บทที่ 081-1 บทเพลงโศกแห่งกลียุค

บทที่ 81-1 บทเพลงโศกแห่งกลียุค

“ฉินจือเหยียน...”

ชิงเซี่ยขมวดคิ้วมุ่น มองไปยังธงรบที่โบกสะบัดและกองทัพแข็งแกร่งที่อยู่เบื้องหลังเขา ตัวตนแม่ทัพใต้เกราะอ่อนที่นั่งอยู่บนหลังม้าศึกอย่างสูงส่งนั่นก็ให้รู้สึกเจ็บช้ำใจ คิดไม่ถึงว่านางจู่โจมมาไกลนับร้อยลี้ รีบเร่งร้อนใจราวกับถูกแผดเผา ทว่าหลังจากฝ่าวงล้อมอันตรายที่ดาหน้าเขามานับไม่ถ้วน สุดท้ายกลับต้องมาเผชิญเข้ากับใบหน้านี้ มองไปที่ใบหน้าที่ออกซีดเซียวเล็กน้อยแต่กลับเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกอดทนของฉินจือเหยียน ชิงเซี่ยก็รู้สึกอึดอัดใจ นี่ต่างหากถึงจะเป็นเทพสงครามแห่งต้าฉิน นี่ต่างหากถึงจะเป็นองค์ชายสามที่น่าตื่นตาตื่นใจแห่งต้าฉิน และนี่ต่างหากถึงจะเป็นผู้ที่ยิ้มเยาะให้ใต้หล้า เป็นเซวียนอ๋องแห่งราชสกุลฉินผู้ฆ่าสังหารผู้อื่นด้วยรอยยิ้ม!

เหตุและผลของทุกสิ่งทุกอย่างรวมตัวประสานเกิดเป็นเส้นสายเดียวกันในหัวสมอง ความตกใจและความสะเทือนใจที่มีอยู่ค่อยๆ จางหาย จะเหลือก็แต่เพียงร่องรอยของความเฉยชาไม่แยแส และท้ายที่สุด มันก็ดูเหมือนว่าไม่ได้เจ็บปวดใจถึงเพียงนั้น