14 Chapter 14
☠︎︎ You're Mine : វិថីស្នេហ៍អ្នកលេង ☦︎︎
Ep14 : ឋានសួគ៌ក្រោមមេឃ
" ឯងឥឡូវនេះស្គមច្រេីនណាស់ តេីគេមានធ្វេីបាបឯងដែរទេ .....ម៉េចក៏មិននិយាយ " Denglun ដកចេញពីការឱបបន្តិច ព្រមទាំងយកដៃទាំងពីរដាក់លេីស្មាររបស់ប្អូនថ្នមៗ
[......] Zhan
" យ៉ាងម៉េចមានរឿងអីមែនទេ " Denglun ចាប់ផ្តេីមឈ្លិចសួរប្អូនព្រោះឃេីញឱនមុខចុះ
" គឺខ្ញុំមានកូនជាមួយគេហេីយ " Zhan និយាយស្រាលៗទាំងមិនហ៊ានងេីយមុខឡេីង
" ឯងនិយាយថាម៉េច " Denglun ហាក់ភ្ញាក់ផ្អេីលជាខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលនាយបានលឺនោះ
" ពុទ្ធោរ Zhan នេះគេធ្វេីយ៉ាងនេះចំពោះឯងហេស " Denglun ក៏ទាញ Zhan មកឱបសារជាថ្មីនិងអង្អែលស្មារថ្នមៗ
" តេីឯងមានដោយរបៀបណាទៅ ? " Denglun សួរដោយមិនបានដកដៃពីកាឱប
" គឺកាលពី 2 សបា្តហ៍មុនគេបាននាំខ្ញុំទៅមន្ទីពេទ្យ និងចាត់ចែងធ្វេីរឿងនេះដោយមនុស្សពពោះជំនួស "
Zhan និយាយទាំងរលីងរលោង
" បងពិតជាសុំទោសឯងពិតមែនណា...ដែលបានខុសធ្ងន់យ៉ាងនេះចំពោះឯង " Denglun ដករាងកាយប្អូនចេញបន្តិចនិងនិយាយជាមួយក្រសែភ្នែកភ្លឺថ្លា
" រឿងវាហួសទៅហេីយបងកុំបន្ទោសខ្លួនឯងអី... " Zhan
" និយាយអញ្ចឹងតេីបងចង់ជួបខ្ញុំមកនេះមានការអី ? " Zhan
" គឺ តាមពិតទៅកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុនបងបានយកលុយទៅសងគេ 200 លាន$ វិញនិងមានបំណងលោះ
ឯងមកវិញ តែគេមិនព្រមទទួលសោះ " Denglun
" ចុះបងបានលុយច្រេីនយ៉ាងនេះពីណាមក ? " Zhan ងឿយឆ្ងល់ជាខ្លាំង
" គឺ ពេលនេះបងសហការជំនួញជាមួយ Melvin " Denglun
" Melvin អញ្ចឹងហេស ? " Zhan
" ចុះពេលបងទៅជួប Yibo គេមានធ្វេីអីបងដែរទេ ? " Zhan
" អត់ទេ.....គេមិនត្រូវការលុយរឺអ្វីទាំងអស់....គេត្រូវការតែឯងតែប៉ុណ្ណោះ " Dengln
" ឈប់សិន.....កុំប្រាប់ខ្ញុំថាពួកបងមានគំនិតអាក្រក់ទៅលេីគេណា ! " Zhan
" Melvin និងគេជាសត្រូវនិងគ្នាយូរហេីយព្រោះរឿងមុខជំនួញ....ណាមួយបងចង់យកឯងមកវិញក៏សម្រេចចិត្តសហការគ្នា " Dengln
" តែបង.....គេមិនបានអាក្រក់ជាមួយខ្ញុំទេ....ណាមួយចរិករបស់ Yibo ឆេវឆាវណាស់ ខ្ញុំមិនចង់អោយបងទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយរឿងរបស់ពួកគេទេ " Zhan បង្ហាញទឹកមុខព្រួយបារម្មណ៍
" តេីឯងស្រលាញ់គេមែនទេ ? " Dengun ចាប់ផ្តេីមបញ្ចេញស្នាមញរញឹមបន្តិច
" គឺខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែរ " Zhan មិនហ៊ានទាំងមេីលមុខបងគេផង
" បងគោរពតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ឯង...បេីច្បាស់លាស់ពេលណាទាក់ទងនិងបងវិញ " នាយញរញឹមបន្តិចនិងយកដៃដាក់ពីលេីដៃប្អូនជាការអោយកម្លាំងចិត្ត
————————————
បន្ទាប់ពីសំណេះសំណាលគ្នាចប់កូនចៅរបស់ Melvin ក៏នាំ Zhan យកមកដាក់នៅក្បែរភូមិគ្រឹះវិញ
————————————
ពេលរសៀល
រាងក្រាស់ដែលអង្គុយនៅពីមុខកុំព្យូទ័រដែលផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលេីកាម៉េរាសុវត្ថិភាព បានដកដង្ហេីមធំមួយ .....
ជាការពិតណាស់កាលពីព្រឹកមិញអង្គរក្សរបស់ Yibo បានតេប្រាប់ចៅហ្វាយនាយខ្លួនថា Zhan និយាយថាមិនចង់ទៅណានិងអោយពួកគេទៅសម្រាក ..... Yiboលឺដូចនេះហាក់កេីតចិត្តសង្ស័យនិង មិនទុកចិត្តទេីបអោយពួកគេតាមជាសម្ងាត់ដេីម្បីការពាររាងតូច។
————————————
រាងតូចដេីរចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញទាំងទឹកមុខញរញឹមញរញែមព្រោះកំពុងតែគិតរឿងមួយ ....
" Zhan មកវិញហេីយហេស " មនុស្សវ័យចំណាស់
" បាទម៉ែដោះ ^^ " Zhan
" ម៉ែដោះមានអីអោយខ្ញុំជួយទេ ....អាចប្រាប់ខ្ញុំបានណា "
Zhan
" អញ្ចឹង Zhan ជួយអុំចំអិនម្ហូបបន្តិចទៅ " ម៉ែដោះ
" បាទខ្ញុំសុំទៅផ្លាស់សំលៀតបំពាក់សិន " Zhan
" គឺ..." ម៉ែដោះ
ម៉ែដោះហាមាត់និយាយិនទាន់អស់ផងរាងតូចក៏ឡេីងទៅលេីបាត់
—————————————
Zhan គ្រាន់តែចូលមកដល់បន្ទប់ភ្លាមក៏ទម្លាក់ខ្លួននៅលេីពូកភ្លេតរបៀបមនុស្សខ្ចិល រាងតូចបិទភ្នែកសំងំមួយភ្លែតស្រាប់តែមានអ្វីមកសង្កត់ពីលេី
រាងតូចភ្ញាក់ក្រញាងភ្លាមៗតែម្តង
" Yi....Yibo បងមកតាំងពីស្មេីរណា ? " Zhan សួរទាំងបេីកភ្នែកធំៗ
" មួយសន្ទុះហេីយ...តេីអូនមកពីណា? " Yibo និយាយធម្មតាទាំងខ្លួនទ្រោបពីលេីរាងតូច
" គឺមកពីជួបមិត្តភក្តិ....." ឆ្លេីយអាក់ៗ
" មិត្តភក្តិមួយណាទៅ ? " Yibo សួរទាំងដឹងចម្លេីយរួចមកហេីយ
" គឺ Chanyeol ដែលធ្វេីការនៅក្លឹបនោះអី ...អូនអផ្សុកពេកទេីបទៅរកគេនិយាយគ្នាលេង " Zhan
[ hmmmm ] ...
Yibo ដឹងច្បាស់ថា Zhan កុហកតែខ្ចិលសួរបន្ថែមក៏អោនមុខសន្សឹមៗទៅថេីបបបូរមាត់របស់រាងតូចតែម្តង នាយថេីបយ៉ាងថ្នាក់ថ្នមជាមួយបបូរមាត់ដ៏ទន់ល្មេីយពណ៌សុីជំពូររបស់ Zhan
Zhan ក៏បានថេីមតបទៅវិញមួយៗយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ដែរធ្វេីអោយរាងក្រាស់ពេញចិត្តជាខ្លាំង
ម៉ែដោះដែលចាំនៅខាងក្រោមយូរពេកក៏ឡេីងមករករាងតូច....គាត់មិនទាន់បានគោះទ្វាផងព្រោះទ្វាមានចន្លោះបន្តិចដោយសារ Zhanបិទមិនជិត គ្រាន់តែគាត់ឃេីញភ្លាមក៏ទាញទ្វាបិទអោយដោយពុំមានសម្លេងរំខានដល់អ្នកខាងក្នុងទេ
ថេីបគ្នាមួយសន្ទុះ Yibo ក៏ដកមាត់ចេញបន្តិច
" នេះបងផឹកច្រេីនយ៉ាងនេះហេស ....អូនស្ទេីរតែស្រវឹងដោយសាររស់ជាតិក្នុងមាត់បងទៅហេីយ " Zhan ផ្តោះផ្តងអោយរាងក្រាស់ធ្វេីអោយនាយមានស្នាមញរញឹមចេញមក
" បងនឹកអូនខ្លាំងណាស់..... ពេលបងមិននៅអូនមាននឹកបងទេ ? " នាយញរញឹមតិចតួចនិងផ្ចង់មុខទៅរករាងតូច
" Hmmmm មិនដឹងដែរ " រាងតូចធ្វេីមុខមាត់បែបមនុស្សខិលទៅកាន់រាងក្រាស់
" ខូចណាស់យេីងនេះ " នាយយកដៃទាំងពីរទៅក្រសោមុខរបស់រាងតូច និងថេីបមាត់សារជាថ្មីដោយមិនចេះជិនណាយ
————————
ថេីបបានមួយសន្ទុះក្រោយមកនាយក៏ដាក់ក្បាលផ្តេកពីលេីដេីមទ្រូងរបស់រាងតូច
" បងយ៉ាងមិចហ្នឹង ? " រាងតូចសួរឡេីងព្រោះឃេីញអាការ:របស់រាងក្រាស់ប្លែកៗ
" បងហត់នឿយ " Yibo បន្លឺឡេីងទាំងបិទភ្នែក
" បេីហត់ក៏សម្រាកខ្លះទៅ " Zhan និយាយទាំងយកដៃទៅអង្អែលសក់រាងក្រាស់ថ្មមៗ
" Zhan ចង់ចាកចោលបងទេ ? " បន្លឺឡេីងទាំងបិទភ្នែក
" បងឈប់គិតពីរឿងនោះទៀតទៅ....កាលនោះដោយសារខ្ញុំខឹងមួយឆាវទេីបពោលវាឡេីង " Zhan
" ខ្ញុំមិនចាកចេញពីបងទេ បងសម្រាកចុះ " Zhan
" សន្យាណា " Yibo ក៏បង្រាស់ខ្លួនចេញពី Zhan ទៅផ្នែកម្ខាងទៀតនិងលេីកដៃថ្ពក់គ្នា
" អូនសន្យា " .....
ស្នាមញរញឹមទាំងសងខាងចាប់ផ្តេីមលេចឡេីង រួចរាងក្រាស់ក៏គេងអោបរាងតូចលង់លក់តែម្តង ព្រោះតែហត់ពេក
( គេងយកកម្លាំង 😉 )
រាងតូចមិនបានគេងទេព្រោះកំពុងតែគិត
" បងល្អនិងអូនយ៉ាងនេះ អូនម៉េចនិងដាច់ចិត្តចាកចោលទៅមនុស្សល្ងង់ " រាងតូចថេីបថ្ងាសរាងក្រាស់បន្តិចក៏ក្រោកឡេីងនឹកឃេីញចង់ធ្វេីម្ហូបអោយរាងក្រាស់ញាំម្តង
Zhan ក៏បានទាញភួយមកដណ្តប់អោយ រួចក៏ចុះទៅក្រោមបាត់
————————
" ម៉ែដោះខ្ញុំមកវិញហេីយ " Zhan
ម៉ែដោះញរញឹមដាក់រាងតូច
" ម៉ែដោះមានអីអោយខ្ញុំជួយទេ ? " Zhan
" ម៉ែដោះរៀបចំអស់ហេីយ Zhan គ្រាន់តែដាក់ស្ងោរនិងលាយគ្រឿងទៅ " ម៉ែដោះ
" បាទ ^^. " រាងតូចញរញឹមយ៉ាងស្រស់
Zhan និងម៉ែដោះនាំគ្នាធ្វេីម្ហូបជាច្រេីនមុខ ធ្វេីបណ្តេីរសំណេះសំណាលគ្នាបណ្តេីរ ពីរឿងនេះ.....នោះ
————————
" Zhan សំណាងណាស់ " ម៉ែដោះ
" ...... " ធ្វេីភ្នែកម៉ង់ៗ
" Zhan អាចធ្វេីអោយអ្នកប្រុសតូចអុំមានស្នាមញរញឹមអុំពិតជាអរគុណ Zhan ណាស់ " ម៉ែដោះ
" ម៉ែដោះ " Zhan ហៅឈ្មោះអ្នកជាចាស់ទុំឡេីង
" ពិតមែនណា.....អុំគិតថាអ្នកប្រុសអុំមានក្តីសុខណាស់ពេលនេះ....Yibo គ្មានភាពកក់ក្តៅតាំងពីក្មេង គេព្យាយាមធ្វេីខ្លួនឯងអោយរឹងមាំជានិច្ច.....អុំសង្ឃឹមថា Zhan និងមេីលថែរគេនិងផ្តល់ភាពកក់ក្តៅអោយច្រេីនៗ " ម៉ែដោះនិយាយទាំងយកដៃ Zhan ទៅក្រសោបជាប់
" បាទម៉ែដោះ " Zhan ហាក់ធ្វេីអ្វីមិនត្រូវព្រោះអៀនខ្លាំងពេកបេីនិយាយពីមុខវិញឡេីងក្រហម
អ្នកទាំងពីរនិងអ្នកបំរេីដ៏ទៃក៏បានរៀបចំអាហារពេលល្ងាចរួចរាល់នៅខាងក្រោយវិមានក្បែរសួនច្បារនិងអាងទឹក។
———————
រាងក្រាស់ដែលគេងលក់អស់ 2-3 ម៉ោងក៏ចាប់ផ្តេីមបេីកភ្នែកទាំងមមីមមេីល និង ដៃដូចជាស្ទាបរាវរកអ្វីម៉្យាង ដោយស្ទាបមិនចំក៏ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនតែម្តង
" Zhan " នាយបន្លឺឡេីងទាំងទឹកមុខភ័យព្រួយ ដេីររកក្នុងបន្ទប់សព្វ រួចក៏ចុះទៅជាន់ក្រោមម្តង
" ohhh Yibo បងភ្ញាក់ហេីយហេស " Zhan កំពុងដេីររៀបនិងឡេីងជាន់លេី
Yibo ក៏រត់មកអោប Zhan តែម្តង
ឯអ្នកបំរេីដែលកំពុងជូតតុកៅអីក្បែរនោះនាំគ្នាភ្លឹកមេីលថ្លែរ
" Yibo មនុស្សច្រេីនណាស់ " Zhan បន្លឺឡេីងព្រោះអៀនឡេីងរឹងខ្លួន
លឺដូចនេះរាងក្រាស់ក្រហេមបន្តិច ធ្វេីអោយអ្នកផងទាំងពួងនាំគ្នានាំគ្នារត់បះជេីងច្រូង
" មេីលបងចុះ " Zhan ទាញរាងក្រាស់ចេញនិងសេីចទាំងហួសចិត្ត និងចរិកមិនប្តូរមួយនេះ
" បងខំតែដេីររកអូនពេញហ្នឹង ....អូនទេីបមកពីណា " Yibo
" គឺអូនទៅជួយម៉ែដោះធ្វេីម្ហូប ហេីយអូនកំពុងតែឡេីងទៅហៅបងហេីយតា៎ " រាងតូចតបទៅវិញទាំងយកដៃចង្អុលទៅអង្អែលច្រមុះរាងក្រាស់
" បែបនេះត្រូវពិន័យហេីយ " និយាយរួចក៏ថេីបមាត់រៀងតូចយកតែម្តង
រាងតូចក៏បម្រាស់ចេញពីការថេីបនិងងាកឆ្វេង ងាកស្តាំខ្លាចមានមនុស្សឃេីញ ...ដោយឃេីញកាយវិការរាងតូចបែបនេះរាងក្រាស់កាន់តែផ្គេីនឡេីងដោយទាញខ្លួនរាងតូចមកផ្អឹបនិងខ្លួន
" នែ ... បងធ្វេីស្អីហ្នឹង ? " Zhan
Yibo មិនមាត់តែហុចថ្ពាល់ខ្លួនឯងជំនួសការនិយាយ
" អោយលឿន 1. 2 ...." Yibo
រាងតូចក៏ថេីបតែម្តងព្រោះមិនដឹងពីគោលបំណងរបស់រាងក្រាស់ថាបេីខ្លួនមិនថេីបទេនិងមានរឿងអ្វីកេីតឡេីង
" ឆ្លាត " Yibo និយាយទាំងខិល
" បានហេីយឆាប់ទៅញាំអាហារពេលល្ងាច " រាងតូចនិយាយរួចក៏រេីបំរាស់ហេីយដេីរទៅកាន់តុអាហារវិញទាំងអៀនស្ទេីរដេីរមិនចង់រួច ណាមួយខ្មាស់អ្នកបំរេីមុននេះផង
—————
តុអាហារតែពីរអ្នក
" យ៉ាងម៉េចដែរ លេបកេីតអត់ " Zhan ចាំចម្លេីយពីអ្នកម្ខាងទៀត
" hmmm ឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់រកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបានទេ...តែបងថា Zhan មិនបាច់ឧស្សាហ៍ចូលចង្ក្រាន្តក៏បាន បងខ្លាចអូនហត់ " Yibo និយាយផងនិងលេីកស៊ុបហុតផង
" មិនអីទេបេីបងចូលចិត្តអូននិងធ្វេីអោយញាំរាល់ថ្ងៃ .....តែថាស៊ុបពិតជាឆ្ងាញ់ពិតមែនហេស ? " Zhan និយាយរួចក៏ដួសភ្លក់តែម្តងស្រាប់តែ
" ខិខិខិ ... " ឆ្លក់និងរស់ជាតិខ្លួនឯងព្រោះវាសាបដូចទឹកទន្លេហេីយហិលខ្លាំងទៀតផង
" Yibo បងយ៉ាងមិចហ្នឹងក្រែងថាឆ្អាញ់មិនអញ្ចឹងហី ? " Zhan និយាយបណ្តេីរយកស៊ុបចេញពីរាងក្រាស់បណ្តេីរ
" ពិតមែនហេីយ....សំរាប់បងគឺឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ " រាងក្រាស់និយាយថែមទាំងដណ្តេីមស៊ុបពីរាងតូចមកញាំបន្ត
" ចាក់វាចោលទៅ....នេះញាំម្ហូបរបស់ម៉ែដោះវិញ " រាងតូចចាប់អាហាររបស់ម៉ែដោះដាក់អោយ Yibo និងព្យាយាមទាញស៊ុបពីដៃ Yibo
" មិចអាចនិងចាក់ចោលបានទៅអូនធ្វេីហត់សឹងអី " រាងក្រាស់និយាយរួចក៏លេីកចានហុតទាល់តែអស់តែម្តង
" Yibo " រាងតូចបន្លឺឡេីងទាំងរលីងរលោងព្រោះក្តុកក្តួលក្នុងចិត្តជាពន់ពេក
នេះគេសុខចិត្តញាំម្ហូបដែលខ្ញុំធ្វេីទាំងគ្មានជាតិហេីយពិបាកលេបអញ្ចឹងហេស .....
មិនអោយបង្អង់យូរាងតូចក៏ងេីបទៅអង្គុយលេីរាងក្រាស់ដោយយកដៃទាំងគូរទៅអោបកនិងផ្តេកខ្លួនទៅលេីដេីមទ្រូងរាងក្រាស់តែម្តង.....
" Yibo បងល្អពេកហេីយ.....អោយអូនសុំទោសដែលយល់ច្រលំនិងបងមករហូត " Zhan និយាយដោយទន់ភ្លន់ទៅកាន់រាងក្រាស
" ហឹស.....បងមិនល្អពេកទេហេីយក៏មិនមែនសំរាប់គ្រប់គ្នាដែរតែអូនម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ " Yibo បង្ហេីយស្នាមញរញឹមទៅកាន់រាងតូចនិងថេីបថ្ងាសបន្តិច
ការទទួលទានអាហារពេលល្ងាចយ៉ាងមានក្តីសុខក៏បញ្ចប់ទៅដោយរលូន ។
———————————
9:09 Pm ☾
❥ បន្ទប់ YiZhan ☽
រាងក្រាស់បន្ទាប់ពីសម្អាតកាយរួចក៏អង្គុយលេីលាឡុងអង្គុយចុចទូរស័ព្ទក្រោមពន្លឺភ្លេីងផ្លុងៗ
ឯរៀងតូចក៏កំពុងនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកសម្អាតកាយនៅក្នុងអាងត្រាំទឹកដោយដុះអង្អែលខ្លួនជាមួយស្បៃសាប៊ូទៅលេីសាច់ដ៏សែនសខ្ចីទន់រលោង។
មួុយសន្ទុះក្រោយមក
រាងតូចក៏ចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញជាមួយនិងឈុតរាត្រីពណ៌សរ សក់សេីមតិចៗ
រាងក្រាស់ក៏សម្លឹងទៅកាន់រាងតូចស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាក្តៅភាយៗហាក់ដុតកម្តៅក្នុងខ្លួនរាប់ពាន់អង្សាដោយសារតែភាពទាក់ទាញរបស់រាងតូច
រាងក្រាស់ក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះរួចដេីរសំដៅមកកាន់រាងតូច
" Yibo " រាងតូចបន្លឺឡេីង
រាងក្រាស់ក៏ចាប់បី Zhan តែម្តង រីឯ Zhan វិញក៏យកដៃតោងករាងក្រាស់ជាប់ នាយបីមកដាក់នៅលេីពូកថ្នមៗ
រាងក្រាស់ក៏ទ្រោបពីលេីរាងកាយរបស់ Zhan
" Yibo " Zhan ហៅម្តងទៀតលក្ខណ:ថាខ្លួនមិនចង់ធ្វេីរឿងនោះទេ
" អូនជាអ្នកដុតបងដោយខ្លួនឯងទេ " នាយសេីចបន្តិចក៏អោនទៅថេីមមាត់រាងតូចពីថ្នមៗទៅខ្លាំងៗ
" ឈប់សិន Yibo " Zhanគ្រលាសភ្នែកទៅអំពូលភ្លេីងដែរនៅក្បែរគ្រែ
Yibo ហាក់យល់ន័យក៏ឈោងដៃបិទភ្លេីងតែម្តង
Zhan ហាក់ប្រកែកមិនបានក៏ព្រមនិងរាងក្រាស់ហេីយថេីបតបវិញដៃទាំងគូររបស់ Zhan បានវែកអាវរាងក្រាស់ឡេីងចេញពីខ្លួន....Yibo ខ្លួនឯងផ្ទាល់ក៏បានចាត់ការសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចេញនៅឡេីយតែ Zhan
Yibo បានថេីបកញ្ចឹងកររបស់ Zhan ដោយស្រង់ខ្លិនយ៉ាងឈ្ងុយឈ្ងប់ នាយហាក់ងប់ងុលនិងរាងកាយនេះដកខ្លួនមិនរួចសោះ
រាងតូចបានថ្ងូរឡេីងយ៉ាងស្រេីបស្រាលដោយដៃចាប់ផ្តេីមខ្ញៅខ្នងរបស់ Yiboឡេីង
Yibo បានជញ្ជក់ករនិងទ្រូងរបស់រាងតូចឡេីងក្រហមជាំដុំៗជាច្រេីនកន្លែង
Yibo ហាក់ទ្រាំលែងបានក៏ យកដៃម្ខាងទាញខ្សែរអាវរាត្រីចេញដោយបង្ហាញឡេីងនៅរាងកាយអាក្រាធរបស់ Zhan យ៉ាងទាក់ទាញ
សាច់ប៉ះសាច់ ជេីងនិងជេីងរមួលរកគ្នាហាក់មានចំណង់ជាខ្លាំង
រាងក្រាស់ហាក់ទ្រាំលែងបានក៏យកដៃញែកជេីងរបស់ Zhan បន្តិចនិងស៊ករបស់ខ្លួនដែលកំពុងរីកមាឌនោះចូល
អា៎ក ~
អារម្មណ៍ដែលធ្លាប់កេីតឡេីងពីមុននោះវាចាប់ផ្តេីមសារជាថ្មី
Zhan ចាន់ផ្តេីមឈឺឡេីងព្រោះខានធ្វេីបែបនេះយូរ
" ទ្រាំបន្តិចទៅ " Yibo
វាពិតជាចង្អៀតនិងពិបាកស៊កចូលជាខ្លាំងដែលធ្វេីអោយ Zhan រកអ្វីនិយាយពុំត្រូវពីភាពឈឺចាប់មួយនេះ
រាងតូចបានយកដៃទាំងគូរខ្ញាំពូកស្ទេីរដាច់រហែក
ទីបំផុតនាយក៏ស៊កចូលផុតយ៉ាងជ្រៅធ្វេីអោយអ្នកម្ខាងទៀតមានអារម្មណ៍ថាណែនពេញតំបន់សំខាន់របស់ខ្លួន
រាងក្រាស់ធ្វេីចលនាពីយឺតទៅលឿនទៅៗ ជ្រៅៗ ពេញៗ ឯដៃរបស់ Zhan ក៏ខ្ញាំខ្នងរបស់រាងក្រាស់ធ្វេីអោយមានក្រឡាឈាមពាសពេញខ្នងដ៏រឹងមាំមួយនេះ
Zhan បែកញេីសជោគថ្ងាស ហាក់ទ្រាំលែងបាន
Yibo ងេីញក្បាលយ៉ាងសុខស្រួលជាទីបំផុតព្រោះមានទឹករអិលម៉្យាងជំនួយដល់នាយ
" Yibo .....អា៎ស....ឈប់បាននៅ? " Zhan រលាក់ទៅតាមកម្លាំងដែលសំរុកចូល
" បន្តិចទៀតណា " នាយអោនមកថេីបថ្ងាសបន្តិចនិងស្រាក់ដៃចូលដៃរបស់ Zhanសារជាថ្មីដេីម្បីអោយមានភាពកក់ក្តៅ
" Yibo .... អា៎ស ....ហេតុអីយូរយ៉ាងនេះ .....អា៎ស " Zhan
" ...ហឹក...ជិតរួចហេីយ .... បងសុំណា ..." YIbo
4-5 ម៉ោងកន្លងផុតទៅដោយបញ្ចប់អស់ជាច្រេីនក្បាច់នាយមិនបានទៅសម្អាតកាយទេតែយកអាវរាត្រីមកពាក់អោយ Zhan វិញ រីឯខ្លួនឯងគ្រាន់តែស្លៀកខោខ្លីមួយតែប៉ុណ្ណោះ។ នាយបានទាញភួយមកដណ្តប់រាងកាយរបស់ខ្លួននិង Zhan
Yibo បានថេីបថ្ងាសបន្តិច
" អរគុណសំរាប់យប់នេះណា ប្រពន្ធបង " Yibo
" hmmm " Zhan
រួចក៏គេងអោបគ្នារហូតទល់ភ្លឺតែម្តង
To be continue
—————————————
