0091 สามผู้กล้าหาญ

บทที่ 91 สามผู้กล้าหาญ

อวิ๋นตั่วลุกขึ้นยืน ปัดเศษดินออกจากเสื้อผ้า แต่ไม่ว่าจะปัดยังไงก็ไม่ยอมหลุดไปสักที ช่างเถอะ ไม่หลุดก็ไม่ปัดแล้ว เธอพยุงรถจักรยานขึ้น “ทำอะไรอย่าหวังผลตอบแทน แบบนี้เราจะสบายใจมากกว่า”

เซียวเซียวประคองจักรยานของตัวเองขึ้น หน้ามุ่ยลงยามเอ่ยออกมา “สบายใจแล้ว แต่แบบนี้เราจะกลับบ้านกันได้ยังไง?”

อวิ๋นตั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันจะไปที่ๆ หนึ่งก่อน”

เพราะแบบนั้น ทั้งสามจึงไปปรากฏตัวตรงหน้าของอวี่เจ๋อด้วยใบหน้าที่บวมช้ำ

“นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

หลิวอวี่เจ๋อมองทั้งสามคนด้วยความไม่สบายใจอย่างที่จะเห็นได้น้อยครั้งนัก เฉินอวี้กับชีซิงที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาก็มีสีหน้าตื่นตะลึงไม่แพ้กัน

“มีเรื่องมาน่ะค่ะ” ท่าทีของอวิ๋นตั่วดูสงบมาก เธอรู้สึกว่าตัวเองกล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าไม่ยกธงให้เธอ นั่นถือเป็นความบกพร่องของสังคมแล้ว เพราะแบบนั้นเธอก็เลยรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบัง

“ทำไมถึงไปมีเรื่องได้ มีเรื่องกับใคร ไปมีเรื่องที่ไหนมา?”