บทที่ 103-1 ความอบอุ่นของกระโจมดอกพุดตาน

บทที่ 103-1 ความอบอุ่นของกระโจมดอกพุดตาน

“ท่านแม่ทัพเยี่ยนจำคนผิดแล้ว ข้ามีชื่อมีแซ่ ทว่าไม่ได้ชื่อเซี่ยชิงอย่างที่ท่านว่าหรอกเจ้าค่ะ” มุมปากของชิงเซี่ยแฝงไปด้วยรอยยิ้ม สายตาเย็นเหยียบ มองเยี่ยนหุยอย่างเย็นชา ก่อนเอ่ยพูดเสียงนิ่ง

เยี่ยนหุยหัวเราะเสียงดัง พูดว่า “ได้อยู่ในสายตาขององค์ชายสามเช่นนี้ ตำแหน่งแม่ทัพหญิงแห่งซีชวนคงไม่อยู่ในสายตาของแม่นาง ทว่าทะเบียนทหารของแม่นางอยู่ในกองทัพซีชวนแล้ว การรับรองเป็นที่รู้โดยทั่วกัน จักรพรรดิของพวกเรามีเจตนาดี หากว่าถูกปฏิเสธซึ่งๆ หน้าเช่นนี้ เกรงว่าจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้น”

ชิงเซี่ยยิ้มเย็น ทว่าพูดด้วยน้ำเสียงแจ่มใสว่า “ข้าเป็นเพียงคนธรรมดาที่กลัวความมืดกลัวเจ็บกลัวจน แต่ไม่กลัวความวุ่นวาย ท่านแม่ทัพเองก็ไม่ได้เพิ่งจะรู้จักข้าเพียงวันสองวัน หากยังไม่เชื่อ ก็คงต้องลองดูสักตั้ง”