0134 เยารั่วเซียน (2)

บทที่ 134 เยารั่วเซียน (2)

"..." เหมียวอี้ที่ตกใจหัวหดอยู่ในพุ่มไม้งงงัน บทสนทนานี้คืออะไร?

เขารีบโผล่หัวออกไปดู

แสงสีแดงที่อยู่ข้างหน้าเหมือนจะสู้ความเร็วแสงที่อยู่ข้างหลังไม่ได้ คาดว่าคงหลบไม่พ้นแล้วจริงๆ จู่ๆ ถึงได้ก็บินต่ำลง พุ่งเข้าไปในแนวเทือกเขาสูงด้านล่าง เริ่มวนรอบยอดเขาเล่นแมวจับหนูกับแสงสีแดงที่ไล่ตามอยู่ข้างหลัง

เจ้าไล่ตาม ข้าวนหนี เจ้าไล่ตาม ข้าก็ก็วิ่ง แสงสีแดงบินขึ้นบินลงอย่างรวดเร็วระหว่างเขาหลายลูกที่เชื่อมต่อกัน

เหมียวอี้ที่หลบอยู่ในพุ่งไม้เบิ่งดวงตาดวงตาอิทธิฤทธิ์มองอยู่ไกลๆ มองจนแอบตกตะลึง ตัดสินจากการเหาะกันเกินไปมากลางอากาศของทั้งสอง อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องเป็นยอดฝีมือระดับบงกชแดง

ตกตะลึงก็ตกะตะลึงอยู่หรอก แต่ยังอดระแวงสงสัยไม่ได้อยู่

หยวนไคซานเป็นเพียงผู้นำของพื้นที่นี้ไม่ใช่เหรอ? ส่วนหนิวโหย่วเต๋อ…หรือว่าชื่อที่ตนปั้นเรื่องปั้นราวตั้งออกมา จะเป็นมีเจ้าของชื่อนี้อยู่จริงๆ?