50 ตอนที่ 50 : ผัดกะเพรารวมมิตร – 2

"ผมคิดว่าคุณก็ชอบผมซะอีก"

ประโยคนั่นทำเอาเขาสะเทือนไปทั้งอก ทำไมจะไม่ชอบ ก็ชอบนั่นแหละ เจเจเองก็รู้สึกดีกับเมธัสไม่ต่างกัน เขารู้มาตลอด พยายามหักห้ามใจแล้ว แต่มันก็ทำไม่ได้ไง เขาพยายามจะวางตัวเป็นแค่นักกายภาพบำบัดคนหนึ่งมาตลอด เอาใจออกมาไว้ให้ไกล แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย

"ผมว่าเรารู้จักกันแค่นี้แหละ ดีที่สุดแล้ว"

แววตาของคนตรงหน้าเต็มไปด้วยคำว่าทำไม ฉายชัดออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนความรู้สึกผิดล้นเอ่อขึ้นมาเต็มอก แต่เจเจก็น้ำท่วมปากไปหมด รู้ว่าอธิบายไปคนตรงหน้าก็อาจจะไม่เข้าใจอยู่ดี แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับสายตาตัดพ้อนั่น มันแฝงเอาไว้ด้วยความสิ้นหวังบางอย่าง เหมือนวันแรกที่พบกันที่โรงพยาบาล วันที่เมธัสปัดจานอาหารจนกระจายเสียเต็มพื้น สายตาอันสิ้นหวังนั่น

"คุณชอบผมเพราะผมอยู่ถูกที่ถูกเวลา"

นักกายภาพบำบัดหนุ่มพูดพร้อมรอยยิ้ม นั่นเต็มไปด้วยความอิ่มเอมและเศร้าใจในเวลาเดียว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกในชีวิตที่คนไข้ของเขาบอกว่าชอบเขา