"โอ้ย ไอ้เสือทำเชี่ยไรเนี่ย"
ภีมถูกลากลงจากที่นอน เพราะนิสัยตื่นสายเป็นประจำ ทำให้เสือต้องใช้วิธีปลุกที่รุนแรงทุกที
"ไปอาบน้ำ มันจะเที่ยงแล้ว"
"กูง่วง กูแทบจะไม่ได้นอนเลยนะมึง"
เสือยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วถามกลับไป
"มึงมัวแต่ทำอะไร…หึม?"
"จิ ไอ้สัด มึงจะถามหาพ่อมึงหรอ เออกูไปอาบน้ำก็ได้"
คำตอบที่รู้กันดีอยู่แล้ว ทำภีมไปไม่ถูก ทำไมเขาต้องเขินกับเรื่องบ้าๆนี้ด้วย หลังจากภีมเข้าห้องน้ำ เสือก็โทรหาเอก ส่งรูปบางอย่างให้เอกช่วยไปจัดการให้เขา ไม่นานเอกก็โทรเข้ามา
"ไอ้เสือ นี่มึงเอาจริงหรอ ในกลุ่มมีเป็นหมื่นนะมึง"
"เออ จัดการให้กูด้วย"
"แต่มันเสี่ยงนะมึง กูว่าไอ้ภีมก็คงไม่ปลอดภัย"
"ไอ้เอก กูจัดการได้ มึงแค่เอารูปไปลงกระจายให้กูก็พอ แค่นี้แหละ"
เสือตัดสายไป เอกที่มองดูรูปของภีมที่นอนซบอยู่บนอกเสืออย่างเหนื่อยใจ เขาได้แต่ภาวนาให้ไอ้ภีมอยู่รอดปลอดภัย เพราะแฟนคลับและคู่อริไอ้เสือไม่ปล่อยมันแน่
ไม่ถึง 1 นาที เมื่อรูปโพสลงไป คอมเม้นต่างๆนาๆก็เด้งขึ้นจนเครื่องแถบค้าง ทุกคนต่างพากันสงสัยรูปที่ไม่มีแคปชั่น บางคนก็ไปสืบเซาะหาว่าคนที่นอนซบอกเสืออยู่ว่าเป็นใครมาจากไหน จนได้รู้ว่าคือภีม รุ่นน้องในคณะเดียวกัน แต่ทำไมถึงไปนอนด้วยกัน ไปคบกันตอนไหน รูปนี้ตัดต่อรึเปล่า คำถามต่างๆมากมายเด่งขึ้น แต่ก็ไม่มีคำตอบทฝ
เสือมองมือถือและดูคอมเม้นต่างๆอย่างอารมณ์ดี เพราะอีกไม่นานมหาลัยก็จะเปิด ตอนนั้นคงมีเรื่องสนุกให้ไอ้ภีมได้ปวดหัวเล่น ส่วนภีม ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยเพราะเขาถูกยืดมือถือไปตั้งแต่วันที่มาอยู่กับเสือ จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อต้องการโทรหาพ่อกับแม่ ซึ่งก็มีเสือนั่งคุมอยู่ข้างๆตลอด
"ไอ้ภีม เสร็จรึยัง ถ้ามึงยังไม่ออกมากูจะให้มึงอดข้าวจนถึงเช้า"
ตุบๆ เสียงฝีเท้ารีบวิ่งออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าเสือ
"สัด เร่งอยู่นั้นแหละ กูยังใส่เสื้อไม่เสร็จมึงเห็นไหมเนี่ย"
"หึ…ก็ รีบใส่ มัวแต่ยืนยั่วกูอยู่นั้นแหละ"
"ยั่วพ่อมึงสิ"
เสื้อที่ยังใส่ไม่เสร็จถูกสวมใส่ทันที ภีมหัวเสียที่เขาต้องเป็นฝ่ายแพ้ทุกครั้ง
"มึงจะไปไหน ปกติไม่ค่อยพาไปกินข้าวข้างนอก"
"วันนี้กูอารมณ์ดี หรืออยากให้กูอารมณ์เสีย"
"จิ…เออๆ จะไปไหนก็ไป"
ทั้งคู่ขี่รถมากินข้าวใกล้กับมหาลัย ภีมแทบอยากจะหายตัวไปหาเพื่อนสนิทที่หอพักซะเหลือเกิน ปานนี้พวกมันคงสงสัยที่เขาหายไปไม่ติดต่อตั้งแต่ปิดเทอม
"ภีม เฮ้ย!ไอ้ภีม ทางนี้ๆ"
แดนเพื่อนสนิทที่สุดของเขา รีบโบกมือเรียกเมื่อเจอภีมนั่งอยู่ในร้านอาหารใกล้กัน
"สัดภีม กูโทรหามึงไม่ติดเลย ตอนนั้นโทรมาสายก็ตัดไป กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้ว"
"เชี่ยแดน คือกู…"
"เชี่ย พี่เสือ!"
ภีมยังพูดไม่ทันจบเพื่อนตัวดีก็หันไปสนใจคนข้างๆเขา พี่เสือที่เป็นเหมือนไอดอลของน้องๆในคณะ แดนมองภีมกับเสือสลับกันไปมา ก่อนพูดถึงรูปที่เขาแชร์กันสนั่นโซเชียล
"จริงหรอเนี่ย มึงกับพี่เสือคบกันจริงหรอว่ะ"
"ไอ้แดน มึงพูดอะไรเนี่ยห๊ะ!"
"นี่ไง มึงดูนี่"
รูปของเขากับเสือที่นอนกอดกัน ถูกโพสต์ไปทั่ว คอมเม้นก็เยอะจนอ่านแทบไม่หมด
"มึง…ไอ้เสือ สัดเอ้ย"
ภีมอยากกระโดดถีบคนที่นั่งยักคิ้วยิ้มเยาะเขา แต่ก็ทำได้เพียงกัดฟันแน่นขมอารมณ์ไว้ เพราะตอนนี้โต๊ะของพวกเขาเริ่มกลายเป็นจุดสนใจ
"แหม ตกลงที่หายไป คือไปอยู่กับ…แฟน"
"สัดแดน มึงหุบปากได้ไหม กูรำคาญ"
"เคๆ แล้วพี่เสือไปชอบมันตอนไหนอะพี่ ผมไม่เคยเห็นพี่กับมันคุยกันเลย"
"ไอ้แดน!"
ภีมพยายามเอามือปิดปากเพื่อนสนิท กลัวจะโดนเล่นงานไปด้วย เสือไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจอะไร เขาแสร้งตักลูกชิ้นให้ภีม ก่อนนั้นกินไปเงียบๆ
"หวานจังงง"
"แดนมึงจะไปไหนก็ไป หรือจะให้กูแตะส่งห๊ะ!"
"เออๆ ไปก็ได้ แต่เปิดเทอมมา มึงซวยแน่ แฟนคลับพี่เสือหมายหัวมึงอยู่"
"สัดแดน เพื่อนเหี้ย"
ตอนนี้ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมาเริ่มขึ้นอืด ภีมแทบจะกลืนอะไรไม่ลง เขาเริ่มไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากให้ถึงวันเปิดเทอม อยากนั่งอยู่แต่ในห้อง รูปของเขากับไอ้เสือยิ่งจะทำให้ชีวิตวุ่นวายมากขึ้น ซึ่งเขาก็รู้ว่าไอ้เสือมันตั้งใจ มันถึงได้ไม่ร้อนตัว แถมอารมณ์ดีผิดปกติ
"ไอ้เสือ มึงทำแบบนี้ทำไม"
"กูก็แค่อยากอวดแฟน มึงมีปัญหา?"
"สัด แฟนบ้านพ่อมึงสิ มึงตั้งใจแกล้งกู"
"แล้วแต่มึงจะคิด"
"ไอ้เหี้ยเสือ!"
"เงียบ หุบปาก ถ้าไม่อยากให้คนมองเยอะกว่านี้ รีบกินแล้วกลับห้อง"
ภีมพยายามระงับอารมณ์ฉุนไว้ เขารีบกินแล้วเดินไปที่รถมอไซค์โดยไม่รอคนที่กำลังจะจ่ายเงิน เสือแวะซื้อของใช้ที่ร้านสะดวกซื้อระหว่างทางกลับ เขาหยิบของใช้ส่วนตัวที่ตอนนี้ใช้ร่วมกันใส่ตระกร้า ภีมมองแล้วแปลกใจ ของทุกอย่างถูกเปลี่ยนกลิ่นและยี่ห้อเกือบหมด
"กลิ่นนม ทำไมมึงเปลี่ยนมาใช้กลิ่นนี้ว่ะ"
ระหว่างหยิบของขึ้นมาจ่ายเงิน ภีมสงสัยเลยถามออกไป
"กลิ่นเหมือนมึงไง"
"อะ ไอ้สัด พูดหมาๆอีกแล้วนะมึง"
คนถามยังอึ้งไม่เท่ากับคนที่ได้ยินพวกเขาคุยกัน พนักงานสาวที่ขณะกดคีย์จำนวนเงินค่าสินค้า อมยิ้มมองเขาทั้งสองคนไปด้วย ภีมเริ่มทำหน้าไม่ถูก รีบหยิบของใส่ถุงผ้า แล้วลากคนที่จ่ายเงินเสร็จให้กลับคอนโดทันที
เมื่อมาถึงคอนโด ภีมหยิบของใช้บางส่วนรีบเดินตรงไปในห้องไม่พูดไม่จา เสือเองก็ไม่ได้จะเซ้าซี้ เขานั่งที่โซฟาตัวเดิมหยิบกระป๋องเบียร์จากถุงที่เพิ่งซื้อมาแกะดื่มอย่างอารมณ์ดี
ตื้ดๆๆๆ ~~~
เสียงโทรศัพท์เสือดังขึ้น เขามองชื่อคนที่โทรมาแล้ววางมันไว้ที่เดิม ก่อนมันจะดังขึ้นถี่ๆจะต้องกดตัดสายไป
ภีมเก็บของเสร็จเดินออกมาข้างนอกเห็นเสือพยายามกดตัดสายเรียกเข้าหลายรอบก็สงสัย แต่ไม่นานใบหน้าของเขากลับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา โทรศัพท์ของเสือที่มีสายเรียกเข้าถูกภีมแย่งไป
"ไอ้ภีม มึง…อย่าเสือก"
ภีมกดรับมันทันทีแล้วพูดกับคนในสายแทน
"ฮัลโหล ต้องการพูดกับใครครับ"
"นี่เบอร์ของเสือ นายเป็นใคร"
"เออ เสือหรอ พอดีเขาอาบน้ำอยู่อะ"
เสือปล่อยให้ภีมพูดตอบโดยไม่ห้ามปรามอะไร เขามองการกระทำของคนตรงหน้าอย่างขำขัน
"นี่แกเป็นใคร หรือว่าคนที่เสือโพสรูปในเฟส"
"ก็…ไม่รู้สิ แค่นี้นะเรากำลังจะอาบน้ำ"
ภีมพยายามเน้นคำว่าเรา ให้ปลายสายสติแตก เธอกรี๊ดดังลั่นจนภีมต้องกดตัดสาย
"มึงทำอะไร จะแกล้งกู?"
"ทำไม ที่มึงยังแกล้งกูได้เลย กูก็แค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆ"
"หึ กูก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีกมีไม้กันหมา"
"ไอ้เสือ มึง…"
เสือเดินเข้ามาใกล้คนปากดีช้าๆ คนที่ถูกคุกคามถอยหนีจนหลังแนบติดกำแพง
"กูอยากอาบน้ำ ไหนบอกว่าอยากอาบน้ำกับกูไง"
เสือยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู คนที่ได้ยินเริ่มใจไม่ดี เมื่อถูกกระชากจนตัวปลิวให้เดินตามไป