊမ္က ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္ေနလိုက္သည္။
"ဒီေလာက္ဆို ရၿပီမလား ဆရာ။ အခု က်မကို တပည့္အျဖစ္ လက္ခံၿပီး သင္ေပးေတာ့မယ္ မလား"
အလုပ္ၿပီးသြားေသာအခါ ေက်ာက္ရာ အံၾကိတ္ပီး က်န္းရႊမ္ကို ေမးလိုက္သည္။ သူမ၏ ေက်ာက္စိမ္းလိုလွပေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ ေဒါသေယာင္မ်ား သမ္းေနပီး သူမေရွ႕ရွိ က်န္းရႊမ္ကို လက္သီးႏွင့္ မထိုးမိေအာင္ မနည္းထိန္းေနရေလသည္။
"ေအး.. ေရာ့မင္းအတြက္ ေက်ာက္စိမ္းျပား"
ေက်ာက္ရာ မ်က္ႏွာမွ လူသတ္ခ်င္စိတ္မ်ားကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး က်န္းရႊမ္က ေက်ာင္းစိမ္းျပားကို ပစ္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာက္ရာ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴလိုက္ၿပီး လက္ထိပ္ကိုကိုက္ကာ ေသြးတစက္ ေက်ာက္စိမ္းျပားေပၚ ခ်လိုက္သည္။
"ဆရာက်န္း အခုက်မက ဆရာ့တပည့္ျဖစ္ပီဆိုေတာ့ က်မကို စသင္ေပးေတာ့မလား? "
သူမရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ ဆရာက်န္း၏ အလိမ္အညာကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရန္ သိပ္မေဝးေတာ့ေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္ကာ ေက်ာက္ရာ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေပ်ာ္လာသည္။
"ငါ့ကို သိုင္းတခုခု အရင္ကစားျပ။ ဒါမွ မင္းအေျခခံဘယ္ေလာက္ရွိလဲ ၾကည့္လို႔ရမွာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေက်ာက္ရာ က်န္းရႊမ္ကို ဦးညႊတ္လိုက္ၿပီး သိုင္းကြက္စတင္ေဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။
ဟူး.. ဟူူး.. ဟူး..
ေလတိုးသံမ်ား ထြက္လာသည္။ သူမလက္ဝါးခ်က္မ်ားမွာ အင္အာျပင္းထန္လွသည္။ မိန္းကေလးခ်င္းတူေသာ္လည္း ေက်ာက္ရာ၏ အားအင္မွာ ဝမ္ယင္းထက္ မ်ားစြာသာလွသည္။ တခ်က္ၾကည့့္ရံုမွ်ႏွင့္ပင္ သူမအရင္က ဘယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားေလ့က်င့္ခဲ့ေၾကာင္းသိႏိုင္သည္။
ေက်ာက္ရာ သိုင္းကစားေနသည္ကို ၾကည့္ေနေသာ္လည္း က်န္းရႊမ္၏ အာရံုမွာ ေကာင္းကင္ဘံုစာၾကည့္တိုက္ထဲ ေရာက္ေနေလၿပီ။ သူထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ စာအုပ္စင္ေပၚမွ ေက်ာက္ရာဟု ေရးထားသည့္ စာအုပ္တအုပ္ က်လာေလသည္။
" ေက်ာက္ရာ၊ ပိုင္ယုျမိဳ႕စားသမီး၊ သိုင္းအဆင့္ ၁ က်ဴရွီထိပ္ဆံုးအဆင့္"
"စြမ္းအင္က်င့္စဥ္ - ေက်ာက္စိမ္းအပ်ိဳစင္က်င့္စဥ္"
...
"အာနည္းခ်က္ - ၂၇ ခ်က္။ ၁။ ေဒါသၾကီးၿပီး မဆင္မခ်င္လုပ္တတ္သည္။ ထိုအခ်က္သည္ ေက်ာက္စိမ္းက်င့္စဥ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ က်င့္စဥ္၏အစြမ္းအားလံုးကို အသံုးမခ်ႏိုင္။ ၂။ ........ "
စာအုပ္သည္ သူအရင္ဖတ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္ႏွင့္ ထပ္တူပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ရာ အားနည္းခ်က္မ်ားအားလံုး စာအုပ္ထဲတြင္ ျပည့္စံုစြာ ေဖာ္ျပထားသည္။
အခ်ိန္သိ္ပ္မၾကာလိုက္ပဲ ေက်ာက္ရာ သိုင္းကစားေနသည္မွာ ၿပီးဆံုးသြားသည္။ ေက်ာက္ရာ သူမ၏ လွပေသာ လက္ဝါးျဖင့္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ရွိေနေသာ ေက်ာက္တိုင္ကို လွမ္းရိုက္လိုက္သည္။
၁၁၀!
"မဆိုးဘူး။ မဆိုးဘူး"
က်န္းရႊမ္ ေခါင္းညိတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
ေက်ာက္ရာသည္ ပိုင္ယုျမိဳ႕စားသမီးပီပီ ေက်ာင္းမွ သင္ခန္းစာမ်ားမသင္ရေသးမီ ဒီေလာက္ အားျပင္းေသာ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္မ်ား ရိုက္ႏိုင္ေလသည္။
"ကဲ ဆရာ က်မကို သင္ျပေပးပါအံုး"
ေက်ာက္ရာ က်န္းရႊမ္ကို လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။