เจอของดี
เจอของดี
วันนี้ทุกคนต้องออกเดินทางไปเมืองต่อไป หยางเพ่ยเพ่ย ก็ได้มาส่งนางด้วย
" เถียนเถียน เจ้าต้องส่งข่าวบอกข้าบ้างนะ ว่าเจ้าไปเมืองไหน เผื่อว่าข้าจะได้ตามเจ้าไปด้วย" หยางเพ่ยเพ่ยบอกสหายคนใหม่ " ตามมาให้ได้จริงๆเถอะ" เถียนเถียน
สองสาวยิ้มให้กัน
ทุกคนเดินทางออกจากเมืองมาได้ 1000 ลี้ ก็พบเข้ากับป่าขนาดใหญ่ ทุกคนหันหน้ามามองตากัน คุนหมิงสั่งให้ทหารไปหาดอกไม้มาให้ชิงชิง
" พวกเจ้าไปหาดอกไม้มาให้ชิงชิง ให้ได้มากที่สุดดอกอะไรที่มีกลิ่นหอมๆเอามาให้หมด"
" ขอรับ" ทหารขานทหารขานรับพร้อมกัน
พวกทหารเดินออกไป องค์รัชทายาทก็เข้ามาถาม
" คุนหมิงเจ้าสั่งให้หยุดขบวนทำไมหรือ"
" ข้าให้ทหารไปเก็บดอกไม้มาให้ชิงชิงทำน้ำหอมให้เถียนเถียนน่ะ" คุนหมิงตอบ
องค์รัชทายาทพยักหน้าเข้าใจ
" พวกเจ้าไปช่วยทหารเก็บดอกไม้มาให้ได้มากๆ หน่อย เอาที่มีกลิ่นหอมๆนะ" องค์รัชทายาทสั่งองครักษ์ไปช่วยทหารในปกครองของคุนหมิง
" พวกเขาไปไหนกันหรือขอรับ" จางหย่งฉีถามคุนหมิง
" ทุกคนไปเก็บดอกไม้มาให้พี่สาวชิงชิงเขาทำน้ำหอมน่ะ" คุนหมิงตอบ
พวกเด็กๆเข้าไปช่วยทหารตั้งกระโจมหลังจากนั้นจางเหม่ยเหมยก็เข้าไปอ้อนให้เถียนเถียนสอนเย็บผ้า
" พี่สาวคนงามเจ้าขา สอนเหมยเอ๋อเย็บผ้าบ้างได้หรือไม่เจ้าคะ" เด็กน้อยทำตาปริบๆ ออดอ้อนอย่างน่ารัก
ทั้ง 5 สาวมองหน้ากันภายในใจนั้นคิดเช่นเดียวกัน
' ทำไมถึงอ้อนได้น่ารักอย่างนี้นะ'
" เอาซิ เหมยเอ๋อ อยากเรียนอะไรก่อนดีล่ะ" เถียนเถียนถาม
" เหมยเอ๋อ อยากเรียนตัดชุดเจ้าค่ะ เหมยเอ๋ออยากตัดชุดให้พี่ๆใส่เจ้าค่ะ" เด็กน้อยตอบฉะฉาน
องค์รัชทายาทมองดูเถียนเถียนพูดคุยกับเด็กน้อยก็ยิ้มพลางนึกว่าถ้าเป็นลูกๆของนางและพระองค์จะเป็นอย่างไร
" เฮ้อ!!!! นายหญิงคงจะหนีบุรุษผู้นี้ไม่พ้นแล้วล่ะ" หวงหลงคิดอย่างขำๆก่อนจะเดินไปนั่งอยู่ข้างๆเถียนเถียน
องค์รัชทายาทมองหวงหลงด้วยแววตาไม่พอใจ
หวงหลงเองก็รับรู้ความคิดขององค์รัชทายาทก็ยักคิ้วให้ด้วยแววตาเยาะเย้ยเล็กๆ
เหล่าองครักษ์ได้แต่กรอกตามองบนกับการเปิดศึกของทั้ง 2 คน
ยามอู่(11.00-12.59)
สาวๆช่วยกันทำอาหารกลางวันโดยมีองค์รัชทายาทคอยป่วนเถียนเถียนคอยหยิบโน่นจับนี่อยู่ข้างๆ ตลอด ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป จนสาวๆทั้ง 4 กรอกตามองบนด้วยความอ่อนอกอ่อนใจในความหน้าด้านขององค์รัชทายาท
เหล่าทหารและองครักษ์ทั้งหลาย กลั้นหัวเราะกันเต็มที่
" องค์รัชทายาทใช้วิธี หน้าด้านตอแหล จริงๆด้วย" องครักษ์เงาคนหนึ่งพูดขึ้น
พอทุกคนได้ฟังก็พูดขึ้นพร้อมกัน
" เออ จริง"
" หวังว่า พระชายาของพระองค์จะเป็นนางเพียงคนเดียวนะ" องครักษ์คนหนึ่งพูดขึ้น
ทางด้านทหารที่ไปเก็บดอกไม้ก็ไปเจอถ้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง แต่ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้
" ไปรายงาน องค์รัชทายาทกับรองแม่ทัพกันก่อน" ทหารคนหนึ่งชวนเพื่อน
" ได้ ถ้างั้นแบ่งคนเฝ้าถ้ำซัก 5-6 คนก็พอ"
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยก็รีบดำเนินการทันที
ผ่านไป 1 ชั่วยาม ทหารก็มาถึงที่พัก ก่อนจะรีบเข้าไปรายงาน
องค์รัชทายาทและหลี่คุนหมิงกำลังนั่งเดินหมากกันอยู่ ทั้ง 2 กำลังดูเชิงกันอยู่สักพักก็มีองครักษ์เข้ามารายงาน
" ทหารที่ไปเก็บดอกไม้มาขอเข้าเฝ้าพะย่ะค่ะ"
" ให้เข้ามา" องค์รัชทายาทอนุญาต
" ถวายพระพรองค์รัชทายาทพะย่ะค่ะ" ทหารรีบทำความเคารพ
" มีอะไร"
" ทูลองค์รัชทายาท พวกกระหม่อมเจอถ้ำพะย่ะค่ะ"
" แล้วไง"
" พวกกระหม่อมไม่มีใครสามารถเข้าไปได้พะย่ะค่ะ"
" หืมม....." องค์รัชทายาทแปลกพระทัย" น่าสนใจ"
องค์รัชทายาทตัดสินใจที่จะไปดูถ้ำเมื่อคนอื่นๆรู้ก็ขอตามไปด้วย
ทางด้าน หวงหลงสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างจึงชวนเถียนเถียนไปดู
" นายหญิงขอรับ ข้าจับสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่คุ้นเคยขอรับ"
" พลังอะไรหรือ" เถียนเถียนถาม
" ยังไม่แน่ใจขอรับ ไปดูกันเถอะขอรับ" ว่าแล้วก็จูงมือนายหญิงของตนไปทันที
เดินมาได้สักพักก็พบเข้ากับกลุ่มขององค์รัชทายาท
" เถียนเอ๋อ เจ้าจะไปที่ใดรึ" องค์รัชทายาทถาม
" เอ่อ.....ถวาย...."
" ไม่ต้องมากพิธีกับพี่" องค์รัชทายาทพูดอย่างอ่อนโยน แววตามีแววหวาน
" เอ่อ.....": เถียนเถียนพูดอะไรไม่ออก
" องค์รัชทายาทจะเสด็จไปที่ใดหรือพะย่ะค่ะ" หวงหลงถาม
องค์รัชทายาทเหลือบมองเล็กน้อย
" เถียนเอ๋อ เจ้าจะไปดูถ้ำที่ทหารเจอใช่หรือไม่ ถ้าใช่ก็ไปกับพี่" องค์รัชทายาทเห็นโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดนางในดวงใจจึงรีบไขว่คว้าโอกาสทันที
หวงหลงที่เห็นองค์รัชทายาทไม่ตอบคำถามตนเอง แต่หันไปถามนายหญิงของตนแทน จึงกรอกตามองบน
" รีบไปกันเถิดขอรับช้ามากแล้ว" หวงหลงขัดคอองค์รัชทายาทด้วยความหมั่นไส้
องค์รัชทายาทปรายตามองหวงหลงอย่างเย็นชา ก่อนจะเอื้อมมือไปจับจูงเถียนเถียนออกเดินต่อไปยังถ้ำ
1 ชั่วยาม ผ่านไป
ทุกคนเดินมาถึงถ้ำที่มีปัญหา
ฝ่ายทหารที่เฝ้าถ้ำเมื่อเห็นทุกคนมากันแล้วก็รีบเข้ามาทำความเคารพ
" ถวายพระพรองค์รัชทายาท" ทหารทุกนายทำความเคารพ องค์รัชทายาท
" ลุกขึ้น"
" ขอบพระทัยพะย่ะค่ะเพราะ"
" เหตุใดถ้ำนี้พวกเจ้าจึงเข้าไปไม่ได้"
" พวกข้าก็ไม่ทราบพะย่ะค่ะ"
เมื่อได้คำตอบแล้วเถียนเถียนขอลองเข้าไปในถ้ำ แต่องค์รัช ทายาทไม่ยอมเพราะกลัวนางจะมีอันตราย
" ถ้าหม่อมฉันไม่เข้าแล้วใครจะเข้าเพคะ" เถียนเถียนเถียงองค์รัชทายาท
" พี่กลัวว่าเจ้าจะมีอันตรายนะเถียนเอ๋อ" องค์รัชทายาทกล่าวเสียงดุ
" ถ้าเช่นนั้น พระองค์ก็เข้าไปกับหม่อมฉันด้วยซิเพคะ" เถียนเถียนมององค์รัชทายาทอย่างท้าทาย
องค์รัชทายาท เมื่อโดนมองอย่างท้าทายก็อึ้ง!!!! ก่อนจะยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อคิดว่าจะได้อยู่กับนางในดวงใจนานอีกนิด แต่ก็ต้องตัดใจ เมื่อข้างในนั้นไม่รู้ว่าจะมีอันตรายอันใดอยู่บ้าง
" ไม่ได้!!!!" องค์รัชทายาทปฏิเสธ
" เฮอะ.....ไม่ง้อหรอก" เถียนเถียนพูดจบก็ก้าวเท้าเข้าไปในถ้ำทันที
เมื่อทุกคนเห็นหญิงสาวก้าวเข้าไปในถ้ำได้ก็ตกตะลึง
เมื่อตั้งสติได้องค์รัชทายาทรีบวิ่งตามเข้าไปทันที
หวงหลงได้แต่กรอกตามองบน ก่อนจะเดินตามทั้ง 2 คนเข้าไปในถ้ำ
ด้าน เถียนเถียน เมื่อเดินเข้ามาในถ้ำก็บ่นองค์รัชทายาท
" อีตาองค์รัชทายาท บ้าเอ๊ย กลัวตายล่ะ"
" ไอ้คนบ้าเอ๊ย แกอายุ 18 แต่ฉัน 30 แล้วนะเว้ยไม่ใช่เด็ก 3 ขวบ นะเว๊ย"
" โว้ย ไอ้งี่เง่ารัชทายาทเอ้ย"
" ว๊ายย..." หญิงสาวตกใจเมื่อมีมือมาจับต้นแขน ก่อนจะวาดมือไปตบ
ฝ่ายองค์รัชทายาท เมื่อตามมาทันได้ยิน เถียนเถียนด่าตนก็อมยิ้มขบขัน จึงเอื้อมมือไปจับต้นแขนหญิงสาวเอาไว้
" ว๊ายย..."
เมื่อหญิงสาวหันกลับมาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นรอย 5 นิ้ว บนใบหน้าขององค์รัชทายาท
" เอ่อ....หม่อมฉันขออภัยเพคะ"
หวงหลงมาทันฉากตบพอดีก็ยกยิ้ม
" มิเป็นไรเถียนเอ๋อ เจ้าตบพี่ เพราะเจ้ารักพี่ใช่หรือไม่"
เมื่อได้ฟังจบ เถียนเถียนกับหวงหลงกรอกตามองบนทันใด
' มั่นหน้ามาก ' เถียนเถียนเอ่ยในใจ
ภายในถ้ำลึก
" ผู้ใดเข้ามาในถ้ำของข้า" เสียงคำรามของมังกรตนหนึ่งก่อนจะแผ่ไอเย็นออกมาจนน้ำแข็งเต็มถ้ำ
ด้านกลุ่มขององค์รัชทายาท
เมื่อสัมผัสกับอากาศหนาวเย็นฉับพลันก็รีบเข้าไปสวมกอดนางในดวงใจให้คลายความหนาวเย็น
เถียนเถียนที่โดนกอดถึงกับอึ้งไม่คาดคิดว่าจะโดนกอด
" เฮ้ย! " หวงหลงตกตะลึง
ด้านคุนหมิงที่ตามมาสมทบ เมื่อรู้เรื่องจากทหารก็รีบเข้าถ้ำไปตามน้องสาวทันทีก็มาเจอฉากเด็ด จึงได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่อย่างเงียบๆ
ฝ่ายมังกรตนนั้นได้เลื้อยออกมาจนมาเจอกับกลุ่มเถียนเถียน
" พวกเจ้าทำอะไร บัดสีที่สุด" มังกรตวาดพร้อมพ่นไฟออกมา
" เฮ้ย! " ทุกคนตกใจกับเปลวเพลิง ก่อนจะหลบไปกันคนละทาง
องค์รัชทายาทดึงเถียนเถียนหลบมากับพระองค์
" เถียนเอ๋อ เจ้าหลบออกไปก่อนเดี๋ยวพี่จะจัดการเจ้ามังกรตนนี้เอง"
" เฮอะ!!!! อวดดีนักนะเจ้ามนุษย์" มังกรไฟพูดด้วยความสมเพช
" หึ วันนี้ข้าจะย่างสดเจ้า โทษฐานทำว่าที่ชายาของข้าตกใจ" องค์รัชทายาทเอ่ยอาฆาต ก่อนจะทะยานเพื่อเข้าไปสู้กับมังกรไฟ
มังกรไฟเห็นดังนั้นก็พ่นไฟออกมาก่อนจะตวัดหางฟาดองค์รัชทายาทกระเด็นไปกระแทกผนังถ้ำ
องค์รัชทายาทลุกขึ้นทะยานเข้าไปหาอีกรอบ แต่รอบนี้ตั้งใจจะไปที่หางแทน มังกรไฟเมื่อเห็นดังนั้นก็พ่นไฟเข้าใส่องค์รัชทายาทพร้อมฟาดหางใส่
องค์รัชทายาทเมื่อมังกรพ่นไฟมาก็คอยระวังหางของมัน เมื่อหางฟาดมาจึงเอามีดสั้นปาไปปักเอาไว้ก่อนจะเอาคมกระบี่กรีดฝ่ามือแล้วสลัดเลือดไปโดนตางหน้าผากของมัน องค์รัชทายาทเปลี่ยนใจทำพันธะสัญญากับมังกรไฟ
พลันวงแหวนพันธะสัญญาก็ปรากฏ ก่อนจะหายไปใน 5 ลมหายใจ
" นายท่าน" เสียงมังกรไฟเอ่ยเรียกในร่างมนุษย์
"เจ้าเป็นใคร แล้วมังกรตนนั้นอยู่ที่ใด" องค์รัชทายาทถาม
" ข้าคือมังกรตนนั้นขอรับ"
" เจ้าทำพันธะสัญญากับข้าเยี่ยงนี้ แล้วเจ้าจะไปอยู่ที่ใดเล่า"
" ในมิติจิตของนายท่านขอรับ"
" ข้ามีมิติจิตด้วยหรือ"
" มีขอรับ แต่นายท่านเปิดเองไม่ได้ท่านต้องให้นายหญิงสอนขอรับ"
" หืมม...นางมีมิติจิตด้วยหรือ"
" มีขอรับ"
" อืมม...เดี๋ยวข้าจะไปหานาง" พูดพลางเหลียวหาเถียนเถียนไปด้วย
" ว่าที่ชายาข้าไปไหน"
" นายหญิงคงกำลังสู้กับมังกรเหมันต์อยู่ขอรับ"
" ว่าอย่างไรนะ"
" เอ่อ.....ใจเย็นๆขอรับนายท่าน มันเป็นบททดสอบขอรับ"
" บททดสอบรึ"
" จริงซิ เจ้าชื่ออะไรรึ"
' อะไรกันนี่พึ่งจะมาถามชื่อเนี่ยนะ' มังกรไฟคิดในใจ
" ข้าชื่อ เฟยหวง ขอรับ"
ตัดมาที่เถียนเถียน
เมื่อองค์รัชทายาทออกไปสู้กับมังกรไฟ เพื่อปกป้องเธอแล้ว ผ่านไปราวๆ 1 เค่อ ก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่เริ่มเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหลบไปได้อย่างหวุดหวิด เมื่อมังกรเหมันต์ พ่นหอกน้ำแข็งโจมตี
เมื่อหลบออกมาพ้นแล้วหญิงสาวใช้ธาตุไฟเข้าต้านรับหอกน้ำแข็งก่อนจะหายตัวไปอยู่ด้านหลังของมังกรเหมันต์ แต่มังกรเหมันต์รู้ตัวก่อนจึงตวัดหางฟาดหญิงสาวไปเต็มๆ
เถียนเถียนที่ถูกมังกรเหมันต์เอาหางฟาดจนจุกก็เกิดถูกใจ ตัดสินใจทำพันธะสัญญากับมันทันที คราวนี้มังกรเหมันต์ใช้ทั้งหอกน้ำแข็งและหางฟาด
แต่เถียนเถียนก็หายตัวไปบนหัวของมันพร้อมกรีดเลือดหยดลงบนหัวของมัน เมื่อมังกรเหมันต์ถูกทำพันธะสัญญาก็สงบนิ่ง
" คารวะนายหญิง" น้ำเสียงไพเราะเอ่ยทำความเคารพ
" เจ้าเป็นใคร แล้วมังกรเหมันต์ตนนั้น หายไปไหนเล่า" เถียนเถียนสงสัย
" ข้าน้อยคือมังกรเหมันต์ตนนั้นเจ้าค่ะ"
สักพักองค์รัชทายาทและเฟยหวงก็เดินเข้ามา
องค์รัชทายาทเข้าไปจับตัวนางหมุนไปหมุนมาหาบาดแผล ก่อนจะตีเนียนกอดเอาไว้
ด้านทหารหน้าถ้ำ
เมื่อปราการหน้าถ้ำหายไปทหารทุกนายจึงพากันเข้าไปในถ้ำ ด้วยความเป็นห่วงทุกคน
ด้านคุนหมิง
เมื่อเสียงการต่อสู้จบลงก็รีบมาดูน้องสาวตน
แต่เมื่อมาถึง ภาพที่เห็นทำเอาขมับปวดตุ๊บๆ เพราะเจ้าสหายหน้าตายตรงหน้ากอดน้องสาวตนอยู่
ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสหายหน้าตายส่งสายตาห้ามเอาไว้ เขาคงจะเข้าไปช่วยน้องสาวตนแล้ว แต่เมื่อได้เห็นฝีมือน้องสาวก็อึ้ง เพราะแม้แต่ตนก็ยังเทียบไม่ได้
เถียนเถียนที่ถูกกอดอยู่นั้นพยายามดิ้นรนให้องค์รัชทายาทปล่อย
" ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ"
" อย่าดื้อซิ พี่กำลังปลอบใจเจ้าอยู่นะ" พูดพลางเอามือกดศีรษะนางให้แนบกับอกกว้าง
" หม่อมฉันไม่ได้กลัวเพคะ" พูดพลางดิ้นอีกครั้ง
" งั้นเจ้าก็ปลอบใจพี่ เพราะพี่กลัวมากเลย"
" อะแฮ่มม.....ปล่อยน้องสาวข้าได้แล้วเจ้าสหายหน้ามึน" คุนหมิงเอ่ยเสียงเย็น
องค์รัชทายาทยังคงทำไม่รู้ไม่ชี้
" นี่.....จ้าวหนานกง เจ้าทำแบบนี้น้องสาวข้าเสื่อมเสียนะ"
องค์รัชทายาทเมื่อได้ยินดังนั้นก็จำยอมคลายอ้อมกอดออกอย่างเสียดาย เมื่อคิดถึงความเหมาะสม และความถูกต้องแล้วนางยังไม่ได้อภิเษกกับพระองค์ ดังนั้นนางจะเสื่อมเสียมิได้
แต่ใครจะรู้เมื่อทหารทุกนายได้มองไปที่ เฟยหวงและหวงเฟย อย่างตกตะลึงเพราะนอกจากจะ สง่างาม น่าเกรงขามแล้วยังงดงามราวกับไม่ใช่มนุษย์
ต้องกราบขออภัยที่เกิดความผิดพลาดบางประการมา ณ ที่นี้
ปัญหาเกิดจากโทรศัพท์มือถือของไรท์ มันรวนค่ะยังไม่มีตังค์ซื้อใหม่
ปัญหาคือ เราไม่ได้เผยแพร่แต่มันเผยแพร่เอง โดยไม่ได้ตั้งใจค่ะ ไรท์เซ็ง