ส่วนที่ 1 ตอนที่ 203

ตอนที่ 203 ย่ำหิมะเหมยกำจาย

พลังที่ส่งมาจากเส้นลมปราณของเจ๋อซิ่วนั้นรุนแรงมาก เหมือนกับคลื่นน้ำระลอกหนึ่งที่พัดกองหินสิ่งกีดขวางเส้นแม่น้ำล้มระเนน ไหลลงด้วยเสียงสูงยาวราวธารน้ำ ออกมาอย่างมีพลัง เฉินฉางเซิงสามารถจินตนาการออกว่าพลังนี้สามารถนำมาซึ่งความเจ็บปวดและอันตรายต่อเจ๋อซิ่วอย่างไร บนใบหน้าของเจ๋อซิ่วกลับไม่มีการเปลี่ยนแปลง นั่นแปลว่าที่ผ่านมาหรือตลอดเวลา เขาแบกรับความเจ็บปวดชนิดนี้อยู่เสมอ กระทั่งชินชาไป ม่านตาของเขายังคงความหม่นแสง นั่นหมายถึงแม้จะชินชาแล้วจนกลายเป็นเรื่องปกติ ยังคงไม่สามารถละทิ้งความเจ็บปวดได้ ความเจ็บปวดดังกล่าวมองดูแล้วช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง

เฉินฉางเซิงเงียบขรึมไปสักพัก นำนิ้วมือไปแตะบนจุดชีพจรอีกครั้ง ครั้งนี้ได้ส่งปราณแท้เข้าไปช้าๆ...เขาไม่มั่นใจกับการวินิจฉัยของตัวเองเล็กน้อย เส้นลมปราณของเจ๋อซิ่วมีปัญหาหนักมากจริงหรือไม่ เพราะเขาไม่อาจคาดคิดว่าคนคนหนึ่งจะสามารถแบกรับความเจ็บปวดขนาดนี้แล้วยังมีชีวิตอยู่ได้หลายปีได้อย่างไร