ส่วนที่ 4 บทที่ 076-2

บทที่ 76-2 สาบานเป็นตายร่วมกัน

เหยียนเฉินเดินออกไป ประจวบเหมาะกับที่เซี่ยม่อหานและฉินเหลียนมาถึงพอดี

“พี่ฉินอวี้ของข้าเป็นเช่นไรบ้าง” ฉินเหลียนรีบถามเหยียนเฉิน

เหยียนเฉินมองนางแวบหนึ่ง ไม่ตอบคำถาม แต่กล่าวกับเซี่ยม่อหาน “รัชทายาทติดโรคห่า ประเดี๋ยวถ้าท่านจะคุยกับเขา ทางที่ดีควรยืนคุยนอกประตู รักษาระยะห่างจากเขาหน่อยก็ดี หากท่านติดโรคห่าไปด้วยอีกคน เช่นนั้นเมืองหลินอันแห่งนี้คงไม่มีใครช่วยได้แล้ว” พูดจบก็ยกเท้าเดินออกไป

เซี่ยม่อหานมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“เจ้า…เจ้าพูดอะไร พี่ฉินอวี้…เขาคิดโรคห่า” ฉินเหลียนตกใจ รีบก้าวขึ้นมาขวางเหยียนเฉินไว้

“ทางที่ดีท่านหญิงก็ไม่ควรเข้าใกล้รัชทายาทด้วยเช่นกัน ตอนนี้รัศมีห้าร้อยลี้จากเมืองหลินอันไม่มีสมุนไพรดำม่วง รัชทายาทติดโรคห่าก็เหมือนกับคนทั่วไป ไม่มียาก็รักษาไม่ได้ เจ้าเองก็เช่นกัน” เหยียนเฉินเตือนด้วยใบหน้าบึ้งตึง

“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร พี่ฉินอวี้มีวิทยายุทธ์สูงถึงเพียงนั้น…” ฉินเหลียนหน้าซีดในทันที

“วิทยายุทธ์ต้านโรคห่าไม่ได้” เหยียนเฉินตวัดมือผลักนางออกแล้วเดินจากไป

ฉินเหลียนตัวเซ แทบทรงตัวไม่อยู่