บทที่ 382 ไม่ให้คุณไป!
เยี่ยหวันหวั่นแช่ตัวอยู่ในอ่างน้ำแข็งอยู่นานโข แช่น้ำแข็งจนตัวสั่นถึงได้ปีนออกมา
ตั้งแต่มีชีวิตใหม่ยังไม่เคยต้องทรมานทรกรรมแบบนี้เลย พยายามสุดๆ แล้ว...
เมื่อกลับมาถึงห้องรับแขก เยี่ยหวันหวั่นเก็บข้าวของทั้งหมดที่ตนเองเตรียมไว้เมื่อสองสามวันก่อน ยัดลงกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่ใบหนึ่ง จากนั้นลากมันกลับจิ่นหยวนด้วยกัน
ตอนเรียกรถมาส่งถึงจิ่นหยวนก็กลางดึกแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นส่งกระเป๋าสัมภาระในมือให้คนรับใช้ยกขึ้นไปเก็บบนตึก ก่อนถามขึ้น “คุณชายเก้ากลับมาหรือยัง?”
“ยังไม่กลับเลยค่ะคุณหนูเยี่ย” คนใช้เอ่ยตอบ
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินเช่นนี้ คิ้วพลันขมวดแน่น
เพื่อโครงการนี้ ซือเยี่ยหานทุ่มเททำงานหนักต่อเนื่องมาเป็นเวลาเกือบสามปีเต็มแล้ว ในระยะนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ เขาก็ยิ่งทำงานล่วงเวลาทุกวัน แม้แต่เวลานอนสามชั่วโมงก็ยังรับประกันไม่ได้
นี่ยังเป็นผลจากการที่เยี่ยหวันหวั่นจับตามองแล้ว อาศัยช่องบังคับให้เขางีบพักผ่อนสักหน่อย
แม้จะรู้เรื่องสุขภาพของเขาดี รู้ว่าหากเขายังทำแบบนี้ต่อไปร่างกายจะทรุดโทรมแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งได้...
Support your favorite authors and translators in webnovel.com