Vol.2-014 คนเห่อหลาน

บทที่ 14 คนเห่อหลาน

บ้านเดิมสกุลอวี๋ไม่ใหญ่พอ ไม่สามารถจุเหล่าโจรลักม้าถึงยี่สิบสามสิบคนได้ อาหารจานแพะทั้งหมดถูกยกไปยังทางเข้าหมู่บ้าน และแพะย่างสองตัวก็ถูกนำไปแขวนไว้ข้างบ่อน้ำเก่า

แพะย่างกรอบนอกนุ่มใน เนื้อแพะชุ่มฉ่ำ ฤดูใบไม้ผลิไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะกินเนื้อแพะ หลังจากสารทฤดู แพะตัวเมียจะมีเนื้อมากขึ้น ชั้นไขมันใต้เนื้อจะหนาขึ้น เมื่อย่างออกมาแล้วจึงจะได้รสชาติที่ดียิ่งยวด

แพะสองตัวนี้ยังไม่นับว่าเป็นแพะที่โตเต็มวัย กระนั้นเมื่อผ่านฝีมือของพ่อครัวเทพเป้าแล้ว ก็ย่อมต้องทำออกมาได้ดีหาผู้ใดเปรียบ

ย่างแพะทั้งตัว ต้องย่างสามครั้ง และกินสามครั้ง

กินครั้งแรกคือต้องกินหนังกรอบสีเหลืองทองด้านนอก โรยด้วยงาขาว หั่นเป็นเส้น จิ้มน้ำจิ้มสูตรลับ เมื่อกัดเข้าไป ทั้งหอมทั้งกรอบ ไขมันละลายติดปลายลิ้น น้ำจิ้มเย็นๆ และหนังแพะร้อนๆ ผสมผสานกันออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม

กลิ่นหอมของงา ระคนกับกลิ่นของมันแพะ หอมหวนเกินบรรยาย

แน่นอนว่าหัวหน้าโจรลักม้ามิใช่คนโง่ เขาให้พ่อครัวเทพเป้าและอวี๋หวั่นชิมอาหารก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มียาพิษ จึงจะแจกจ่ายให้บรรดาพี่น้องกิน