536 คลื่นเสียง

บทที่ 536 คลื่นเสียง

เสียงขลุ่ยตี๋จื่อดังขึ้นในยามค่ำคืน

วินาทีที่หนิงซิวได้ยินเสียงขลุ่ย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป

หมิงเวยหันกลับมาสบตากับเขา

คลื่นเสียง

หมิงเวยมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และลมหนาวพัดผ่านมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว

ลูกศิษย์ที่มีพลังอ่อนแอจามขึ้นมา

แล้วยังได้ยินคนตะโกนขึ้นว่า “หิมะ หิมะตก! ”

ในท้องฟ้ายามราตรี เกล็ดหิมะพลิ้วไหวราวกับใบหลิวเต้นระบำ Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 柳絮飞舞

หนิงซิวสะบัดแขนเสื้อ กระโดดขึ้นไปนั่งบนศาลาแล้ววางกู่ฉินไว้บนตัก

“ติง...” เสียงกู่ฉินดังขึ้น

หนิงซิวใช้กู่ฉิันป้องกันศัตรูด้วยการดีดสายให้เกิดเสียงแทนที่จะบรรเลงเพลง แต่ตอนนี้เขานั่งตัวตรงและบรรเลงกู่ฉินออกมาเป็นเพลง Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 却端正了身姿，弹起琴曲来

นิ้วที่ร่ายบรรเลงบนสายกู่ฉิน เสียงกู่ฉินลื่นไหลราวกับสายน้ำ แต่อีกฝ่ายถูกโจมตีอย่างรุนแรงด้วยเสียงอันดังก้อง Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 君子之音竟被他弹出穿云裂石的激烈之感ไม่มั่นใจคำแปล

เสียงกู่ฉินและเสียงขลุ่ยตี๋จื่อมาบรรจบกัน ด้านหนึ่งเสียงสูง ด้านหนึ่งเสียงดังก้องกังวาน ก่อให้เกิดการเผชิญหน้ากัน