ตอนที่ 1271 - 1272

บทที่ 1271 คำประกาศอันเย่อหยิ่ง

ผ่านไปไม่นาน ด้านหลังพ่อครัวคนหนึ่งมีคนยกโต๊ะขนาดเล็กเดินมาหยุดยืนข้างโต๊ะที่เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วนั่งอยู่ “องค์รัชทายาท นี่คืออาหารจานสุดท้าย ทองม้วนทอดกรอบพ่ะย่ะค่ะ” เถ้าแก่ยืนกล่าวอยู่ด้านหนึ่ง

“เป็ดย่างหรือ?” เฟิ่งจิ่วชะงัก มองเป็ดย่างที่ถูกย่างจนเป็นสีเหลืองทอง รวมถึงอาหารเครื่องเคียงด้านข้าง ก่อนอดเลิกคิ้วไม่ได้

“นี่คือเป็ดวิญญาณสามสี เป็นจานเด็ดของที่นี่ เจ้าดูสิ เป็ดวิญญาณเอามาแค่หนังติดเนื้อบางๆ ชั้นหนึ่ง หนังกรอบชุ่มฉ่ำ มันแต่ไม่เลี่ยน สัมผัสหอมกรุ่นตอนเข้าปากมีเอกลักษณ์มาก” เซวียนหยวนโม่เจ๋อเอ่ย ดวงตาปรากฏรอยยิ้ม เพราะเห็นคนที่นั่งตรงหน้าทำหน้าตะกละตะกลามเต็มที่แล้ว

เฟิ่งจิ่วจ้องมีดในมือพ่อครัว เขาตวัดมีดไม่กี่ที ก็ปาดเอาหนังเป็ดออกมาได้หมด หนังทุกชิ้นมีเนื้อบางๆ ติดมาหนึ่งชั้น ความจริงเธออยากบอกนักว่าเธอเคยกินของสิ่งนี้แล้ว แต่เดาว่ารสสัมผัสคงไม่เหมือนกัน

“เชิญเพลิดเพลินกับอาหารพ่ะย่ะค่ะ” หลังจัดวางทองม้วนทอดกรอบเป็นจานวางไว้ตรงหน้าคนทั้งสองประกอบกับน้ำจิ้มเสร็จ จึงค่อยถอยออกไป

เซวียนหยวนโม่เจ๋อคีบให้เธอหนึ่งชิ้น “ชิมดูสิ”