Vol.2-468 เจียงน้อยจอมเจ้าเล่ห์มาแล้ว

บทที่ 468 เจียงน้อยจอมเจ้าเล่ห์มาแล้ว!

หลังพลบค่ำ หมิงซานที่โกลาหลทั้งวันก็ค่อยๆ สงบลง ก่อนที่เยี่ยนจิ่วเฉา อวี๋หวั่นและพรรคพวกจะมา หมิงซานเงียบสงบดั่งสระน้ำเย็นไม่แบ่งกลางวันกลางคืน ทว่าบัดนี้ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของไข่ดำน้อยทั้งสามคน เสียงชุยเฒ่าที่ตะโกนก่นด่า และการเคลื่อนไหวของอิ่งลิ่ว ชิงเหยียนและคนอื่นๆ แม้แต่ปรมาจารย์ที่เทพเจ้ามังกรเห็นหัวมิเห็นหางก็มีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าเมื่อก่อนไม่น้อย

หมิงซานที่เป็นเช่นนี้ทำให้เหล่าศิษย์รู้สึกภักดีด้วยใจอย่างไม่ต้องสงสัย แต่หลังจากมันสงบลง ก็กลายเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่หลับใหลอีกครั้ง กลิ่นอายอันตรายและน่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมาในคืนที่มืดมิด

“หลับแล้ว” อวี๋หวั่นนอนลงข้างๆ ไข่ดำทั้งสามแล้วห่มผ้าให้พวกเขา

ดวงตาของทั้งสามเบิกกว้าง มองขึ้นไปบนยอดม่านคลุมเตียงด้วยดวงตาใส ราวกับว่าผู้ใดก็ไม่มีง่วงสักคน

แปลกยิ่งนัก กลางวันไม่ได้นอนงีบ ชั่วยามนี้จะยังไม่ง่วงได้อย่างไร?

อวี๋หวั่นมองดูพวกเขาอย่างประหลาดใจ “เหตุใดยังไม่นอน? หิวหรือ? หรือไม่สบายที่ใด?”

ทั้งสามส่ายหัว

“เช่นนั้นกำลังคิดสิ่งใดอยู่?” อวี๋หวั่นลูบหัวเล็กๆ ทั้งสาม