0281

บทที่ 281 : โพสต์ตอนประมาณสองทุ่มยี่สิบ

ตอนเช้า

ประตูห้องนอนถูกเคาะจากด้านนอก

ก๊อกๆ “สหายจางตื่นได้แล้ว”

จางเย่รีบปิดโน้ตบุ๊ค “ฉันตื่นตั้งนานแล้วเถอะ”

ประตูเปิดออก ต่งซานซานสวมชุดนอนเดินทอดน่องเข้ามาภายในห้อง “โอ้ ตื่นแล้วรึ? ฉันคิดว่านายจะนอนถึงเที่ยงซะอีก กินข้าวเช้าหรือยัง?”

จางเย่ยิ้มบาง “เกือบสิบโมงแล้ว เป็นมื้อเที่ยงเลยแล้วกัน”

ต่งซานซานรับคำ “ได้ งั้นฉันออกไปจ่ายตลาด ของในตู้เย็นหมดพอดี”

จางเย่เองก็พูดอย่างไม่เกรงใจ “ซื้อหมูสามชั้นตุ๋นมาด้วยนะ ตอนเที่ยงเรามาฉลองกันหน่อย”

“ฉลอง?” ต่งซานซานกล่าวขำๆ “ฉลองที่เราสองคนตกงานอะนะ?”

จางเย่ตอบด้วยความเงียบอย่างคลุมเครือกลับไป เรื่องนี้เขาต้องเก็บเป็นความลับ อย่างไรเสียการใช้เทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตบุกรุกคอมพิวเตอร์ของคนอื่น เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด สำหรับแฮกเกอร์คนหนึ่ง สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่เรื่องความสามารถของเทคโนโลยีและการโจมตีว่ามีศักยภาพมากเท่าไร ความจริงสิ่งสำคัญที่สุดคือ การปกป้องและปกปิดตัวตน —— นี่จึงเป็นกฎข้อแรกที่สำคัญของแฮกเกอร์มืออาชีพ

เพื่อนสาวสมัยเรียนออกไปแล้ว