263 ไม่เชื่อ

บทที่ 263 ไม่เชื่อ

เสวียนเฟย “....” นี่เขาไม่ได้ถูกลวนลามอยู่ใช่หรือไม่

ทางด้านหมิงเวยหุบยิ้มแล้วถามอย่างจริงจัง “ข้าออกจากเสวียนตูกวันแล้ว ท่านไม่ควรโล่งใจหรอกหรือ เหตุใดถึงเรียกข้ามาหรือว่า...คิดถึงข้าจริงๆ”

เสวียนเฟยจิตใจแห้งเหี่ยวครึ่งแรกฟังดูจริงจัง แต่เหตุใดประโยคหลังถึง…

เขาตอบด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “ท่านอย่าพูดจาบ่ายเบี่ยงข้าเรียกท่านมาเพื่อยุติเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ”

หมิงเวยยอมรับการตัดสินใจ “ท่านเจ้าสำนักว่าอย่างไรก็ทำตามนั้น ท่านต้องการจบอย่างไร”

เสวียนเฟยถาม “เรื่องดาวตี้ชิงท่านคิดจะทำอย่างไร”

หมิงเวยตอบด้วยความประหลาดใจ “ข้าปิดบังทุกอย่างแล้วท่านนักพรตคิดจะทำอะไรอีก”

“ท่าน...” เสวียนเฟยตกใจ “ไม่เตรียมการอะไรเลยหรือ”

“ต้องทำอะไร อ้อ!” หมิงเวยตระหนักได้ทันทีว่า “ท่านกลัวว่าสักวันตนเองจะกลายเป็นดาวมารจึงวางแผนที่จะตามหาดาวตี้ชิงเพื่อหาหนทางให้ตนเอง นี่เป็นความคิดที่ดี...”

“พอแล้ว!”