0125 คนดีอย่างท่านเซียนหลู่ตังปินยังโดนหมากัด
บทที่ 125 คนดีอย่างท่านเซียนหลู่ตังปินยังโดนหมากัด
เมื่ออวี่เจ๋อวางกระเป๋าเดินทางเรียบร้อยแล้ว ถึงได้เห็นว่าอวิ๋นตั่วนั่งอยู่ตรงข้ามกับตัวเอง เขาจึงตกใจมาก
ดวงตาของอวิ๋นตั่วยิ้มจนจะเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว เธอมองอวี่เจ๋อแล้วโบกมือ “ไฮ!”
“ไฮเหรอ?” อวี่เจ๋อมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย เพื่อให้แน่ใจว่ามีอวิ๋นตั่วอยู่บนรถคนเดียว “เธอมาอยู่นี่ได้ยังไง? จะไปไหน?”
“พี่ไปไหน หนูก็ไปที่นั่นแหละค่ะ” อวิ๋นตั่วตอบ
อวี่เจ๋อจึงบอกว่า “พี่ไปทำงาน”
“หนูก็ไปทำงานเหมือนกัน” อวิ๋นตั่วว่า
อวี่เจ๋อรู้ว่านักเรียนตัวเองชอบเซ้าซี้ เพิ่งผ่านไปหนึ่งปี ก็เห็นได้ชัดว่ามีพัฒนาการในการเซ้าซี้มากขึ้น เขาจึงพยายามสงบใจของตัวเองไว้ “เธอเป็นแค่เด็กนักเรียน จะไปทำงานอะไร?”
อวิ๋นตั่วจึงบอกว่า “พี่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ว่ากันตามจริงแล้วพี่ก็เป็นนักศึกษา พี่ก็ทำงานเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
“เด็กมหาลัยกับเด็กมัธยมต้นทำเหมือนกันได้หรือไง?”
“พี่อย่าดูถูกวุฒิการศึกษาหนูนะคะ!”
“พี่ดูถูกอายุเธอ”
“งั้นสายตาของพี่ก็มีปัญหาแล้วล่ะค่ะ ตอนที่หนูซื้อตั๋วก็ไม่เห็นมีใครดูถูกอายุหนูเลย”
อวี่เจ๋อยืนขึ้น แล้วไปลากอวิ๋นตั่ว
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com